پوینده

کلمه "پوینده" در زبان فارسی به معنای فردی است که به جستجو و حرکت می‌پردازد و معمولاً در زمینه‌های مختلفی مانند علم، ادب، یا امور اجتماعی به کار می‌رود. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. رنگ و سبکی: "پوینده" به عنوان یک اسم، می‌تواند به تنهایی یا به همراه صفات و قیدهای مختلف به کار رود. برای مثال: "پوینده جوان" یا "پوینده خلاق".

2. جنسیت و مفرد/جمع: "پوینده" به جنس خاصی اشاره ندارد و می‌تواند برای هر دو جنس در نظر گرفته شود. شکل جمع آن "پویندگان" است.

3. کاربرد در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا متمم به کار برود.

   • مثال: "پوینده‌ای به تحقیق جدیدی پرداخته است." (فاعل)
   • مثال: "کتاب جدید نویسنده‌ای پوینده را خواندم." (مفعول)

4. نکات نگارشی:

   • استفاده صحیح از نقطه‌گذاری، به ویژه در جملات مرکب.
   • رعایت فاصله‌ها و حروف اضافه مانند "به" و "از" به طور صحیح.
5. ترکیب‌ها و اصطلاحات: این کلمه می‌تواند به عنوان بخشی از ترکیب‌های دیگر استفاده شود، مثل "پوینده دانش" یا "پوینده فرهنگ".

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "پوینده" به نحو احسن در نگارش‌های خود بهره‌برداری کنید.

البته! در زیر چند مثال از کلمه "پوینده" در جملات ارائه می‌شود:

1. پوینده علم و دانش، هیچ‌گاه از جست‌وجوی حقیقت باز نمی‌ایستد.
2. گروه پوینده این پروژه با همکاری یکدیگر، به نتایج قابل توجهی دست یافتند.
3. او با عنوان یک پوینده فرهنگی، به ترویج هنر و ادبیات در جامعه کمک می‌کند.
4. پوینده‌های جوان در این دوره آموزشی، از تجربیات اساتید بهره‌مند می‌شوند.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!