در زبان فارسی، قواعد نگارشی و دستوری می‌تواند برای کلمات مختلف متفاوت باشد. در مورد کلمه "خار و مار" (KHAROMAR)، می‌توان چند نکته را بررسی کرد:

1. الفاظ مشترک: “خار” به معنی تیغ یا دندانه‌هایی است که در گیاهان وجود دارد و “مار” به معنی خزنده‌ای است که در بسیاری از فرهنگ‌ها و افسانه‌ها نماد خطر و ناپایداری است. این دو واژه می‌توانند به عنوان نمادهای مرتبط با مشکلات یا خطرات در متون ادبی به کار روند.

2. نوشتن با حروف بزرگ یا کوچک: معمولاً در نگارش متون فارسی، تنها در ابتدای جملات یا برای نام‌های خاص از حروف بزرگ استفاده می‌شود. بنابراین "خار و مار" به صورت معمول با حروف کوچک نوشته می‌شود.

3. تنظیم ترکیب واژه‌ها: وقتی این دو کلمه در یک عبارت کنار هم قرار می‌گیرند، باید توجه داشت که آیا به صورت مستقل مورد استفاده قرار می‌گیرند یا یک مفهوم جدیدی را می‌سازند. اگر در یک متن ادبی یا شعری استفاده شود ممکن است به زیبایی و تنیدگی خاصی برسد.

4. فاصله‌گذاری: در نوشتن واژه‌ها باید دقت شود که فاصله بین کلمات به درستی رعایت شود. “خار” و “مار” به طور مستقل باید از هم فاصله داشته باشند و نباید به هم چسبیده نوشته شوند.

5. استفاده در جملات: این کلمات می‌توانند در جملات مختلف مثال‌های تداعی‌کننده یا تمثیلی باشند. برای مثال: "در زندگی، برخی خطرات مانند خار و مار هستند که باید از آن‌ها دوری کرد."

اگر سوال خاص‌تری درباره قواعد زبان فارسی یا نگارشی دارید، خوشحال می‌شوم پاسخ دهم.