پرهیزکار

کلمه "پرهیزکار" به معنای فردی است که از کارهای ناپسند و گناه آوری که مورد منع قرار گرفته، پرهیز می‌کند. برای بیان درست و استفاده مناسب از این کلمه، قواعد و نکات نگارشی زیر را در نظر داشته باشید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پرهیزکار" باید به همین شکل نوشته شود و از غلط‌های املایی پرهیز شود.

2. استفاده در متن: این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف افراد استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "او یک پرهیزکار است."

3. جایگاه در جمله: "پرهیزکار" می‌تواند به عنوان اسم فاعل در جملات قرار گیرد. مثلاً: "پرهیزکاران باید از گناه دوری کنند."

4. هم‌معنا و متضاد: هم‌معناهایی برای "پرهیزکار" می‌توانند شامل کلمات "متقی"، "پرهيزگار" و "روزدار" باشند، در حالی که متضاد آن می‌تواند "غفلت‌کار" یا "گناهکار" باشد.

5. قید و کیفیت: برای توصیف بهتر می‌توان از قیدهای مختلف برای تقویت مفهوم استفاده کرد. به عنوان مثال: "او به شدت پرهیزکار است."

6. فارسی‌نویسی: همواره سعی کنید از جملات ساده و قابل فهم استفاده کنید که مفهوم کلمه به خوبی منتقل شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به شکل صحیح و مناسبی از کلمه "پرهیزکار" استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "پرهیزکار" در جمله آورده شده است:

1. او به عنوان یک شخص پرهیزکار، همواره تلاش می‌کند از رفتارهای ناپسند دوری کند.
2. پرهیزکار بودن به او کمک کرد تا در برابر وسوسه‌ها مقاومت کند و تصمیمات بهتری بگیرد.
3. در این کتاب، داستان مردی پرهیزکار روایت می‌شود که زندگی خود را بر اساس اصول اخلاقی بنا کرده است.
4. خانواده‌های پرهیزکار معمولاً به آموزش‌های مذهبی اهمیت زیادی می‌دهند.
5. او به دلیل پرهیزکاری‌اش، دوستانی پیدا کرد که ارزش‌های مشترکی با هم داشتند.

اگر به مثال‌های بیشتر نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!