کلمه "پوستین‌پیرا" به معنای پوشنده پوستین یا کسی که پوستین به تن دارد، است. برای نگارش و استفاده از این کلمه در متن، قواعد زیر می‌توانند مفید باشند:

1. نقطه‌گذاری: اگر کلمه به عنوان اسم خاص یا در آغاز جمله استفاده می‌شود، باید با حرف بزرگ آغاز شود.

   • مثال: "پوستین‌پیرا در فرهنگ ما نماد سرما و گرما است."

2. فاصله‌گذاری: در زبان فارسی، کلمات مرکب مانند "پوستین‌پیرا" معمولاً بدون فاصله نوشته می‌شوند، ولی اگر در متنی دیگر قبل یا بعد از آن کلمه‌ای باشد، باید به فاصله‌گذاری توجه کنید.

   • مثال: "وی یک پوستین‌پیرا خرید و تصمیم گرفت در آن سفر کند."

3. تلفظ: بهتر است در خواندن یا بیان این کلمه به تلفظ صحیح آن توجه شود. به سه بخش تقسیم می‌شود: "پوستین" و "پیرا".

4. صرف و نحوه استفاده: اگر از این کلمه در جملات مختلف استفاده می‌کنید، به ساختار نحوی جملات دقت کنید تا کلمه در جای مناسب خود قرار گیرد.
   • مثال: "او همیشه پوستین‌پیرا را در زمستان به تن می‌کند."

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "پوستین‌پیرا" به شکل درست و مؤثر در نگارش‌تان استفاده کنید.

1. در شب‌های سرد زمستان، او همیشه یک پوستین‌پیرا گرم بر تن می‌کند تا از سرما محافظت شود.
2. پوستین‌پیراهای قدیمی در بازارهای سنتی، به عنوان نمادی از هنر و مهارت‌های محلی شناخته می‌شوند.
3. او تصمیم گرفت پوستین‌پیرا را که از مادربزرگش به ارث رسیده بود، در مراسم عروسی‌اش بپوشد.