خشایار شاه یکی از شخصیت‌های تاریخ ایران و پادشاه سرشناس هخامنشی است. در نگارش این نام و همچنین در متن‌های مرتبط با آن، توجه به قواعد زبان فارسی و نگارشی ضروری است. در زیر به برخی از قواعد مربوط به نگارش و استفاده از این نام اشاره می‌شود:

1. حروف بزرگ: نام «خشایار شاه» شامل یک اسم خاص و یک لقب است. در نگارش، هر دو بخش با حرف بزرگ نوشته می‌شوند، یعنی «خشایار شاه».

2. نقل قول: اگر بخواهید از این نام در متن خود نقل قول کنید یا اشاره‌ای به آن داشته باشید، بهتر است آن را در کاز معنایی خود قرار دهید. به عنوان مثال: «خشایار شاه یکی از بزرگ‌ترین پادشاهان تاریخ ایران بود.»

3. استفاده صحیح از واژه‌ها: برای اشاره به او به شکلی درست از واژه‌هایی نظیر «پادشاه»، «سلطنت» و «امپراتوری» نیز می‌توانید استفاده کنید تا وضوح و دقت متن بیشتر گردد.

4. زمان گذشته: در متن‌های تاریخی، معمولاً زبان به زمان گذشته برمی‌گردد. بنابراین، باید دقت داشته باشید که جملات شما متناسب با زمان گذشته نوشته شوند.

5. استفاده از میم جمع: اگر بخواهید در مورد اقدامات او یا جنگ‌هایش صحبت کنید، می‌توانید از میم جمع استفاده کنید، مثلاً «خشایار شاه نبردهای مهمی را رهبری کرد.»

6. پانویس و ارجاعات: در صورت نیاز به اشاره به منابع تاریخی یا متون مربوط به خشایار شاه، می‌توانید از پانویس‌هایی استفاده کنید که اطلاعات اضافی و معتبر را به خواننده ارائه دهند.

این قواعد می‌توانند به شما کمک کنند تا نام «خشایار شاه» را به‌درستی در نوشته‌ها و متون خود بگنجانید.