پیستوله

کلمه "پیستوله" به معنای نوعی سلاح گرم یا تفنگ کوچک در زبان فارسی است. در نگارش این کلمه و استفاده آن، چند نکته وجود دارد که باید رعایت شود:

1. الفبای فارسی: کلمه باید به درستی و با حروف فارسی نوشته شود. شکل صحیح آن "پیستوله" است.

2. تکیه گذاری: در زبان فارسی، تکیه در کلمات اهمیت دارد اما در مورد کلمه "پیستوله" معمولاً تکیه بر سیلاب دوم (یعنی "ست") قرار می‌گیرد.

3. نقش کلمه در جمله: کلمه "پیستوله" می‌تواند به عنوان اسم جمع (مثل "پیستوله‌ها") یا اسم مفرد (مثل "یک پیستوله") استفاده شود. بسته به ساختار جمله، باید به نحوه انشاء آن دقت شود.

4. قواعد نگارشی: اگر "پیستوله" به عنوان موضوع یک جمله یا جزء آن استفاده می‌شود، باید با سایر اجزای جمله هماهنگ باشد و به اصول نگارشی مانند استفاده از ویرگول، نقطه و ... توجه شود.

5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: در متون رسمی بهتر است از کلمات رسمی‌تر و مربوط به آن استفاده شود. در متون غیررسمی یا محاوره‌ای، شکل محاوره‌ای "پیستوله" قابل قبول است.

اگر سوال خاصی درباره کاربرد یا قواعد نگارشی این کلمه دارید، می‌توانید بپرسید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پیستوله" در جمله آورده شده است:

1. نقاش برای رنگ‌آمیزی دیوار از پیستوله استفاده کرد تا کار سریع‌تر انجام شود.
2. پیستوله‌ای که در دست هنرمند بود، به او امکان می‌داد جزئیات دقیقی را به نقاشی‌اش اضافه کند.
3. تعمیرکار به هنگام تعمیر اتومبیل از پیستوله‌های مخصوص برای پاشیدن رنگ استفاده کرد.
4. صدای پیستوله هنگام کار موجب جلب توجه مردم در خیابان شد.
5. او برای ساخت آثار هنری‌اش از پیستوله‌های مختلف با سایزهای متفاوت بهره می‌برد.

اگر سوال یا درخواست دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!