کلمه "سرکار گذاشتن" یک اصطلاح فارسی است که به معنای فریب دادن، بازی دادن یا تحت تاثیر قرار دادن شخصی به کار می‌رود. این کلمه می‌تواند در جملات مختلف به شکل‌های گوناگون استفاده شود. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و قاعده‌های مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: نوشتار این عبارت به صورت "سرکار گذاشتن" صحیح است و استفاده از فاصله بین کلمات در اینجا درست نیست.

2. فعل و ساختار نحوی: "سرکار گذاشتن" یک فعل است و می‌تواند در جملات به عنوان فعل اصلی یا فعل کمکی قرار گیرد. مثلاً: "او مرا سرکار گذاشت."

3. فعل ماضی و حال: این فعل را می‌توان در زمان‌های مختلف صرف کرد:

   • ماضی: "او مرا سرکار گذاشت."
   • حال: "او مرا سرکار می‌گذارد."
   • آینده: "او مرا سرکار خواهد گذاشت."

4. فعل ناهنجار: در صورتی که بخواهید از "سرکار گذاشتن" به عنوان فعل ناهنجار استفاده کنید، می‌توانید از شکل مادر آن (یعنی "گذاشتن") در جملات استفاده کنید. مثلاً: "او به راحتی می‌تواند دیگران را سرکار بگذارد."

5. استفاده در محاوره و نوشته: این اصطلاح بیشتر در محاورات غیررسمی و نوشته‌های غیررسمی به کار می‌رود و ممکن است در متون رسمی کمتر استفاده شود.

6. توجه به context: هنگام استفاده از این کلمه، توجه به بافت جمله و موقعیت اجتماعی مهم است. "سرکار گذاشتن" معمولاً بار منفی دارد و نشان‌دهنده نوعی فریب یا بازی با احساسات شخص دیگر است.

با رعایت این نکات می‌توانید استفاده‌ی بهتری از کلمه "سرکار گذاشتن" داشته باشید.