کلمه "دوزاری" در زبان فارسی به معنای یک سکه‌ی قدیمی است که در دوران قاجار و پهلوی در ایران رایج بود. علاوه بر این، به صورت مجازی نیز به کار می‌رود و به معنای نبض‌نوازی و یا کسی که به خوبی و با دقت عمل می‌کند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قواعد نگارشی و استفاده از "دوزاری":

1. نقطه‌گذاری: اگر "دوزاری" در وسط جمله قرار دارد، به عنوان یک اسم، نیاز به هیچ نقطه‌گذاری خاصی ندارد.

   • مثال: "او یک دوزاری پیدا کرد."

2. تنوع در معنا: بهتر است در صورت استفاده از اصطلاحات مجازی و محاوره‌ای به وضوح معنا را بـه مخاطب منتقل کنید تا سوءتفاهمی پیش نیاید.

   • مثال: "در این کار دوزاری هست، یعنی همیشه حساب‌گری در کار او وجود دارد."

3. هماهنگی در جنس و عدد: "دوزاری" در حالت مفرد به کار می‌رود و برای جمع آن می‌توان از "دوزاری‌ها" استفاده کرد.

   • مثال: "چند دوزاری بر روی میز افتاده بود."

4. آوایی و تلفظ: کلمه "دوزاری" معمولاً با زحمت خاصی در تلفظ همراه نیست؛ اما مهم است که هنگام نوشتن به املای صحیح آن توجه داشته باشید.

5. استفاده در متون: در متون ادبی، می‌توانید از "دوزاری" به عنوان نماد یا تمثیل استفاده کنید تا به عمق معنا و مفهوم اثر بیافزایید.

6. حفظ املای صحیح: املای صحیح "دوزاری" است و باید از نوشتن نادرست آن خودداری کرد.

در مجموع، هنگام استفاده از "دوزاری"، توجه به معنا، نوع زبان (رسمی یا غیررسمی) و ساختار جمله می‌تواند به نگارش بهتر و درست‌تر کمک کند.