کلمه "فاطمه بِر" به معنای "فاطمه" به عنوان اسم و "بِر" که ممکن است به معنای "بر" یا "بالا" مورد استفاده قرار گیرد، به طور کلی شامل چند نکته نگارشی و دستوری است:

1. اصطلاح و ساختار:

   • "فاطمه" اسم خاص و شناخته شده است و معمولاً با حرف بزرگ آغاز می‌شود.
   • "بِر" باید مشخص دقیق‌تری از آن ارائه شود؛ این واژه ممکن است به عنوان یک حرف اضافه، قید یا کلمه‌ای مستقل تعبیر شود.

2. نگارش:

   • باید به دقت بررسی شود که "بِر" در متن به چه معنا است و آیا صحیح نوشته شده است یا خیر.
   • اگر "بِر" به معنی "بر اثر" یا "بالا" باشد، در جملات به‌کار رفته به عنوان حرف اضافه باید با واژه‌های مناسب همراه شود.

3. ادغام و ترکیب:

   • در صورت استفاده از این دو کلمه در کنار هم، ممکن است نیاز به دانستن ساختار جملات کامل باشد تا ترکیب معنادار شود.
4. نحوه‌ی خواندن:
   • املای این کلمات و شیوه‌ی تلفظ آنها باید مطابق با قواعد زبان فارسی باشد.

در نتیجه، برای استفاده دقیق و درست از این دو واژه در نگارش فارسی، لازم است که جزئیات بیشتری در مورد سبک نگارش و منظور کلی جملات داشته باشیم. اگر مفهوم خاصی مدنظرتان است، لطفاً توضیح بیشتری بدهید.