پرهیزکاری

کلمه "پرهیزکاری" در زبان فارسی به معنای ممارست و رعایت پرهیز و احتیاط در رفتار و کردار به کار می‌رود. در ارتباط با این کلمه، نکات نگارشی و قواعدی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

1. نحوه نوشتن: "پرهیزکاری" به صورت واحد و بدون فاصله نوشته می‌شود و باید تمام حروف آن به درستی تایپ شود.

2. جنس کلمه: این کلمه از نوع اسم است و به معنای عملی است که شخص در آن از کارهای ناپسند و زیان‌آور پرهیز می‌کند.

3. صرف و نصب: به عنوان یک اسم، می‌تواند در جملات مختلف به صورت فاعل، مفعول، و دیگر حالات صرف شود. به مثال زیر توجه کنید:

   • فاعل: "پرهیزکاری انسان را به سمت کمال می‌برد."
   • مفعول: "او همواره به پرهیزکاری اهمیت می‌دهد."

4. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند با واژه‌های دیگر ترکیب شود. مثلاً:

   • پرهیزکاری دینی
   • پرهیزکاری اخلاقی
5. نکات نگارشی: در نوشتن متن‌ها، باید به نکات نگارشی توجه کرد. به عنوان مثال:
   • به‌کاربردن ویرگول، نقطه، و دیگر علائم نگارشی در جملات Surrounding کلمه "پرهیزکاری" بر اساس قاعده‌های نگارشی.
   • در جملات معترضه یا توضیحی، می‌توان از پرهیزکاری به عنوان مثال استفاده کرد.

به طور کلی، "پرهیزکاری" یک کلمه مهم در فرهنگ ایرانی است که به مفهوم ارزش‌های اخلاقی و دینی اشاره دارد و باید با توجه به قواعد نگارشی صحیح در متن‌ها به کار رود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پرهیزکاری" در جملات آورده شده است:

1. پرهیزکاری در مواجهه با temptations می‌تواند به ما کمک کند تا اهداف خود را بهتر دنبال کنیم.
2. او به دلیل پرهیزکاری و زندگی سالمش، همیشه از دیگران به عنوان الگو یاد می‌شود.
3. پرهیزکاری در انتخاب غذاهای سالم می‌تواند به بهبود وضعیت سلامت ما کمک کند.
4. در بسیاری از فرهنگ‌ها، پرهیزکاری به عنوان یک فضیلت مهم شناخته می‌شود.
5. او با پرهیزکاری در مصرف مواد مخدر، توانست زندگی‌اش را تغییر دهد و به مسیر مثبت‌تری رو بیاورد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا در مورد استفاده‌های خاص‌تری سوال دارید، لطفاً بفرمایید!