کلمه "کلنگ" در زبان فارسی به معنی ابزاری برای کندن زمین یا سنگ است و در موارد مختلفی در جملات به کار می‌رود. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح:

   • شکل صحیح نوشتن آن "کلنگ" است و باید با "ک" و "ل" و "نگ" نوشته شود.

2. تلفظ:

   • این کلمه به صورت "کلَنگ" تلفظ می‌شود.

3. جمع‌بندی:

   • جمع این کلمه "کلنگ‌ها" (با "ها" برای جمع بستن) است.

4. استفاده در جملات:

   • مثال: "او با کلنگ زمین را شیار می‌زند."

5. قید و صفت:

   • می‌توان به کلمه "کلنگ" صفات یا قیدهایی اضافه کرد. مثلاً: "کلنگ بزرگ" یا "با کلنگ".

6. فعل مناسب:

   • معمولاً از افعالی مانند "زدن"، "کندن" و "استفاده کردن" در سمتی با "کلنگ" استفاده می‌شود.
7. قواعد نوشتاری:
   • در نوشتار رسمی و ادبی، استفاده صحیح و مناسب از "کلنگ" بسیار اهمیت دارد و باید به جایگاه این کلمه در جمله توجه شود.

این کلمه به عنوان یک اسم، می‌تواند در متن‌های مختلفی مانند مقالات، کتاب‌ها یا مکالمات روزمره به کار رود.

1. در باغچه‌ام کلنگ را برداشتم تا زمین را برای کاشت گل‌ها آماده کنم.
2. کارگران با کلنگ مشغول حفر چاه بودند تا به آب برسند.
3. صدای ضربه‌ی کلنگ در گوشه‌ی محله باعث شد مردم به کارگران کنجکاو نگاه کنند.