کلمه "خود انگیخته" به معنای چیزی است که به خودی خود ایجاد شده یا به خودی خود بوجود آمده است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. قلمرو معنایی: این عبارت معمولاً به مفاهیم مانند خلاقیت، نوآوری، و الهام خودبخود اشاره دارد. در متون ادبی یا فلسفی ممکن است به کار برود.

2. ادغام کلمات: "خود" و "انگیخته" دو جزء اصلی این عبارت هستند که با هم ترکیب می‌شوند. "خود" به معنای خود و "انگیخته" به معنای برانگیخته شده است.

3. نحوه نگارش: به یاد داشته باشید که این عبارت به صورت جدا نوشته می‌شود و نباید آن را به صورت یک کلمه واحد نوشت (مثلاً "خودانگیخته" نادرست است).

4. استفاده از علائم نگارشی: در جملات، ممکن است نیاز به استفاده از ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی باشد تا معنای جمله روشن‌تر شود. برای مثال: "این ایده، خود انگیخته بود و هیچ‌گونه تأثیر خارجی نداشت."

5. قوانین صرف و نحو: اگر این عبارت به عنوان صفت به کار برود، باید به توافق آن با اسم‌هایی که توصیف می‌کند، توجه شود. مثلاً: "این اثر، خود انگیخته و نوآورانه است."

با رعایت این نکات می‌توانید از عبارت "خود انگیخته" به درستی در نوشتار خود استفاده کنید.