کلمه "خس و خاشاک" به طور کلی به معنی چیزهای بی‌ارزش و ناچیز استفاده می‌شود. در زبان فارسی، این ترکیب به عنوان یک اصطلاح ادبی و معنوی به کار می‌رود و در ادبیات و شعریات به وفور یافت می‌شود. در نگارش و قواعد فارسی، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. فاصله‌گذاری: کلمه "خس و خاشاک" به این شکل نوشته می‌شود که در آن "و" به عنوان حرف ربط بین دو کلمه "خس" و "خاشاک" قرار می‌گیرد و باید به درستی فاصله‌گذاری شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر این اصطلاح در پایان جمله به کار برود، باید از نقطه استفاده کرد. مثلاً: "این اشیاء به عنوان خس و خاشاک دیده می‌شوند."

3. نوشتار صحیح: هر دو کلمه "خس" و "خاشاک" باید به طور دقیق نوشته شوند. "خس" به معنی علف و گیاهان کم‌ارزش و "خاشاک" به معنی برگ‌ها و ریشه‌های خشک و خشکیده است.

4. تلفظ صحیح: در تلفظ این کلمات، باید بر روی دو سیلاب "خس" و "خاشاک" تأکید شود و در زبان محاوره نیز به گونه‌ای باشد که مفهوم به درستی منتقل شود.

5. معنا و سیاق: کلمه "خس و خاشاک" معمولاً به عنوان یک اصطلاح استعاری به کار می‌رود و بنابراین، در مواردی که این اصطلاح را به کار می‌برید، باید این نکته را در نظر بگیرید که به چه منظوری از آن استفاده می‌کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از این اصطلاح به شیوه‌ای صحیح و مؤثر استفاده کنید.