رخس

کلمه "رخس" در زبان فارسی به معنای صورت یا چهره است و معمولاً به عنوان یک واژه ادبی و شاعرانه به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، برخی از قواعد و نکات نگارشی به شرح زیر هستند:

1. نوشتار صحیح: اطمینان حاصل کنید که واژه "رخس" به درستی نوشته شده باشد و از اشکالات املایی خودداری کنید.

2. استفاده در جملات: اگر قصد دارید از این کلمه در جملات استفاده کنید، باید به لحاظ معنایی و سیاق جملات دقت کنید. به عنوان مثال:

   • رخس او مانند گل بود.
   • زیبایی رخس او همه را مجذوب می‌کرد.

3. توجه به فضای ادبی: این کلمه بیشتر در متون ادبی، شعر و ادبیات فاخر استفاده می‌شود. در نوشتارهای غیررسمی یا محاوره‌ای، ممکن است کمتر دیده شود.

4. جنس و صرف: "رخس" یک اسم مذکر است و در جملات باید مطابق با قواعد دستوری فارسی مورد استفاده قرار گیرد.

5. استفاده از ترکیبات: "رخس" می‌تواند در ترکیبات مختلف به کار رود، مانند "رخس طلا" (چهره‌ای زرد و درخشان) یا "رخس دلربا" (چهره‌ای دلنشین).

در نهایت، برای بهره‌مندی بیشتر از این کلمه، می‌توان به آثار ادبی و شعرایی که از آن استفاده کرده‌اند، مراجعه کرد.