کلمه "بیمارغنج" در زبان فارسی به ترکیب دو واژه "بیمار" و "غنج" اشاره دارد. برای نگارش صحیح و طبق قواعد فارسی و نگارشی، چند نکته مهم وجود دارد:

1. تفکیک واژه‌ها: در زبان فارسی واژه‌ها معمولاً جدا از هم نوشته می‌شوند، مگر اینکه ترکیب جدیدی بسازند. در این مورد، برای خوانایی بیشتر می‌توان بین "بیمار" و "غنج" فاصله گذاشت: "بیمار غنج".

2. علامت‌گذاری: در صورت نیاز، می‌توان از ویرگول یا نقطه‌گذاری مناسب برای جداسازی ایده‌ها یا عباراتی که به هم وابسته هستند، استفاده کرد.

3. بکارگیری در جملات: اگر قصد استفاده از این ترکیب در جملات را دارید، باید اطمینان حاصل کنید که جملات از لحاظ ساختاری صحیح و مفهوم باشند.

4. توجه به معنا: کلمه "غنج" به معنای ناز و کرشمه و غیره است و ممکن است در بافت خاصی استفاده شود. تحقیقات پیرامون معنای دقیق و مناسب این واژه در بافت‌های مختلف می‌تواند به کاربرد بهتری کمک کند.

در مجموع، کلمه "بیمار غنج" می‌تواند در نوشتار فارسی به صورت جدا از هم نگاشته شود و با توجه به سلیقه و سبک نگارشی، می‌توان از آن استفاده نمود.

1. بیمارغنج به دلیل دردهای طولانی‌مدت، نیاز به توجه و مراقبت ویژه‌ای دارد.
2. پزشک برای بیمارغنج نوار قلب گرفت تا وضعیت سلامت قلب وی را بررسی کند.
3. در بیمارستان، پرستاران به بیمارغنج کمک کردند تا راحت‌تر احساس بهبودی کند.