کلمه "نابودم" از ترکیب دو بخش "نابود" و "م" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی این واژه می‌پردازیم:

1. مفهوم: "نابود" به معنای از بین رفتن یا محو شدن است و "م" به عنوان ضمیر فاعلی برای اول شخص مفرد (من) به کار می‌رود. بنابراین "نابودم" به معنای "من نابود شدم" یا "من از بین رفتم" است.

2. صرف و نحو: این کلمه در ساختار جملات باید به گونه‌ای بکار رود که با فعل‌های دیگر و ساختارهای دستوری مطابقت داشته باشد. معمولا باید در جملات درست و کامل استفاده شود.

3. نگارش: طبق قواعد نگارش فارسی، این کلمه باید بدون فاصله و به صورت ترکیبی نوشته شود. در متون ادبی، شعر، و نشریات، باید توجه کرد تا در ساختار جملات به درستی قرار گیرد.

4. استفاده در ادبیات: "نابودم" می‌تواند بار معنایی غم‌انگیز یا توصیف وضعیتی دشوار را به همراه داشته باشد و در شعر و نثر به خوبی قابل استفاده است.

5. توجه بخشی به بیان احوال: در متون توصیفی یا احساسی، "نابودم" می‌تواند به عمق احساسات و حالات شخصیتی اشاره کند.

به صورت کلی، در استفاده از این واژه باید به نکات دستوری و معنایی توجه ویژه‌ای شود.