کلمه "دلیر" در زبان فارسی به معنای شجاع، دل‌یر و باجرأت است و به عنوان اسم و صفت استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوع نگارش: "دلیر" به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و هیچ‌گونه هم‌نوشتگی ندارد.

2. جنس: این کلمه در فارسی به عنوان یک صفت غالباً مذکر استفاده می‌شود، اما می‌تواند به افرادی از هر جنسیت اطلاق شود بسته به سیاق متن.

3. جمع و مفرد:

   • مفرد: دلیر
   • جمع: دلیران یا دلیران (نکته: "دلیران" به طور خاص برای موجودات مذکر استفاده می‌شود.)

4. مشتقات: از کلمه "دلیر" می‌توان مشتقات دیگری نیز ساخت، مانند:

   • دلیرانه (به معنای شجاعانه)
   • دلیرمردی (به معنای شجاعت)

5. کاربرد: این کلمه در جملات می‌تواند به عنوان صفتی برای توصیف افراد یا اعمال‌شان به کار رود. مثلاً:

   • "او یک دلیر است."
   • "دلیران در میدان جنگ مورد احترام هستند."

6. ایجابات نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی، بهتر است از کلمه "دلیر" به شیوه‌ای معنا‌مند استفاده کنید، به خصوص در توصیف شخصیت‌ها یا ویژگی‌های یک کاراکتر.

7. هجی: هجی کردن کلمه "دلیر" به صورت "د - ل - ی - ر" است.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "دلیر" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دلیر" آورده شده است:

1. او همیشه در مواجهه با چالش‌ها دلیر و شجاع بود.
2. دلیر بودن در شرایط سخت، نشانه‌ای از شخصیت قوی است.
3. قهرمان داستان، دلیر و بی‌باک در برابر دشمنانش ایستادگی کرد.
4. دلیر بودن او در مسابقه باعث شد که همه به او افتخار کنند.
5. در تاریخ، دلیران زیادی بوده‌اند که برای آزادی و حق‌طلبی جنگیده‌اند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!