خودباختگی

کلمه "خودباختگی" یک کلمه مرکب است که از دو بخش "خود" و "باختگی" تشکیل شده است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی پیرامون این کلمه و کاربرد آن اشاره می‌شود:

1. معنای کلمه: "خودباختگی" به معنای از دست دادن شناخت یا هویت فردی و کاهش اعتماد به نفس است. این واژه معمولاً در مباحث روان‌شناسی و فلسفی به کار می‌رود.

2. جنس کلمه: "خودباختگی" یک اسم مؤنث است.

3. جمع بستن: برای جمع بستن این کلمه، می‌توان از "خودباختگی‌ها" استفاده کرد.

4. نکات دستوری:

   • این کلمه به عنوان اسم می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا مضاف‌الیه در جملات به کار رود:
     • فاعل: خودباختگی باعث سستی در تصمیم‌گیری می‌شود.
     • مفعول: او دچار خودباختگی شده است.
     • مضاف‌الیه: تاثیر خودباختگی بر روابط اجتماعی.

5. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته شود: "خودباختگی".

6. پیشوند و پسوند: این کلمه از پیشوند "خود" و ریشه "باخت" تشکیل شده است. در اینجا "باخت" به معنای از دست دادن و "خود" به معنای هویتی از فرد اشاره دارد.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید از کلمه "خودباختگی" به درستی در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. او در برابر مشکلات زندگی دچار خودباختگی شد و نتوانست راه‌حلی برای آن‌ها پیدا کند.
2. خودباختگی در مواجهه با چالش‌ها می‌تواند مانع پیشرفت شخصی و حرفه‌ای شود.
3. مهارت‌های مدیریت استرس می‌تواند به کاهش احساس خودباختگی در شرایط بحرانی کمک کند.