کلمه‌ی "تناقض" به معنای متناقض بودن یا ناهماهنگی در مضامین است. در قواعد فارسی و نگارش، برخی نکات مهم مربوط به این کلمه و کاربرد آن عبارتند از:

1. معنا و مفهوم:

   • تناقض به معنای تضاد یا تفاوت بین دو یا چند عنصر است که نمی‌تواند همزمان صحیح باشد. مثلاً، اگر دو جمله با هم تناقض داشته باشند، نمی‌توانند به طور همزمان درست باشند.

2. استفاده در جملات:

   • "تعابیر او در این نوشته تناقض دارد."
   • "نظریه‌های علمی باید بدون تناقض باشند."

3. نحوه‌ی نوشتار:

   • کلمه "تناقض" به شکل صحیح همین‌گونه نوشته می‌شود و نیاز به تغییر یا صرف ندارد.

4. توجه به ساختار جملات:

   • هنگامی که از "تناقض" استفاده می‌کنید، بهتر است به ساختار منطقی جملات توجه کنید تا مفهوم واضحی از تضاد یا ناهماهنگی منتقل شود.

5. نقش کلمه:

   • "تناقض" می‌تواند به عنوان اسم در جملات به کار رود و می‌تواند با حروف اضافه مانند "در" و "با" ترکیب شود.
6. پرهیز از کاربرد نادرست:
   • مراقب باشید تا از کلمه "تناقض" در مواردی که ناهماهنگی وجود ندارد، استفاده نکنید؛ زیرا این کار ممکن است باعث سوءتفاهم شود.

با توجه به این نکات، می‌توانید به طور مؤثری از کلمه‌ی "تناقض" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تناقض" در جملات آمده است:

1. در سخنان او همیشه یک تناقض وجود دارد که باعث می‌شود نتوان به حرف‌هایش اعتماد کرد.
2. این دو نظریه علمی با یکدیگر در تناقض هستند و نمی‌توان هر دو را درست دانست.
3. رفتار او با گفته‌هایش در تناقض بود و کسی نمی‌توانست بفهمد واقعاً چه حس و نظری دارد.
4. بررسی‌ها نشان داد که در نتایج تحقیق تناقض‌هایی وجود دارد که نیاز به توضیح دارند.
5. در این مقاله، نویسنده به تناقض‌های موجود در سیاست‌های دولت پرداخته است.

امیدوارم این جملات کمکتان کند!