کلمه "روستای اقماری" به ترکیب یک اسم (روستا) و یک صفت (اقماری) مربوط می‌شود. در ادامه به برخی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مرتبط با این ترکیب پرداخته می‌شود:

1. استفاده از “روستای”:

   • "روستا" وقتی که به صورت مجازی به کار می‌رود، باید به صورت "روستای" نوشته شود. به عبارت دیگر، در اینجا "روستا" به حالت ملکیتی یا صفتی (نسبی) در آمده است.

2. نوع صفت:

   • "اقماری" به معنی روستاهایی است که از یک مرکز اصلی تبعیت می‌کنند و معمولاً در اطراف آن قرار دارند. این واژه می‌تواند به نوعی ویژگی یا صفت برای روستاها باشد.

3. استفاده از علامت‌های نگارشی:

   • ترکیب "روستای اقماری" باید بدون هیچ علامت خاصی نوشته شود، مگر در شرایط خاصی که نیاز به جدا کردن یا توضیح بیشتری باشد.

4. در نظر گرفتن گردانش:

   • در متونی که قصد توصیف یا ارائه اطلاعات بیشتر درباره "روستای اقماری" وجود دارد، می‌توان از توصیف‌های بیشتری استفاده کرد تا مفهوم بیشتری به وجود آید. مثلاً "روستای اقماری نزدیک به شهر" یا "روستای اقماری با ویژگی‌های خاص".
5. ایجاد جملات مناسب:
   • برای نمونه: "روستای اقماری در این منطقه به دلیل نزدیکی به شهر، از امکانات بهتری برخوردار است."

در کل، ترکیب "روستای اقماری" از نظر نگارشی صحیح می‌باشد و در متون فارسی به درستی استفاده می‌شود.