پویندگی

کلمه «پویندگی» به مفهوم ویژگی یا حالت پویایی و تحرک است و به طور خاص در زبان فارسی به توصیف چیزهایی که توانایی حرکت، تغییر و فعالیت دارند، اشاره می‌کند. برای استفاده از این کلمه و نگارش درست آن، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه «پویندگی» به‌درستی و به‌صورتی که نوشته شده است، باید به کار رود. در فارسی، معمولاً برای کلماتی که با «-نگی» پایان می‌یابند، حروف صحیح را باید به‌طور دقیق رعایت کرد.

2. جنس و عدد: کلمه پویندگی یک اسم غیرقابل شمارش است و معمولاً به شکل مفرد به کار می‌رود.

3. سازگاری با ساختار جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم مفعول یا به‌عنوان وابسته در جملات استفاده می‌شود. به عنوان مثال: «پویندگی طبیعت در فصل بهار مشهود است.»

4. استفاده در متون علمی و ادبی: این کلمه بیشتر در متون علمی، ادبیات و نقد ادبی به کار می‌رود. لذا استفاده از آن در این حوزه‌ها مناسب‌تر است.

5. ترکیب با واژه‌های دیگر: می‌توان کلمه «پویندگی» را با واژه‌های دیگر ترکیب کرد، مانند «پویندگی اجتماعی» یا «پویندگی فرهنگی» که به ابعاد مختلف تحرک و فعالیت در زمینه‌های مشخص اشاره می‌کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «پویندگی» به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پویندگی" آورده شده است:

1. پویندگی زبان فارسی در ادبیات معاصر، جذابیت خاصی به آثار نویسندگان بخشیده است.
2. پویندگی افراد در محیط کار می‌تواند به افزایش خلاقیت و نوآوری منجر شود.
3. پویندگی فرهنگی در جامعه، نشانه‌ای از توسعه و پیشرفت آن به شمار می‌رود.
4. تحقیقات نشان می‌دهد که پویندگی اجتماعی می‌تواند در بهبود شرایط زندگی مردم موثر باشد.
5. پویندگی ورزشکاران در رقابت‌های جهانی همواره مورد توجه رسانه‌ها قرار دارد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!