در نگارش نام «ابوالقاسم طوسی» به عنوان یک شخصیت تاریخی و صوفی عصر فردوسی، باید به چند نکتهٔ قواعد فارسی و نگارشی توجه کرد:

1. کتابتی صحیح: نام «ابوالقاسم» به صورت کامل و بدون اختصار نوشته شود. همچنین، «طوسی» نشان‌دهندهٔ نسبت‌ به شهر طوس است و لازم است با حروف بزرگ نوشته شود.

2. فاصله‌ها: بین اجزای نام (ابوالقاسم و طوسی) باید یک فاصله باشد.

3. نقش‌نمایی: در متن، می‌توانید توضیحاتی دربارهٔ شخصیت او، سنخیت و نقش اجتماعی یا فرهنگی‌اش ارائه دهید. فراموش نکنید که در این توضیحات به آثاری که او بر جای گذاشته است، اشاره کنید.

4. دقت در نشانه‌گذاری: در صورتی که جمله‌ای حاوی اطلاعات بیشتری است، از ویرگول و نقطه مناسب استفاده کنید.

5. توجه به سیر تاریخی: اگر نیاز باشد، می‌توانید از زمان‌ها و وقایع تاریخی مرتبط با این شخصیت استفاده کنید و اهمیت او را در عصر فردوسی روشن کنید.

به عنوان مثال می‌توانید بنویسید:

«ابوالقاسم طوسی، از صوفیان بزرگ عصر فردوسی، تأثیر بسزایی بر ادبیات فارسی و فرهنگ آن زمان داشت. او با تعالیم عرفانی‌اش به گسترش مفاهیم انسانی و معنوی کمک نمود.»

با رعایت این نکات، می‌توانید نگارش صحیح و موثری از این شخصیت ادبی و تاریخی ارائه دهید.