در زبان فارسی، استفاده از عنوان "دکتر" دارای قواعد و نکات نگارشی خاصی است. در ادامه به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. استفاده از عناوین: عنوان "دکتر" معمولاً برای اشاره به افرادی که دارای مدرک دکتری (PhD یا دکتری حرفه‌ای) هستند به کار می‌رود. این عنوان به عنوان یک احترام به فرد مورد نظر محسوب می‌شود.

2. نوشتن در متون رسمی: در متون رسمی و اداری، بهتر است عنوان "دکتر" قبل از نام فرد آورده شود. مانند: "دکتر احمدی".

3. نکات فاصله‌گذاری: در نوشتار، بین کلمه "دکتر" و نام شخص باید یک فاصله قرار داده شود.

4. عدم استفاده از پیشوند و پسوند: معمولاً از کلمه "دکتر" به عنوان یک عنوان مستقل استفاده می‌شود و نیازی به ذکر پیشوند یا پسوند اضافی نیست.

5. کاربرد در مکالمات: در مکالمات غیررسمی یا صمیمی، ممکن است از عنوان "دکتر" به همراه نام کوچک یا نام خانوادگی شخص استفاده شود، ولی در موقعیت‌های رسمی بهتر است نام کامل ذکر شود.

6. استفاده از شکل مختصر: در بعضی موارد و به ویژه در نوشتار غیررسمی، افراد ممکن است از اختصار "د" برای "دکتر" استفاده کنند، اما این کار در متون رسمی و دانشگاهی توصیه نمی‌شود.

7. توجه به جنسیت: اگرچه "دکتر" یک عنوان جنسیتی ندارد، برای خانم‌ها نیز به صورت "دکتر" استفاده می‌شود و در برخی موارد ممکن است از کلمه "دکترا" به عنوان عنوان مکمل استفاده کنند.

با رعایت این قواعد، استفاده از عنوان "دکتر" به درستی و به شکلی محترمانه انجام می‌شود.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دکتر" در جملات مختلف آورده شده است:

1. دکتر محمدی هر روز صبح به مطب خود می‌رود تا به بیمارانش رسیدگی کند.
2. من دکتر را برای دریافت مشاوره پزشکی ملاقات کردم.
3. دکتر علی‌زاده در زمینه بیماری‌های قلبی تخصص دارد و بسیاری از بیماران را درمان کرده است.
4. پزشکان و دکترها نقش مهمی در حفظ سلامتی جامعه دارند.
5. دکتر به من توصیه کرد که ورزش بیشتری انجام دهم و رژیم غذایی سالمی داشته باشم.

این جملات نمایش‌دهنده کاربردهای مختلف کلمه "دکتر" در متن‌های گوناگون هستند.