کلمه «زیست‌شناس» به معنای فردی است که در زمینهٔ زیست‌شناسی (علم مطالعهٔ موجودات زنده) تخصص دارد. در زیر به قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار ترکیبی: کلمه زیست‌شناس ترکیبی از دو بخش است: «زیست» و «شناس». در فارسی، ترکیب واژه‌ها معمولاً به وسیلهٔ خط فاصله (-(hyphen)) انجام می‌شود.

2. قید جنس: کلمه زیست‌شناس به‌طور کلی شامل هر دو جنس مرد و زن می‌شود. اگر بخواهیم به‌صراحت جنسیت را مشخص کنیم، می‌توانیم از کلمات «زیست‌شناس مرد» یا «زیست‌شناس زن» استفاده کنیم.

3. جمع‌سازی: برای جمع بستن این کلمه می‌توان به روش‌های زیر عمل کرد:

   • «زیست‌شناسان» (جمع مذکر)
   • «زیست‌شناس‌ها» (جمع عمومی)

4. فعل مناسب: برای اشاره به فعالیت یا ویژگی افراد زیست‌شناس، می‌توان از افعالی چون «مطالعه می‌کنند»، «تحقیق می‌کنند» و «آموزش می‌دهند» استفاده کرد.

5. تلفظ: در تلفظ این کلمه، باید به صورت صحیح آن را بیان کرد: زِیست‌شناس.

6. زمینه‌های کاربرد: می‌توان از کلمه زیست‌شناس در زمینه‌های علمی، آموزشی و رسانه‌ای به راحتی استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح از کلمه «زیست‌شناس» در نوشتار و گفتار استفاده کرد.