بوی مرگ می ده

عبارت "بوی مرگ می‌دهد" به لحاظ دستور زبان و نگارشی به شرح زیر قابل تجزیه و تحلیل است:

1. بخش‌های جمله:

   • "بوی": اسم و فاعل جمله است که به معنای عطر یا رایحه‌ای است که از چیزی ناشی می‌شود.
   • "مرگ": مضاف‌الیه است که نشان‌دهنده نوع بوی مورد نظر است.
   • "می‌دهد": فعل جمله است که برای بیان عمل یا حالت جاری به کار می‌رود.

2. قواعد صرف و نحو:

   • "بوی مرگ": این ترکیب به طور کلی می‌تواند به عنوان یک موجودیت عینی یا یک حس توصیفی در نظر گرفته شود.
   • فعل "می‌دهد" در حال استمراری به کار رفته که نشان‌دهنده استمرار عمل است.

3. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار فارسی، واژه‌ها باید درست نوشته شوند و از لحاظ املایی مشکلی نداشته باشند. در اینجا تمام واژه‌ها به درستی نوشته شده‌اند.
   • در زبان فارسی، غالباً وترغیب به استفاده از کلمات توصیفی و بیان دقیق حالات و احساسات مشاهده می‌شود.
4. سبک و صدا:
   • این عبارت می‌تواند در سیاق‌های ادبی یا توصیفی به کار رود تا حالتی از راز و رمز یا احساسات تیره و تار را القا کند.

به طور کلی، برای استفاده صحیح از این عبارت، باید به بافت معنایی و هدف بیانی توجه شود.