کلمه «پایان‌آبه» مرکب از دو بخش «پایان» و «آبه» است. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، نکات زیر حائز اهمیت هستند:

1. جداسازی و ترکیب: این کلمه از دو واژه تشکیل شده است که باید به طور صحیح و مناسب با هم ترکیب شوند. «پایان» به معنای خاتمه و «آبه» به معنای آب است و ترکیب آنها به مفهوم آبِ پایانی یا آب نزدیک به پایان اشاره دارد.

2. همجنس و هم‌خوانی: در ترکیب کلمات مرکب، معمولاً باید توجه داشت که ابتدا واژه اول (پایان) از نظر معنایی با واژه دوم (آبه) هم‌خوانی داشته باشد. در اینجا ترکیب معنایی کاملاً قابل درک است.

3. نوشتار: توجه به نوشتار صحیح از نظر قواعد نگارشی بسیار مهم است. واژه‌های مرکب معمولاً به صورت پیوسته نوشته می‌شوند، اما در زبان فارسی ممکن است بعضی از کلمات به صورت جدا یا به همراه خط فاصله نوشته شوند. در اینجا، «پایان‌آبه» به لحاظ نگارشی درست به نظر می‌رسد.

4. علامت‌گذاری: وقتی از این کلمه در جملات استفاده می‌شود، باید توجه کرد که اگر نیاز باشد، باید از علامت‌گذاری صحیح مانند ویرگول یا نقطه‌گذاری استفاده شود تا مفهوم جمله شفاف‌تر باشد.

5. قواعد صرفی: این کلمه باید در جملات به‌درستی صرف شود. مثلاً ممکن است در جملات مختلف به صورت‌های مختلفی (مفرد، جمع) به کار رود.

با توجه به این نکات، «پایان‌آبه» به عنوان یک واژه مرکب در زبان فارسی به درستی قابل استفاده است و پیروی از قواعد نگارشی اهمیت دارد.

1. در پی بارندگی‌های شدید فصل بهار، پایان‌آبه‌های بیشتری در رودخانه‌ها مشاهده شد.
2. کشاورزان با استفاده از پایان‌آبه‌ها، سعی در کاهش خسارت‌های ناشی از خشکسالی دارند.
3. در بعضی مناطق، پایان‌آبه‌ها منبع مهمی برای آب آشامیدنی و آبیاری مزارع هستند.