پویاننده

کلمه «پویاننده» در زبان فارسی به معنای کسی است که حرکتی ایجاد می‌کند یا باعث پویایی و جنب و جوش می‌شود. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه، نکات زیر قابل ذکر است:

1. ساختار کلمه:

   • «پویاننده» از ریشه «پوی» (به معنای حرکت و جنبش) و پسوند «-اننده» تشکیل شده است. پسوند «-اننده» به نام‌گذاری کسانی اشاره دارد که فعالیت مشخصی را انجام می‌دهند.

2. گروه‌های کلمه:

   • کلمه «پویاننده» به‌عنوان یک اسم محسوب می‌شود و می‌تواند به راحتی با صفت‌ها و فعل‌ها ترکیب شود (مثلاً: پویاننده‌ای خلاق).

3. نحوه استفاده:

   • در جملات، این کلمه می‌تواند به‌عنوان فاعل، مفعول یا اسم ابتدایی (موضوع) به کار رود. مثلاً: «پویاننده گام‌های جدیدی در علم دارد.»

4. نکات نگارشی:

   • این کلمه به صورت «پویاننده» و بدون فاصله نوشته می‌شود. از کاربرد حروف بزرگ (حتی در آغاز جمله) باید پرهیز کرد مگر در موارد خاص (مثل آغاز جمله یا عنوان).
5. معادل‌ها و پیشوندها/پسوندها:
   • معادل‌های دیگر با معانی مشابه ممکن است وجود داشته باشند، ولی «پویاننده» به‌خودی خود دقیق و مستند است. پسوند «-نده» معمولاً در ساخت اسامی با معنای فاعلی کاربرد دارد.

با توجه به این نکات، کلمه «پویاننده» در نوشتار و گفتار باید به‌درستی و مطابق با ساختارهای زبانی فارسی مورد استفاده قرار گیرد.

1. پویاننده‌های ماجراجویی‌های شگفت‌انگیز همیشه افراد را به探索 و کشف دنیای جدید ترغیب می‌کنند.
2. هنر می‌تواند پویاننده احساسات عمیق در درون انسان‌ها باشد و آن‌ها را به فکر وادارد.
3. در یک گروه هنری، پویاننده‌های خلاق به دنبال جلب توجه و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه هستند.