کلمه "نابغه" یک اسم در زبان فارسی است که به معنای شخصی با استعداد فوق‌العاده در یک حوزه خاص به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نگارش مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نوشتن و املا:

   • کلمه "نابغه" به صورت "نا+بغه" نوشته می‌شود و به هیچ‌وجه نباید آن را به صورت دیگر نوشت.

2. نوع کلمه و جنسیت:

   • "نابغه" یک اسم متناسب با هر دو جنس (مذکر و مؤنث) است و می‌توان آن را برای هر دو گروه استفاده کرد، اگرچه معمولا در مورد مردان بیشتر به کار می‌رود.

3. جمع‌سازی:

   • جمع "نابغه" به صورت "نابغه‌ها" یا "نابغگان" ساخته می‌شود.

4. قیدها و صفت‌ها:

   • می‌توان برای توصیف نابغه‌ها از صفات مختلف استفاده کرد؛ به عنوان مثال: نابغه‌ ریاضی، نابغه‌ موسیقی، و غیره.

5. جمله‌سازی:

   • این کلمه ممکن است در جملات مختلف به کار برود: "او یک نابغه در علم کامپیوتر است."

6. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، برای اشاره به شخصیت‌ها یا افراد نابغه، می‌توان از قیدهای توصیفی و صفات متناسب استفاده کرد. به عنوان مثال: "این نابغه در تاریخ علم تاثیر بزرگی گذاشته است."
7. استفاده در متون ادبی:
   • در شعر و نثر فارسی، کلمه نابغه می‌تواند به عنوان نماد خلاقیت و استعداد به کار رود.

توجه به این قواعد می‌تواند به درک بهتر و استفاده صحیح از کلمه "نابغه" در جملات و متن‌های مختلف کمک کند.

1. او از کودکی نابغه‌ای در ریاضیات بود و همیشه توانست مسائل پیچیده را به آسانی حل کند.
2. اختراعات این نابغه علوم مدرن را به شدت تحت تأثیر قرار داد و دنیای جدیدی را به روی بشر گشود.
3. در دانشگاه، همواره مورد تحسین اساتید قرار می‌گرفت زیرا او نه تنها نابغه بود، بلکه به راحتی با دیگران ارتباط برقرار می‌کرد.