کلمه «تنفیذ» در زبان فارسی به معنای تأیید یا مجوز دادن به یک عمل یا تصمیم است. در نوشتار و کاربرد این کلمه، چند نکته نگارشی و قواعد زبانی وجود دارد که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد:

1. املا: کلمه «تنفیذ» به صورت صحیح با حرف «ذ» نوشته می‌شود و باید توجه داشت که املای آن به شکل «تنفیذ» صحیح است.

2. قید و صفت: این کلمه می‌تواند به عنوان یک فعل یا اسم در جملات به کار برود.

   • مثال: «تنفیذ این قرارداد ضروری است.»

3. انواع جملات: کلمه «تنفیذ» می‌تواند در جملات خبری، سوالی و امری استفاده شود.

   • جملات خبری: «تنفیذ این موضوع به زودی انجام خواهد شد.»
   • جملات سوالی: «آیا این تنفیذ لازم است؟»
   • جملات امری: «تنفیذ این تصمیم را فراموش نکنید.»

4. ساختار جمله: برای بهتر استفاده کردن از کلمه «تنفیذ»، می‌توان آن را در جملات مختلف با دیگر اجزای جمله ترکیب کرد.

   • مثال: «پس از تنفیذ این طرح، مراحل اجرایی آغاز خواهد شد.»
5. مضارع و ماضی: کلمه «تنفیذ» می‌تواند به صورت ماضی و مضارع نیز به کار رود.
   • ماضی: «تنفیذ شده است.»
   • مضارع: «تنفیذ می‌شود.»

استفاده صحیح از این کلمه و رعایت نکات نگارشی و دستوری به بهبود کیفیت نوشتار کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تنفیذ" در جمله آورده شده است:

1. پس از بررسی تمامی جوانب قانونی، شورای شهر تصمیم به تنفیذ مصوبه جدید گرفت.
2. تنفیذ این قرارداد به امضای هر دو طرف بستگی دارد.
3. رئیس جمهوری اعلام کرد که تنفیذ تصمیمات هیئت وزیران به سرعت انجام خواهد شد.
4. برای تنفیذ حکم دادگاه، نیاز به همکاری همه نهادهای مربوطه است.
5. مراحل تنفیذ این طرح به‌زودی آغاز خواهد شد تا نتیجه مطلوب حاصل شود.

اگر نیاز به توضیحات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!