عبارت "توان ریاضی" شامل دو واژه است که هر کدام دارای معانی خاص و قواعد نگارشی مربوط به خود هستند. در ادامه به بررسی این واژه‌ها و قواعد مرتبط با آن می‌پردازیم:

1. توان:

   • تعریف: در زبان فارسی، "توان" به معنای قدرت یا قابلیت انجام کاری است. در ریاضیات، به توان یک عدد به این معنی اشاره دارد که چه‌قدر باید آن عدد در خودش ضرب شود (مثلاً ۲^۳ یعنی دو در دو در دو).
   • قواعد نگارشی: این واژه معمولاً به‌عنوان اسم استفاده می‌شود و باید به دقت به کار رود تا مفهوم را به‌خوبی منتقل کند.
2. ریاضی:
   • تعریف: "ریاضی" به علوم مربوط به اعداد، اشکال، اندازه‌گیری‌ها و ساختارهای منطقی اشاره دارد. به‌عبارت دیگر، این واژه به کلیه مباحث و نظریه‌های مرتبط با ریاضیات اشاره می‌کند.
   • قواعد نگارشی: این واژه به‌عنوان صفت به کار می‌رود و همیشه باید در کنار یک اسم دیگر (مثل "توان") برای بیان مفهوم دقیق‌تری استفاده شود.

قواعد کلی نگارشی:

• تکتولی: به‌طور عمومی، در فارسی، ترکیب‌ها به‌صورت اسم و صفت (اسم + صفت) استفاده می‌شوند. در اینجا "توان" به‌عنوان اسم اصلی و "ریاضی" به‌عنوان صفت تخصیص‌دهنده معنا عمل می‌کند.
• فاصله‌گذاری: اگر این عبارت بخواهد در متنی به‌کار رود، لازم است که در بین دو واژه، فاصله گذاشته شود (توان ریاضی).
• نوشتار: باید به‌صورت صحیح و با توجه به قواعد زبان فارسی نوشته شود و همچنین در متون علمی و آموزشی دقت بیشتری بر روی معنای آن صورت گیرد.

توجه به این نکات به درک بهتر و استفاده صحیح از عبارت "توان ریاضی" کمک می‌کند.