خزنه قویسه غربی مریم گلی سالوی انگلیسی

معنی کلمه خزنه قویسه غربی مریم گلی سالوی انگلیسی

معنی واژه خزنه قویسه غربی مریم گلی سالوی انگلیسی

معنیقویسة. ُ وَ س َ (ع اِ مصغر) مصغر قوس . ( به انگلیسی: Salvia ) (اقرب الموارد). رجوع به قوس شود. || مریم گلی کوهی را گویند که یکی از گونه های مریم گلی است . (فرهنگ فارسی معین ). نام ادبی آن خزنه و از خانواده نعناعیان است.

همچنین:

نام‌های دیگرش: شالبیه، مریمی، مریمیه، مریمیه صغیره، مریم چمنی، خزنه و سالوی می‌باشد.

۱. طبعش گرم است.
۲. از دمکرده این گیاه شربتی نیرو بخش سازند تقویت جسم و جان افزایش طول عمر را.
۳. برای درمان یبوست شب‌ها از دمکرده این گیاه بنوشند.
۴. برای درمان وبا از دمکرده این گیاه می‌توان استفاده کرد.
۵. مریم گلی برای انواع تب‌ها مفید می‌باشد.
۶. برای درمان اختلالات کبدی از دمکرده این گیاه می‌توان استفاده کرد.
۷. برای بیماری صرع و فلج از دمکرده این گیاه می‌توان استفاده کرد.
۸. مریم گلی آرام‌کننده اعصاب و تقویت‌کننده عضلات می‌باشد.
9. برای درمان دل‌درد و نفخ کمی از مریم‌ گلی را کف‌مال کرده در دهان ریخته آهسته بمکند تا درد برطرف شود.
۱۰. خانم‌های نازا از دمکرده این گیاه استفاده کنند.
۱۱. مریم گلی پایین آورنده فشار خون است.
۱۲. برای درمان پوست‌های چرب از بخور مریم گلی استفاده شود.
۱۳. شستشو با جوشانده مریم گلی برای درمان خارش پوست مفید می‌باشد.
۱۴. برای درمان سوختگی از ضماد جوشانده مریم گلی استفاده می‌شود.
۱۵. برای درمان برفک دهان ۱۰ گرم مریم گلی را در ۲۰۰ سی‌سی آب سرد ریخته حرارت دهند تا ۱۲ دقیقه بجوشد و۱۰ دقیقه دم‌کرده در دهان مزمزه کنند.
۱۶. برای درمان خونریزی لثه از روش شماره ۱۵ استفاده گردد.
۱۷. برای درمان اسهال ۱۰ گرم مریم گلی را در نیم لیتر آب‌جوش ریخته ۱۰ دقیقه دم‌کرده صاف نموده بعد از هر غذا یک فنجان بنوشند.
۱۸. برای درمان ناراحتی‌های گوارشی از قبیل سوء هاضمه، سنگینی معده، حالت تهوع از دمکرده مریم گلی بنوشند.
۱۹. برای درمان درد گلو، ورم لوزه ۲۵ گرم مریم را با نیم لیتر آب سرد حرارت داده تا به جوش آید ۱۰ دقیقه دم‌کرده روزی ۶ – ۵ بار غرغره کنند.
۲۰. برای درمان اختلالات یائسگی از دمکرده مریم گلی قبل از غذا یک فنجان بنوشند.
۲۱. برای درمان قاعدگی‌های دردناک از دمکرده مریم گلی روزی ۳ فنجان یک روز قبل از قاعدگی به مدت ۸ روز بنوشند.
۲۲. برای درمان رماتیسم ۱۰۰ گرم مریم گلی را با ۲ لیتر آب سرد جوشانده ۱۰ دقیقه بجوشد سپس ۱۰ دقیقه دم‌کرده در وان (به آلمانی: Badwanne یا Wanne) ریخته محل‌های دردناک را با آن مالش (ماساژ) دهند.
۲۳. برای درمان عرق شبانه بیماران مسلول از دمکرده مریم گلی قبل از خواب یک فنجان بنوشند.
۲۴. برای درمان بحران‌های آسم از دود سوخته مریم گلی استشمام کنند.
۲۵. برای درمان درد نیش زنبور و حشرات برگ تازه مریم گلی را به صورت ضماد بگذارند.
۲۶. سوخته مریم گلی ضد عفونی ‌کننده هواست.
۲۷. برای التیام زخم‌ها مریم گلی را با عسل جوشانده پارچه‌ای را داخل آن خیسانده به صورت ضماد روی زخم بگذارند.
۲۸. برای درمان سنگینی گوش مریم گلی را مانند سیگار کشیده و دود آن را در بینی نگه داشته و یک مرتبه خارج نمایند.
۲۹. برای درمان لرزش اندام‌ها از دمکرده مریم گلی بنوشند.
۳۰. دمکرده مریم گلی تقویت کننده قلب است.
۳۱. برای درمان خونریزی و ترشحات مهبلی ناشی از ضعف دمکرده مریم گلی بنوشند.
۳۲. برای درمان سرفه‌های مزمن از دمکرده مریم گلی بنوشند.


قس انگلیسی

Salvia is the largest genus of plants in the mint family, Lamiaceae, with approximately 700-900 species of shrubs, herbaceous perennials, and annuals. It is one of several genera commonly referred to as sage. When used without modifiers, sage generally refers to Salvia officinalis ("common sage" or "culinary sage"); however, it is used with modifiers to refer to any member of the genus. The ornamental species are commonly referred to by their genus name Salvia. This genus, which includes the herbal sage used in cooking, does not include sagebrushes, which are in the aster, sunflower, and dandelion family, Asteraceae.

The genus is distributed throughout the Old World and the Americas, with three distinct regions of diversity: Central and South America (approx. 500 species); Central Asia and Mediterranean (250 species); Eastern Asia (90 species).

Contents
Etymology

Salvia derives from the Latin salvere ("to feel well and healthy, health, heal"), the verb related to salus (health, well-being, prosperity or salvation); referring to the herbs healing properties. Pliny the Elder was the first author known to describe a plant called "Salvia" by the Romans, likely describing the type species for the genus Salvia, Salvia officinalis. The common modern English name sage derives from Middle English sawge, which was loaned from Old French sauge, and like the botanical name, stems from Latin salvere.

Description

Salvia species include annual, biennial, or perennial herbs, along with woody subshrubs. The stems are typically angled like other members in Lamiaceae. The leaves are typically entire, but sometimes toothed or pinnately divided. The flowering stems bear small bracts, dissimilar to the basal leaves—in some species the bracts are ornamental and showy.

The flowers are produced in racemes, or panicles, and generally produce a showy display with flower colors ranging from blue to red, with white and yellow less common. The calyx is normally tubular or bell shaped, without bearded throats, and divided into two parts or lips, the upper lip entire or three-toothed, the lower two-cleft. The corollas are often claw shaped and are two-lipped. The upper lip is usually entire or three-toothed. The lower lip typically has two lobes. The stamens are reduced to two short structures with anthers two-celled, the upper cell fertile, and the lower imperfect. The flower styles are two-cleft. The fruits are smooth ovoid or oblong nutlets and in many species they have a mucilaginous coating.

Many salvias have trichomes (hairs) growing on the leaves, stems, and flowers, which help to reduce water loss in some species. Sometimes the hairs are glandular and secrete volatile oils that typically give a distinct aroma to the plant. When the hairs are rubbed or brushed, some of the oil-bearing cells are ruptured, releasing the oil. This often results in the plant being unattractive to grazing animals and some insects.

Classification of species



Anthophora dufourii male pollinating Salvia hierosolymitana. The stamens deposit pollen on the bees back.
George Bentham was first to give a full monographic account of the genus in 1832-1836, and based his classifications on staminal morphology. The defining characteristic of the genus Salvia is the unusual pollination mechanism, which consists of two stamens (instead of the typical four found in other members of the tribe Mentheae) and the way the two stamens are connected to form a lever. When a pollinator probes a male stage flower for nectar, the lever causes the stamens to move and the pollen to be deposited on the pollinator. When the pollinator withdraws from the flower, the lever returns the stamens to their original position. In older, female stage flowers, the stigma is bent down in a general location that corresponds to where the pollen was deposited on the pollinators body. The lever of most Salvia species is not specialized for a single pollinator, but is generic and selected to be easily released by many bird and bee pollinators of varying shapes and sizes. It is believed that this is a key factor in the speciation of this large group of diverse plants.

Benthams work on classifying the family Labiatae (Labiatarum Genera et Species (1836)) is still the only comprehensive and global organization of the family. While he was clear about the integrity of the overall family, he was less confident about his organization of Salvia, the largest genus in Labiatae (also called Lamiaceae). Based on his own philosophy of classification, he wrote that he "ought to have formed five or six genera" out of Salvia. In the end, he felt that the advantage in placing a relatively uniform grouping in one genus was "more than counterbalanced by the necessity of changing more than two hundred names." At that time there were only 291 known Salvia species.

Bentham eventually organized Salvia into twelve sections (originally fourteen), based on differences in corolla, calyx, and stamens. These were placed into four subgenera that were generally divided into Old World and New World species:

Subgenus Salvia: Old World (Sections: Hymenosphace, Eusphace, Drymosphace)
Subgenus Sclarea: Old World (Sections: Horminum, Aethiposis, Plethiosphace)
Subgenus Calosphace: New World (Section: Calosphace)
Subgenus Leonia: Old and New World (Sections: Echinosphace, Pycnosphace, Heterosphace, Notiosphace, Hemisphace)
His system is still the most widely studied classification of Salvia, even though more than 500 new species have been discovered since his work. Other botanists have since offered modified versions of Benthams classification system, while botanists in the last hundred years generally do not endorse Benthams system.

It was long assumed that Salvias unusual pollination and stamen structure had evolved only once, and that therefore Salvia was monophyletic, meaning that all members of the genus evolved from one ancestor. However, through DNA sequencing it now appears that somewhat different versions of this lever mechanism have evolved in the tribe Mentheae, and at least three different times within Salvia, making the genus clearly non-monophyletic. The genus may therefore consist of as many as three different clades, or branches.

The description of individual species within Salvia has undergone constant revision. Many species are similar to each other, and many species have varieties that have been given different specific names. There have been as many as 2,000 named species and subspecies. Over time, the number has been reduced to less than a thousand. A modern and comprehensive study of Salvia species was done by Gabriel Alziar, in his Catalogue Synonymique des Salvia du Monde (1989) (World Catalog of Salvia Synonyms). He found that the number of distinct species and subspecies could be reduced to less than 700.

Selected species and their uses

Main article: List of Salvia species
Many species are used as herbs, as ornamental plants (usually for flower interest), and sometimes for their ornamental and aromatic foliage. A selection of some well known species is below.

Salvia apiana is the white sage used in smudge sticks in many U.S. Native American traditions.
Salvia divinorum, or diviners sage, is sometimes cultivated for psychedelic drug effects; the legality of its use is under review in some US states.
Salvia elegans, the pineapple sage, is widely grown as an ornamental shrub or sub-shrub, with pineapple scented leaves.
Salvia fruticosa, called Greek sage or just sage is commonly grown and harvested as an alternative to common sage.
Salvia hispanica, commonly known as chia, produces edible seeds which are high in protein and in the omega-3 fatty acid, α-linolenic acid (ALA).
Salvia leucantha, Mexican bush sage or woolly sage, is grown as an ornamental in warm climates for its drooping flower heads, with white flowers emerging from furry blue or purple bracts.
Salvia microphylla from Mexico, sometimes called baby sage, is a small shrub grown extensively for its red (sometimes pink or white) flowers, and its fruit scented leaves.
Salvia miltiorrhiza, Chinese, Red sage, Danshen medicinal herb.
Salvia nemorosa, Woodland sage, ornamental
Salvia officinalis, or common sage is used widely in cooking, as an ornamental and landscape plant, and in herbal medicine.
Salvia sclarea, clary or clary sage, is grown as an ornamental and to some extent for perfume oils.
Salvia splendens or scarlet sage is a popular ornamental bedding or pot plant.
Salvia species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera (butterfly and moth) species including the bucculatricid leaf-miner Bucculatrix taeniola which feeds exclusively on the genus and the Coleophora case-bearers C. aegyptiacae, C. salviella (both feed exclusively on S. aegyptiaca), C. ornatipennella and C. virgatella (both recorded on S. pratensis).

References

^ "Salvia L.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2004-09-10. Retrieved 2009-12-15.
^ a b c d e Sutton, John (2004). The Gardeners Guide to Growing Salvias. Workman Publishing Company. p. 17. ISBN 978-0-88192-671-2.
^ Clebsch, Betsy; Carol D. Barner (2003). The New Book of Salvias. Timber Press. p. 18. ISBN 978-0-88192-560-9.
^ a b Walker, J. B.; Sytsma, K. J.; Treutlein, J.; Wink, M. (2004). "Salvia (Lamiaceae) is not monophyletic: implications for the systematics, radiation, and ecological specializations of Salvia and tribe Mentheae". American Journal of Botany 91 (7): 1115–25. doi:10.3732/ajb.91.7.1115. PMID 21653467.
^ Kintzios, pp. 15-16.
^ Clebsch, p. 17.
^ L. H. Bailey. Manual of Cultivated Plants
^ El-Gazzar, A.; Watson, L.; Williams, W. T.; Lance, G. N. (1968). "The taxonomy of Salvia: a test of two radically different numerical methods". Botanical Journal of the Linnean Society 60 (383): 237–50. doi:10.1111/j.1095-8339.1968.tb00087.x.
^ Classen-Bockhoff, R., M. Crone, and E. Baikova (2004). "Stamen development in Salvia L.: Homology reinvestigated". International Journal of Plant Sciences 165 (4): 475–498. doi:10.1086/386565.
^ Clasenbockhoff, R (2004). "The staminal lever mechanism in Salvia L. (Lamiaceae): a key innovation for adaptive radiation?". Organisms Diversity & Evolution 4 (3): 189–205. doi:10.1016/j.ode.2004.01.004.
^ Walker, J. B.; Sytsma, K. J. (2007). "Staminal Evolution in the Genus Salvia (Lamiaceae): Molecular Phylogenetic Evidence for Multiple Origins of the Staminal Lever". Annals of Botany 100 (2): 375–91. doi:10.1093/aob/mcl176. PMC 2735309. PMID 16926227.
^ Clebsch, p. 18.
^ Gladstar, Rosemary; Pamela Hirsch (2000). Planting the Future. Inner Traditions / Bear & Company. pp. 247–251. ISBN 978-0-89281-894-5.
^ Sack, Kevin; Brent McDonald (2008-09-08). "Popularity of a Hallucinogen May Thwart Its Medical Uses". New York Times. Retrieved 2009-01-19.
^
Further reading

Sage: The Genus Salvia by Spiridon E. Kintzios, CRC Press, 2000. ISBN 978-90-5823-005-8.
The Gardeners Guide to Growing Salvias by John Sutton, Timber Press, 1999. ISBN 978-0-88192-474-9.
The New Book of Salvias by Betsy Clebsch, Timber Press, 2003. ISBN 978-0-88192-560-9. An excellent reference on salvias.
Wikimedia Commons has media related to: Salvia
Wikispecies has information related to: Salvia
External links

USDA on Genus Salvia
Salvia in Plantarium Database - A Photo Guide.
View page ratings
Rate this page
Whats this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: SalviaHerbsGarden plantsFlowersMedicinal plants

قس عربی
السالمیة أو القویسة أو القصعین أو ناعمة الحقول جنس نباتی ینتمی للفصیلة الشفویة. اسمه العلمیّ (باللاتینیة: Salvia) یأتی من فعل "(باللاتینیة: Salvare)" الذی یعنی "یشفی" أو "ینقذ" باللاتینیّة. هذه الخاصّیة معروفة لدى العوامّ من الناس فی المشرق العربی لأحد أنواع هذه الفصیلة وهی أو المیرمیة (باللاتینیة: Salvia officinalis). هذه العائلة منتشرة فی أرجاء العالم المشمسة بشکل کافٍ وتُقسم إلى 920 نوعًا تقریبًا. إستُعملت هذه النباتات إجمالًا حتّى فی أوروبا فی عهودها المظلمة، لما شاع عن هذه النباتات من علاج مختلف الأمراض حتّى أنّ الفرنسیّین یسمّونها (بالفرنسیة: Thé dEurope) أی شای أوروبا. واستعمل الیونان الرومان العرب هذه النباتات کمصل ضدّ عضّات الأفاعی. وروى البروفسور (بالفرنسیة: Jacob Tabernae-Montanus) فی القرن السادس عشر أنّ النساء المصریّات کانت لدیهنّ العادة بأن یشربن عصیر هذه النباتات لزیادة خصوبتهنّ. أحد هذه الأنواع (باللاتینیة: Salvia divinorum) التی لا تزال تستعمل فی أمیرکا الجنوبیّة فی طقوس - ربّما یمکن اعتبارها - شعوذة (shamanism)، لخصائصها البسیکولوجیّة. بینما مزج بعض الهنود الحمر هذه النبتة مع دهون الدبّ لعلاج بعض المشاکل الجلدیّة.
قایض الصینیّون هذه النباتات منذ القدم - ربّما لندرة هذه الأنواع من النبات فی بعض مناطقهم - مع التجّار الآخرین ببیعهم الأنواع النفیسة من الشای.
العدید من الفصائل الأخرى تستعمل فی الطبخ. تشرب المیرمیة أیضا مع الشای وتعطیه نکهة محببة، وهی تعتبر من النباتات ذات القیمة الطبیة العالیة.
محتویات
الوصف النباتی

لدى الکثیر من هذه الأنواع ما یشبه المفصل لدى الزهرة، یساعد الزهرة بنقل غبار الطلع إلى جسم النحل، وبذلک تسهیل التلقیح بین النباتات. ولون الزهرة یتعدّى الأبیض إلى الأزرق، البنفسجیّ، الزهریّ والأحمر. تقوم العصافیر الطنّانة Trochilidae عادةً بتلقیح الأنواع الحمراء التی لیس لدیها شکل المفصل المذکور فی الزهرة.
المعلومات الغذائیة

یحتوی کل 100غ من القویسة، بحسب وزارة الزراعة الأمیرکیة على المعلومات الغذائیة التالیة :
السعرات الحراریة: 315
الدهون: 12.75
الدهون المشبعة: 7
الکاربوهیدرات: 60.73
الألیاف: 40.3
البروتینات: 10.63
الکولسترول: 0
المعلومات الغذائیة عن القویسة
فوائدها الطبیة

المیرمیة نبتة لها رائحة عطریة ممیزة، مفیدة لالام البطن کالمغص والام البرد المختلفة ومفیدة فی معالجة الاسهال حیث تغلى أوراقها واغصانها ویشرب مغلی الاوراق والاغصان الطریة.
تنمو إلى ارتفاع قد یصل إلى المتر. أوراقها خضراء رمادیة علیها طبقة رقیقة من الزغب. تنبت المیرمیة فی المناطق الجبلیة وتکثر فی بلاد الشام مثل فلسطین ولبنان وسوریا وبجبال الأطلس المغربیة.
هوامش
یروى بأن مصدر الاسم مرمیه ینسب إلى السیدة مریم العذراء وهی حرفت إلى مریمیه ثم إلى میرمیه. تعرف هذه النبته فی قریة یرکا الجلیلیه باسم "جعساس" ویروى انه یعود هذا الاسم إلى جیسس ای السید المسیح والله أعلم.
تصنیفان: شفویةنباتات طبیة

قس ترکی استانبولی

Ada çayı (Salvia), ballıbabagiller (Lamiaceae) familyasından Salvia cinsini oluşturan kokulu bitkilere verilen ad.
Tüylü ve beyazımsı bir renkte olan yapraklarının kurusu çay gibi haşlanarak içildiği gibi, et yemeklerine koku ve lezzet vermek için de kullanılır. Özellikle karaciğer, ördek, kaz, tavuk ve av hayvanlannın kızartmalannda çok hoş bir koku ve tat verdiği için kullanılir. Avrupa ülkelerinin mutfaklannda kızarmış patateslerin, hamurlara koyulan yağların kokulandırılmasında, salamuralarda, etlerin dinlendirilmesinde çok kullanılır. Ayrıca haşlanarak yapılan çayı kadınların göğüslerini büyütmekte de yararlıdır.
Ada çayı 30-70 cm boyunda olan bitkinin menekşe renkli çiçekleri halka dizilişlidir. Karşılıklı olan beyaz keçeli yaprakları gümüş gibi parıldar ve acımtırak, ıtırlı bir koku yayarlar. Bahçe ada çayı, güneşli bir yerde yetiştirilmelidir. Don olayına karşı duyarlı olduğu için, kış boyunca çam dalları ile örtülmesi doğru olur. Bir başka tür olan çayır ada çayı (Salvia pratensis), çayırlarda, bayırlarda ve meralarda yetişir. Çevresine ıtırlı hoş bir koku yayan mavi–menekşe renkli çiçeklerin pırıltısı uzaklardan seçilebilir. Çayır ada çayı (Anadolu adaçayı) batı ve güney-batı Anadoluda bol olarak yetişmektedir. Anadolu ada çayından "elma yağı" veya "acı elma yağı" denilen yağ da üretilmektedir. Bu tür adaçayı da kimyasal yapı ve tedavi etkisi bakımından tıbbi (bahçe) adaçayına benzemektedir.
Toplama/Kurutma

Bitki yaprakları çiçeklenme öncesi, Mayıs-haziran aylarında toplanır. Etken maddelerinin doruğa ulaştığı öğlen saatlerinde toplanan yapraklar, gölgeli ve havadar bir yerde kurumaya bırakılır. İyice kuruduktan sonra ince kıyılarak, hava almayan kaplarda saklanır
Tarihçe

Bu bitkinin çiçekleri, gargara ve adaçayı sirkesi yapmak için toplanır (bir avuç çiçek, doğal sirkenin içinde bir süre bekletilir) ve elde edilen sirke, uzunca bir süre hasta yatağından kalkamayan kişilere rahatlatıcı ve canlandırıcı anlamda sürülerek, masaj yapılır. Yapraklar daha çiçeklenme başlamadan, mayıs ve haziranda toplanır. Bitki kuru ve güneşli günler boyunca, eterli yağlar oluşturduktan sonra, yapraklar öğlen güneşinde toplanır ve gölgede kurutulur. Adaçayı, çok eski çağlarda da ünlü bir şifalı bitki olarak tanınırdı. 13. asırdan kalma bir dizede şöyle deniyor: “Eğer dikmişsen adaçayını bahçeye, ne gerek var ölmeye!"
Adaçayının eski çağlarda da ne büyük bir övgü ile anıldığını, çok eski bir şifalı bitki kitabı şöyle anlatıyor: "Kutsal Meryemana, Bebek İsa ile Herodes’un gazabından kaçmak zorunda kaldığında, kendisini saklamaları için, çayırdaki tüm çiçeklerden yardım istemiş, ama hiçbir çiçek ona yanıt vermemiş. İşte o zaman adaçayı eğilmiş ve Meryemana sığınacak bir yer bulmuş. Onun sık ve koruyucu yapraklarının arasına girerek Herodes’un askerlerinden saklanmış ve askerler onu görmeden geçip gitmişler. Tehlike geçiştirildikten sonra, saklandığı yerden çıkan Meryemana, tatlı sesiyle adaçayına şöyle demiş: Bu andan sonra sonsuza dek insanların en çok sevdiği çiçek sen olacaksın. Seni, insanları tüm hastalıklardan koruyacak kadar güçlü kılıyorum. Bana yaptığın gibi, onları da ölümden kurtar!” İşte o zamandan beri adaçayı, insanları iyileştirmek ve onlara yardım etmek için her yıl yeniden çiçekleniyor.
Bağlantılar

Ada çayı listesi
Kategoriler: Bahçe bitkileriÇiçeklerBallıbabagillerŞifalı bitkilerÇaylar


همچنین:

خزنه نام یکی از آثار بجا مانده پترای باستان در اردن امروزی است.