خانواده تیبو

معنی کلمه خانواده تیبو

معنی واژه خانواده تیبو

معنیرمان بلندی است که توسط روژه مارتن دوگار، (۱۹۵۸-۱۸۸۱) نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات نوشته شده‌است. این رمان از سویی به بررسی وقایع اروپا در سالهای ابتدایی قرن بیستم و سالهای جنگ اول جهانی می‌پردازد و از سویی دیگر همگام با آن شرح وقایع خانواده ثروتمند و فرهیخته فرانسوی یعنی خانواده تیبو را توصیف می‌کند. فرزند کوچک این خانواده، ژاک تیبو با روح سرکش و رام نشدنی اش سرنوشت خود را در دنیای پیرامونش می‌جوید و خانواده را ترک می‌گوید. او در تعامل با اندیشه‌های سوسیالیستی اش به تضاد با خوشبختی و زندگی ایده آل در کنار کسی که دوستش دارد می‌رسد.
عده‌ای از هواخواهان رمان نویسی کلاسیک این رمان را بزرگترین رمان قرن بیستم می‌دانند.

درباره کتاب

این رمان به صورت هشت کتاب منتشر شد که عناوین آنها به شرح زیر است:
دفترچه خاکستری
ندامتگاه
فصل گرم
طبابت
سورلینا
مرگ پدر
تابستان ۱۹۱۴
سرانجام
این کتاب در ایران توسط انتشارات نیلوفر منتشر شده و به چاپ چهارم رسیده‌است. ترجمه کتاب توسط ابوالحسن نجفی انجام شده و به صورت چهار مجلد ارائه شده‌است. بسیاری این ترجمه را گوهری در زبان فارسی می‌دانند. تصویرسازی‌های کتاب توسط قباد شیوا انجام شده‌است و موخره‌ای به قلم آلبر کامو به ترجمه منوچهر بدیعی در انتهای کتاب آورده شده‌است.
نقد و بررسی

این کتاب که برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۳۷ می‌باشد را یکی از بزرگترین رمان‌های قرن دانسته‌اند. بررسی دقیق و موشکافانه وقایع فرانسه پیش از جنگ جهانی جلد سوم و چهارم کتاب را تا حد یک سند تاریخی ارزشمند جلوه می‌کنند. اکثر اشخاصی که نامشان در جلد هفتم کتاب (تابستان ۱۹۱۴) آمده‌است اشخاص حقیقی می‌باشند.
روژه مارتن دوگار خود در مراسم دریافت جایزه نوبل می‌گوید: ((رمان نویس واقعی کسی است که می‌خواهد همواره در شناخت انسان پیش تر برود و در هریک از شخصیت‌هایی که می‌آفریند زندگی فردی را آشکار کند، یعنی نشان دهد که هر موجود انسانی نمونه ایست که هرگز تکرار نخواهد شد. اگر اثر رمان نویس بخت جاودانگی داشته باشد به یمن کمیت و کیفیت زندگی‌های منحصر به فردی است که توانسته‌است به صحنه بیاورد. ولی این به تنهایی کافی نیست. رمان نویس باید زندگی کلی را نیز حس کند، باید اثرش نشان دهنده جهان بینی خاص او باشد. هر یک از آفریده‌های زمان نویس واقعی همواره بیش و کم در اندیشه هستی و ماورای هستی است و شرح زندگانی هریک از این موجودات، بیش از آنکه تحقیقی درباره انسان باشد، پرسش اضطراب آمیزی درباره معنای زندگی است.))
بدون شک نویسنده همانگونه که در بالا ذکر می‌کند رمان خانواده تیبو را در دو جبهه یاد شده به ظرافت و مهارت پیش می‌برد. نخست زندگی شخصی خانواده تیبو، از بزرگ خاندان یعنی اسکار تیبو و سپس فرزند اول او یعنی آنتوان و به طور گسترده زندگی شخصی قهرمان داستان یعنی ژاک تیبو. در رویکردی دیگر دوگار وقایع اروپای قبل از جنگ اول جهانی و اروپای درگیر جنگ را به شکلی حیرت آور از نظر استاد تاریخی نقل می‌کند. اشراف نویسنده به وقایع رخدادهای اروپا و شناختن افراد دولتی و حزبی و حتی ژورنالیستی بسیار گسترده‌است. هنر دوگار آنجا نمایان می‌شود که او این دو جبهه را با هم می‌آمیزد.
ممکن است طرفداران ((رمان نو)) به این رمان بی اعتنایی کنند و آن را در سبک رمان‌های نوشته شده به شیوه کهنه بدانند اما این نکته نباید از نظر پنهان بماند که د آغاز رمان نویسی مدرن دو راه بیشتر پیش پای رمان نویس نبوده‌است: یکی راه تالستوی و دیگری راه داستایوفسکی. اولی راه تصویر نمودن دنیا به شیوه رئالیستی و حقیقی و دوم تصویر کردن دنیا از منظر چشم درون و جدال آن با واقعیت‌های دنیای خارج. دوگار آشکارا به راه تالستوی رفته‌است.
هوشنگ گلشیری در اظهار نظر راجع به این رمان می‌گوید:
کتاب به دست نشسته پشت میزی یا لم داده توی صندلی راحتی، یکی از زیباترین مناظر جهان است. صفحه به صفحه می‌خوانیم و ورق می‌زنیم، فارغ از چند و چون این زندگی روزمره و به دور از صداهای گوش خراش این جهان، در زندگانی موجود در کتاب غرق می‌شویم و چون سر بر می‌آوریم خود را و جهان را بهتر و عمیق‌تر شناخته‌ایم. خانواده تیبو اثر روژه مارتن دوگار به ترجمه ابوالحسن نجفی لذتی چنین را فراهم می‌کند. ماهی و اگر به خست ورق بزنید، چند ماهی خلوتتان را پر خواهد کرد و جاصل شاید این باشد که با زندگانی خانواده‌ای در آغاز این قرن آشنا شوید و با این قرن که ما در پایان آنیم. راستی زیباست وقتی پشت میزی می‌نشینید و یا در صندلی راحتی لم می‌دهید و کتابی را صفحه به صفحه ورق می‌زنید، به ویژه اگر کتابی باشد مثل خانواده تیبو که اگر فقط چند صفحه از آن را بخوانید، با دریغ زمین خواهید گذاشت و فردا در این التهاب خواهید بود که کی باز به دستش می‌گیرید و ورق می‌زنید.
منبع

مارتن دوگار، روژه. خانواده تیبو. ترجمهٔ ابوالحسن نجفی. تهران : انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۶
فهرست آثار انتشارات نیلوفر
رده‌ها: ترجمه‌های ابوالحسن نجفی رمان‌های فرانسوی

قس انگلیسی

The Thibaults (Les Thibault in French) is a multi-volume roman fleuve by Roger Martin du Gard. It follows the fortunes of the two brothers, Antoine and Jacques Thibault, from their upbringing in a prosperous Catholic bourgeois family to the end of the First World War. The author was awarded the 1937 Nobel Prize for Literature largely on the basis of this novel sequence.
Contents
1 Plot summary
2 Publication history
3 Reception and influence
4 References
Plot summary

The first part of the novel, Le cahier gris ("The Grey Notebook") opens in Paris around 1904, with the discovery of a notebook containing a series of messages between Jacques Thibault and a Protestant fellow schoolboy, Daniel de Fontanin, messages which give evidence of a passionate, but not evidently sexual, relationship between the two. Believing (correctly) that the notebook will be misinterpreted, the two run away from home to the south of France, intending to embark on a ship bound for North Africa. The contents of the notebook infuriate Jacques father, a stern Catholic grand bourgeois, and he dispatches his older son, Antoine, a medical student, to retrieve Jacques. The boys fail to find a ship that will accept them and temporarily become separated; while they are apart Daniel is taken in by an older woman, who seduces him. In the meantime Daniels younger sister, Jenny, has become gravely ill and his mother is disturbed to learn that the infidelities of her husband, Jérôme, have extended to an affair with her own cousin, Noémie. Antoine visits the de Fontanins and concludes that nothing can be done for Jenny; in spite of this she recovers, after the intervention of an English clergyman and faith healer. Antoine retrieves the boys, and Jacques is sent to a reformatory founded and forbidden to have further contact with Daniel; for her part, Daniels mother stands by her son.
The second part, Le penetencier ("The Prison" or "The Reformatory") resumes the narrative several months later. Antoine visits Jacques in the reformatory, where he is disturbed by the boys isolation and ill-treatment. Determined to rescue him, he confronts his father, who reacts with rage but is eventually persuaded to allow Jacques to be released and to live away from his fathers roof under Antoines supervision. Against his fathers wishes, Antoine permits Jacques to see Daniel and his family, and the boys friendship is renewed, though it becomes less intense. Jenny de Fontanin quickly takes a dislike to Jacques, who in the meantime has fallen in love with an Alsatian girl, Lisbeth, who is serving as the brothers housekeeper and who, unbeknownst to Jacques, is having an affair with Antoine. Daniel, in the meantime, is attracted to his cousin Nicole (the daughter of Noémie), but she repulses his advances. Lisbeth and Jacques consummate their relationship, but soon afterwards she returns to Alsace, leaving him devastated.
In the third part, La belle saison, which picks up the narrative approximately five years later, Jacques learns that he has been accepted to the École normale, apparently securing his future prospects. To celebrate, the brothers and Daniel agree to meet at a nightclub, where Daniel is introduced to a young woman, known as Rinette, who is being debuted as a prostitute in hopes of securing a wealthy patron (Daniel’s employer Ludwigson, an art dealer). Rinette has some time earlier given birth to a child out of wedlock, who subsequently died. Disregarding the plan, Daniel leaves the club in the company of Rinette, who tells him that he looks familiar and asks him his name. When she learns his identity she is horrified and starts to flee, but then changes her mind and astonishes Daniel by declaring that she wants to have his baby. In the meantime, we learn that Antoine, who has not arrived at the club, had been called out to tend to a young girl who has been gravely injured in an accident. While performing live-saving surgery in the apartment where the girl lives he is assisted by a neighbor, Rachel, with whom he soon begins a passionate affair.
Mme. de Fontanin receives an urgent summons from her husband Jérôme, who is living in Holland with Noémie. Noémie has fallen ill and soon dies. With Mme. de Fontanin absent, Jacques and Jenny go on a long walk together, during which they share their concerns over Daniel, who, like his father, has become something of a womanizer. Jenny finds herself increasingly conflicted about her feelings towards Jacques, and when her mother returns from Holland, with Jérôme in tow, she breaks down sobbing, though she cant bring herself to fully confess her emotions. Jérôme, who is revealed as the father of Rinettes baby, receives a previously undelivered letter, dated two years earlier, in which she appeals for his aid. He now goes to her, gives her money, and sends her off to Brittany. Rachel tells Antoine about the dark chapters in her past, including the suicide of her brother and the death of her infant daughter, and reveals her relationship to a sinister man named Hirsch. Finally she leaves Antoine to rejoin Hirsch in Africa.
The fourth part, La consultation, begins after a lapse of roughly three years. It is now 1913; Antoine has a thriving medical practice, Jacques has disappeared under circumstances that are not yet clear, and their father is terminally ill. The de Fontanins have receded, for now, into a peripheral role. Much of the narrative centers on Antoines patients; one of these, a gravely ill infant, is the daughter of Daniels cousin Nicole, who is now married to a physician named Héquet. Antoine attempts to make a declaration of love to Gise, the half-Malagasay teenage niece of his fathers housekeeper, but she is secretly in love with Jacques, whom she is determined to find.
Publication history

The first six parts of The Thibaults, ending with La Mort du père ("The Death of the Father") were published in installments between 1922 and 1929. Martin du Gard was well underway on a seventh, to be called lAppareillage ("Setting Sail") when he was injured in an automobile accident. While recuperating, he decided that he was dissatisfied with the direction the novel was taking and destroyed the unpublished manuscript; instead, he embarked on the writing of the final two parts, lÉté 1914 (Summer 1914"), which was published in 1936, and lÉpilogue ("Epilogue"), which appeared in 1940. Written under the shadow of the darkening international situation in Europe in the 1930s, these last parts, which together are longer than the previous six combined, focus on the political and historical situation leading up to the outbreak of the First World War, and conclude with the death of Antoine Thibault in 1918.
A partial English-language translation of The Thibaults by Madeleine Boyd appeared in 1926; another partial version, by Stephen Haden Guest, followed in 1933. A complete translation, by Stuart Gilbert, appeared in 1939-1941; this edition gathered the first six parts under the The Thibaults and assigned the last two to a separate volume entitled Summer 1914. The Gilbert translation does not use the individual titles of the novels first six parts.
Reception and influence

Popular and critical opinion of The Thibaults has in general been more positive in Europe than in the United States. The novel was admired by André Gide, a longtime friend, and by Albert Camus, Clifton Fadiman, and Georg Lukacs, but Mary McCarthy called it "a work whose learned obtuseness is, so far as I know, unequaled in fiction." The implied anti-war message of Summer 1914, parts of which trace the failure of the international socialist community to overcome nationalism and prevent the onset of the First World War, may have affected the reception of the English-language translation, which was released during the early stages of World War II. The novel has been filmed twice for television in France, but is currently out-of-print in the US and Great Britain.
André Gide acknowledged the influence of The Thibaults on his own novel, The Counterfeiters. It has also been suggested that the novel influenced Evelyn Waughs Brideshead Revisited, another novel that centers on an intense relationship between two young men of opposing religious backgrounds.
References

^ "The Nobel Prize in Literature 1937". Nobelprize.org. 29 Jan 2013
^
^ Classe, Olive, ed. Encyclopedia of Literary Translation Into English, Volume 2
^ Lyrical and Critical Essays
^ The New Yorker, 1941
^ Realism in Our Tlme, trans. J. & N Mander (New York, 1964), pp. 59-60,75, and 83.
^ The New Republic, 26 April 1939
^ André Gide, Roger Martin Du Gard: Correspondance, 1913-1934
^ Burch, Francis F. "Robert Hugh Benson, Roger Martin du Gard and Evelyn Waughs Brideshead Revisited." Notes and Queries 37.1 (1990): 68. Print.
View page ratings
Rate this page
Whats this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Novel sequences20th-century French novels

قس فرانسه

Les Thibault est une vaste suite romanesque de Roger Martin du Gard de huit romans dont lécriture commencée en 1920 est achevée en février 1939 (Hélène Baty-Delalande, La première réception critique dEpilogue, de Roger Martin du Gard, Revue dhistoire littéraire de la France, 2007/1 - Vol. 107, p. 123). 1. Cest tout particulièrement cette œuvre qui aura valu à Roger Martin du Gard dêtre lauréat du prix Nobel de littérature en 1937.
Sommaire
1 Historique
2 Les romans
3 Résumé
4 Adaptations
Historique

La saga est dédiée à « la mémoire fraternelle de Pierre Margaritis dont la mort, à lhôpital militaire, le 30 octobre 1918, anéantit lœuvre puissante qui mûrissait dans son cœur tourmenté et pur ».
Les romans

Les Thibault se compose des parties suivantes :
Le Cahier gris (1920)
Le Pénitencier (1922)
La Belle Saison (1923)
La Consultation (1928)
La Sorellina (1928)
La Mort du père (1929)
L’Été 1914 (1935-1936)
Épilogue (Été 1937-février 1939 pour lécriture, publication le 5 février 19402])
Résumé

Ce roman se déroulant du début du xxe siècle jusquà la fin de la Grande Guerre raconte lhistoire de deux familles de la bourgeoisie française :
Les Thibault sont le principal sujet du livre. Le père, Oscar Thibault est un despote qui traite ses enfants durement, mais qui les aime. Antoine et Jacques Thibault sont ses fils, les frères « que tout oppose ». Antoine est médecin, Jacques, son cadet de neuf ans, est un militant socialiste. Cette famille est catholique. Antoine peine à comprendre Jacques et à prendre part à ses préoccupations, il est tout à son travail et à ce quil est censé faire au point dêtre aveugle à ce qui est en jeu dans les événements précédant 1914. Ils semblent étrangers lun à lautre jusquà un événement qui provoquera chez Antoine une grande remise en question.
Les Fontanin sont les membres dune famille protestante : Jérôme de Fontanin, qui a quitté le domicile conjugal, est le mari de Thérèse de Fontanin qui soccupe seule de ses deux enfants Daniel et Jenny.
Le roman débute lors dune fugue de Jacques et de Daniel.
Adaptations

Le roman a fait notamment lobjet de deux adaptations télévisées en France :
1972 : Les Thibault, feuilleton télévisé de lORTF en 6 épisodes de 90 minutes, réalisé par André Michel et Alain Boudet
2003 : Les Thibault, télésuite de France Télévisions en quatre épisodes de 90 minutes, adaptation de Jean-Claude Carrière, Joëlle Goron et Jean-Daniel Verhaeghe
Portail de la littérature Portail de l’entre-deux-guerres

Ошибка цитирования Для существующего тега "ref" не найдено соответствующего тега "references/"
Catégorie : Suite romanesque

روژه مارتن دوگار ششمین نویسنده فرانسوی بود که در سال 1937 به جایزه نوبل رسید. مارتن دوگار بعد از سولی پرودم(1901)، فردریک میسترال(1904)، رومن رولان(1915)، آناتول فرانتس(1921) و هانری برگسون(1927) ششمین فرانسوی بود که بعد از قریب به چهار دهه به جایزه نوبل رسید.

روژه مارتن دوگار در مارس 1881 در شهری نزدیکی پاریس به دنیا آمد. نخستین رمانش با عنوان «شدن» را سال 1908 منتشر کرد و بعدها از نوشتن این رمان بسیار اظهار پشیمانی کرد. از سال 1910 تا 1913 به رمان « ژان باروا» پرداخت و پس از انتشار وی را به عنوان نویسنده‌ای مطرح به دنیای ادبیات معرفی کرد. وی از سال 1920 شروع به نوشتن رمان هشت جلدی «خانواده تیبو» کرد که بین سال‌های 1920 تا 1940 منتشر شد. وی در سال 1937 پیش از انتشار آخرین جلد از کتاب خود جایزه نوبل را دریافت کرد.






روژه مارتن دوگار در 22 آگوست 1958(1 شهریور) از دنیا رفت اما یادگاری در عرصه ادبیات از خود به جا گذاشت که تا قرنها از یادها باقی خواهد ماند. رمان «خانوده تیبو» زندگی دو خانواده کاتولیک و پروتستان را در اوایل قرن بیستم شرح می‌دهد و بسیاری از شخصیت‌ها و وقایعی که در کتاب از آنها نام برده می‌شود، استناد تاریخی دارند. بعد از انتشار کتاب انتقادات فراوانی به این رمان شد. برخی آن را یکی از بهترین رمان‌های قرن بیستم نامیدند و در مقابل نیز رمان نویسان موسوم به «جریان نو» در فرانسه آن را رمانی کم اهمیت و پر‌حجم لقب دادند.

اما همان‌گونه که ابوالحسن نجفی در مقدمه ترجمه کتاب «خانواده تیبو» می‌نویسد: از آغاز پیدایش رمان همواره دو شیوه رمان نویسی وجود داشته است: یکی شیوه کسانی که می‌خواهند تصویر جهان را به صورتی که هست نقش کنند و دیگری شیو‌ه‌ کسانی که می‌خواهند جان درونی خود را، جهان شخصی و منحصر به فردی را که در آن به سر می‌برند یا با آن در کشمکش‌اند در برابر جهان بیرونی قرار دهند. دو تن از نویسندگان روس پیشرو و استاد این شیوه‌ هستند: یکی تالستوی و دیگری داستایوفسکی. روژه مارتن دوگار پیرو راه تالستوی بود.

ابولحسن نجفی ترجمه این کتاب را در اوایل دهه 1360 آغاز کرد. وی در خصوص ترجمه این کتاب می‌گوید: همواره به سراغ ترجمه کتاب‌هایی رفته‌ام که آنها را مطالعه کرده و پس از پسند، به سراغ ترجمه آن رفته‌ام. تنها کار سفارشی من «ضد خاطرات» آندره مالرو است که بعد از انقلاب به پیشنهاد انتشارات خوارزمی بار دیگر با رضا سید حسینی آن را ترجمه و ویرایش کردم.

نجفی در مورد کتاب خانواده تیبو می‌گوید: در اوایل دهه 60 که به ترجمه این کتاب مشغول شدم، هر روز مجبور بودم مسیری یوسف آباد تا چهار راه امیر اکرم را با اتوبوس طی کنم. از آنجا که نمی‌توانستم در این مسیر نسبتا طولانی به مطالعه بپردازم، شروع کردم به مرور اشعاری که در حافظه داشتم. پس از مدتی متوجه شدم، کلمات بسیاری در این اشعار وجود دارند که من اصلا در زمان ترجمه به آنها توجهی نداشته‌ام در حالی که از آنها می‌شد در ترجمه استفاده کرد. مرور اشعار در اتوبوس موجب شد تا من در ترجمه برخی از اشعاری که در این کتاب وجود داشتند از این اشعار فارسی استفاده کنم.

نجفی در مورد ترجمه این کتاب عنوان کرده است: وسواس عجیبی دارم که بعد از چاپ کتاب بار دیگر نسخه اصلی آن را با ترجمه مطابقت می دهم. پس از ترجمه خانواده تیبو بار دیگر آن را از زبان فرانسوی خواندم و غلط‌هایی را در ترجمه کتاب خود پیدا کردم. کاش می‌توانستم بار دیگر آن را ویرایش کنم و برخی از اشتباهاتی را که در آن راه یافته اصلاح کنم. اما این روزها ویرایش مجدد کتاب برای ناشران چندان به صرفه نیست.

همچنین

برای کسایی که واقعا حوصله کتاب خوندن دارند کتاب چهار جلدی فوق العاده ای رو معرفی میکنم به نام خانواده تیبو!!!نوشته دوگار نویسنده فرانسوی که برنده جایزه نوبل سال ۱۹۳۷ شده !!!کتابی که عده زیادی اون رو برترین کتاب قرن میدونند !!!کتابی که هوشنگ گلشیری در موردش گفته کتاب به دست نشسته پشت میزی یا لم داده توی صندلی راحتی، یکی از زیباترین مناظر جهان است. صفحه به صفحه می‌خوانیم و ورق می‌زنیم، فارق از چند و چون این زندگی روزمره و به دور از صداهای گوش خراش این جهان، در زندگانی موجود در کتاب غرق می‌شویم و چون سر بر می‌آوریم خود را و جهان را بهتر و عمیق تر شناخته‌ایم!!!

کتاب درمورد یکی از خانواده های ثروتمند و بزرگ آن دوره فرانسه است !!!در مورد دوبرادر به نام های ژاک و آنتوان !!!دو برادر که در زندگی راه متفاوتی را پی میگیرند!!!آنتوان فردی واقع گرا است !!پزشک است و نگاهش نگاهی علمی است وبرای اثبات هرچیز دلیل و برهان می آورد و در آن سو ژاک با روحی سرکش قرار دارد که برای اهدافش میجنگد اهدافی که شاید گاهی احمقانه باشد اما برای عمل به آنها ذره ای تردید نمیکند ...در چهار جلد ما با ماجراهای متفاوتی مواجه میشویم !!!از تلاش برای انقلاب ژاک تا روزگار عشق و خوش گذارنی های آنتوان و پیشرفتش در طبابت تا فرار ژاک از همه چیز و دل کندن به معنای واقعی و در انتها جنگ جهانی و سرنوشتی که در جنگ رقم میخورد !!!خانواده تیبو کتابی است که همه چیز دارد عشق دارد و سختی و مشکلات و خوشی هم هست !!!چیزی مانند عصاره زندگی واقعی!!!ژاک فرزند کوچک این خانواده و قهرمان این کتاب با روح سرکش و رام نشدنی اش سرنوشت خود را در دنیای پیرامونش می‌جوید و خانواده را ترک می‌گوید. او در تعامل با اندیشه های سوسیالیستی اش به تضاد با خوشبختی و زندگی ایده آل در کنار کسی که دوستش دارد می‌رسد. !!!چهار جلد این کتاب را در یک ماه خواندم !!!چیزی در حدود ۲۳۰۰ صفحه وامروز صادقانه بگویم که دلم برای بازگشت به فضای این کتاب تنگ شده است !!!به راستی آلبر کامو راجب به دوگار درست گفته :دوگار در این کتاب شبیه ترین فرد به تولستوی بود و خانواده تیبو شبیه ترین کتاب به جنگ و صلح بزرگ !!!کتابی که میتواند زینت بخش هرکتاب خانه ای باشد !!!این کتاب کتابی است که تا سال ها میتوان با آن زندگی کرد !!!کتابی که برای خود حرف های زیادی دارد !!!این کتاب رو تهیه کنید و مطمئن باشید لذت زیادی از خواندنش خواهید برد !!!مطمئن باشید !!!

پیوست :روژه مارتن دوگار:رمان نویس واقعی کسی است که می‌خواهد همواره در شناخت انسان پیش تر برود و در هریک از شخصیت‌هایی که می‌آفریند زندگی فردی را آشکار کند، یعنی نشان دهد که هر موجود انسانی نمونه ایست که هرگز تکرار نخواهد شد. اگر اثر رمان نویس بخت جاودانگی داشته باشد به یمن کمیت و کیفیت زندگی‌های منحصر به فردی است که توانسته‌است به صحنه بیاورد. ولی این به تنهایی کافی نیست. رمان نویس باید زندگی کلی را نیز حس کند، باید اثرش نشان دهنده جهان بینی خاص او باشد. هر یک از آفریده‌های زمان نویس واقعی همواره بیش و کم در اندیشه هستی و ماورای هستی است و شرح زندگانی هریک از این موجودات، بیش از آنکه تحقیقی درباره انسان باشد، پرسش اضطراب آمیزی درباره معنای زندگی است.
انگلیسیtibo family
عربیعائلة تيبو