کلمه "خواجه نصیرالدین طوسی" به عنوان یک نام علمی و تاریخی در زبان فارسی دارای قواعد خاصی برای نگارش و استفاده است که به شرح زیر می‌باشد:

1. استفاده از عناوین: "خواجه" به عنوان یک لقب و عنوان محترمانه برای نصیرالدین طوسی به کار می‌رود. در نوشتارهای رسمی و تاریخی، این لقب باید همراه با نام کامل ذکر شود.

2. بدون فاصله: در نوشتن "نصیرالدین" معمولاً به عنوان یک کلمه واحد (بدون فاصله) نوشته می‌شود، به طور صحیح "نصیرالدین" و نه "نصیر الدین".

3. توجه به نگارش صحیح: بین "خواجه" و "نصیرالدین" یک فاصله وجود دارد. همچنین بعد از "نصیرالدین" باید "طوسی" آورده شود که آن هم به طور جدا نوشته می‌شود.

4. علامت‌گذاری: در متون رسمی و ادبی، بهتر است از علامت‌گذاری مناسب استفاده شود، به عنوان مثال: «خواجه نصیرالدین طوسی» یا «خواجه نصیرالدین طوسی» (در صورت نیاز به تأکید یا توضیح).

5. نوشتار درست: در نوشته‌های ادبی، تاریخی یا دانشگاهی باید به طور مرتب نام و لقب ذکر شود، به عنوان مثال: "خواجه نصیرالدین طوسی، فیلسوف و ریاضیدان بزرگ قرن سیزدهم."

با رعایت این نکات، نوشتار شما هم از لحاظ نگارشی و هم از لحاظ دقت علمی مناسب خواهد بود.