کلمات "زوود"، "تند" و "سریع" همگی به معنای سریع بودن یا انجام کاری در زمان کم، به کار می‌روند. اما هریک از این کلمات در استفاده‌های خاص خود قواعد و نکات نگارشی متفاوتی دارند:

1. زوود:

   • این کلمه به معنای "زود" است و در زبان فارسی استاندارد به کار می‌رود. همچنین معانی نظیر "به سرعت" و "در اسرع وقت" را نیز می‌دهد.
   • نکته‌ای که باید در نظر داشت، این است که نوشتن "زوود" به عنوان یک اشتباه تایپی شناخته می‌شود و باید به "زود" اصلاح شود.

2. تند:

   • این کلمه به معنای "سریع" و "پرسرعت" است و بیشتر در توصیف رفتار، حرکت یا فرآینداتی که به سرعت انجام می‌شوند، به کار می‌رود.
   • در جملات می‌توان آن را به عنوان صفت قبل از اسم یا قید (برای توصیف فعل) به کار برد.
     • مثال: "او به تندی دوید."
3. سریع:
   • این کلمه نیز به معنای "تند" و "بسیار سریع" است و به عنوان صفت برای توصیف اسم یا به عنوان قید برای توصیف فعل استفاده می‌شود.
   • در استفاده‌های رسمی و ادبی، "سریع" ممکن است بیشتر از "تند" به کار رود.
     • مثال: "او تصمیمات سریع می‌گیرد."

نکات نگارشی:

• از "سریع" و "تند" در متون رسمی و غیررسمی استفاده کنید، اما "زوود" به "زود" تغییر داده شود.
• در جمله‌سازی، توجه کنید که به منظور و بافت جمله، مناسب‌ترین کلمه را انتخاب کنید.
• جملات را از نظر ساختاری ساده و واضح نگه دارید تا مفهوم به درستی منتقل شود.

مثال‌های کاربردی:

• من زود (چندین بار نباید گفت زوود) می‌آیم.
• او با تندی دوید.
• تصمیمات سریع او همیشه موثر است.