کلمه «یارو» یکی از واژه‌های غیررسمی و محاوره‌ای در زبان فارسی است که به معنای «دوست»، «رفیق» یا «شخص» به‌کار می‌رود. در زیر به برخی از موارد نگارشی و دستوری این واژه اشاره می‌کنم:

1. نوع کلمه:

• اسم: «یارو» یک اسم است و به طور عمومی برای اشاره به فردی در مکالمات غیررسمی استفاده می‌شود.

2. حروف و نوشتار:

• «یارو» به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و معمولاً محاوره‌ای است. در نوشتار رسمی یا ادبی بهتر است از واژه‌های رسمی‌تر مانند «دوست» استفاده کرد.

3. جمع و مفرد:

• مفرد: یارو
• جمع: یارها یا یاروها (اگر به محاوره‌ای بودن و غیررسمی بودن آن توجه داشته باشیم)

4. کاربردهای محاوره‌ای:

• «یارو» در گفت‌وگوهای غیررسمی بسیار رایج است و معمولاً در موقعیت‌های دوستانه و صمیمی به کار می‌رود.

5. توجه به بافت:

• استفاده از «یارو» در برخی موقعیت‌ها می‌تواند غیررسمی یا حتی توهین‌آمیز به نظر برسد، بنابراین باید با توجه به بافت مکالمه و مخاطب انتخاب شود.

6. مثال‌های استفاده:

• «یارو خیلی باحاله.»
• «یارو کجاست؟»

به طور کلی، «یارو» بیشتر در محاوره و نوشتار غیررسمی به کار می‌رود و بهتر است در متن‌های رسمی از واژه‌های متناسب‌تری استفاده شود.

1. یارو همیشه در کافه محله نشسته و داستان‌های جالبی برای تعریف کردن دارد.
2. دیروز یارو را در پارک دیدم که با بچه‌ها بازی می‌کرد و همگان را به خنده وامی‌داشت.
3. یارو یک دوست قدیمی است که هر وقت به او نیاز داشته باشم، همیشه در کنارم بوده است.