"گوزی" یکی از واژه‌های زبان فارسی است که به معنای «در حالتی از شادی و خوشحالی بودن» و یا به صورت عامیانه به معنای «احمق» یا «دست و پا چلفتی» نیز کاربرد دارد. اصول نگارش و قواعدی که در مورد این کلمه و استفاده‌های آن می‌توان بیان کرد، به شرح زیر است:

1. جنس و نوع کلمه: "گوزی" به عنوان یک اسم، کیفیت یا صفت به کار می‌رود و به طور کلی در زبان فارسی به طور محاوره‌ای استفاده می‌شود.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات غیررسمی و محاوره‌ای به کار می‌رود. برای مثال، "او امروز خیلی گوزی به نظر می‌رسد."

3. قیدهای زمانی و مکانی: می‌توان برای افزودن جزئیات، قیدهای زمانی یا مکانی به جمله اضافه کرد. به عنوان مثال، "در مهمانی، او گوزی بود و همه را خنداند."

4. نگارش صحیح: در نوشتن این واژه توجه به املای صحیح آن مهم است. به عنوان مثال، "گوزی" با "گوز" (که به معنی نوعی حیوان است) فرق دارد و باید دقت کرد در متون ارجاع به معنای درست آن صورت گیرد.

5. محاوره و نوشتار: در متون نوشتاری رسمی، از کلمات و اصطلاحات عمومی استفاده می‌شود و این گونه واژه‌ها معمولاً مجاز نیستند. اما در متون غیررسمی و محاوره‌ای می‌توانند به خوبی مورد استفاده قرار گیرند.

به طور کلی، استفاده از کلمات محاوره‌ای مانند "گوزی" بستگی به زمینه و نوع سخن گفتن دارد و در نوشتار رسمی باید از آن پرهیز کرد.