آویزان

کلمه "آویزان" در زبان فارسی دارای چندین قاعده و نکته نگارشی است که به شرح آن‌ها می‌پردازیم:

1. معنی و کاربرد: "آویزان" به معنای چیزی است که به طور عمودی و آویزان از جایی قرار دارد. این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود.

2. نحوه نوشتن: کلمه "آویزان" بصورت "آویزان" و بدون فاصله نوشته می‌شود. توجه به املای کلمه و عدم واریانس در نگارش بسیار مهم است.

3. جنس و شمار: "آویزان" می‌تواند به صورت مذکر و مؤنث به کار رود و به شکل جمع نیز "آویزان‌ها" نوشته می‌شود.

4. نکات سبکی: در متون ادبی یا نگاره‌های توصیفی، می‌توان از "آویزان" برای توصیف حالتی خاص یا زیبایی‌شناسی استفاده کرد.

5. نکات نحوی: این کلمه معمولاً قبل از اسم‌ها می‌آید و به آن‌ها صفت می‌دهد، مانند "موارد آویزان" یا "شیء آویزان".

در نهایت، رعایت قواعد نگارشی و محتوای متنی که "آویزان" در آن استفاده می‌شود، می‌تواند تأثیر زیادی بر جذابیت و وضوح متن داشته باشد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "آویزان" در جمله آورده شده است:

1. پرچم‌ها در بالای ساختمان آویزان بودند و به خوبی در باد تکان می‌خوردند.
2. لباس‌های مرطوب را در حیاط آویزان کردیم تا خشک شوند.
3. چراغ‌های زینتی در جشن تولد آویزان شده بودند و فضایی شاداب ایجاد کرده بودند.
4. شاخه‌های درخت با میوه‌های رسیده آویزان بود و منظره ای زیبا به باغ بخشیده بود.
5. نقاشی‌ها روی دیوار به صورت آویزان قرار گرفته بودند و توجه همه را جلب می‌کردند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!