کلمه "زمین‌شناسی" از دو بخش "زمین" و "شناسی" تشکیل شده است. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این واژه می‌پردازیم:

1. ترکیب: واژه "زمین‌شناسی" یک ترکیب واژه‌ای است. بخش اول آن (زمین) به معنای کره زمین و بخش دوم (شناسی) به معنای علم یا مطالعه است. بنابراین "زمین‌شناسی" به معنی علم مطالعه زمین و ساختارهای آن است.

2. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت متصل و با نیم‌فاصله نوشته می‌شود: "زمین‌شناسی" (با توجه به اینکه "شناسی" به عنوان پسوند به "زمین" متصل است).

3. قواعد نگارشی:

   • در متن‌های علمی و رسمی که به مطالعه زمین، ساختارهای آن، پدیده‌های طبیعی و مانند آن‌ها می‌پردازند، استفاده از واژه "زمین‌شناسی" مناسب و متداول است.
   • در نوشتن متون عمومی، بهتر است از واژه در زمینه‌های مرتبط با علوم زمین، جغرافیا و محیط‌زیست استفاده شود.

4. صرف و نحو:

   • "زمین‌شناسی" به عنوان یک اسم جمعی یا غیرجمعی در جملات به کار می‌رود؛ مثلاً: "زمین‌شناسی یکی از علوم بنیادی است."
5. هم‌نشینی: این واژه می‌تواند با کلمات دیگری نیز ترکیب شود، مثل: "دوره‌های زمین‌شناسی"، "مسائل زمین‌شناسی" و غیره.

استفاده درست و به‌جا از "زمین‌شناسی" در متون موجب وضوح و دقت بیشتر در انتقال مفهوم می‌شود.