کلمه "آزاد منش" به معنای فردی که دارای روحیه آزادی‌خواهی است، به کار می‌رود. در نوشتار فارسی، رعایت برخی قواعد نگارشی در استفاده از این عبارت مهم است:

1. خط فاصله: "آزاد منش" به صورت دو واژه مجزا نوشته می‌شود و نیازی به خط فاصله ندارد.

2. نحوه نگارش: دو واژه "آزاد" و "منش" باید به صورت مستقل نوشته شوند: "آزاد منش".

3. نقش واژه‌ها: "آزاد" صفت و "منش" اسم است، بنابراین با هم ترکیب می‌شوند تا وصفی از نوع شخصیت فرد را به تصویر بکشند.

4. استفاده در متن: در متون رسمی و ادبی، این واژه معمولاً در جایی به کار برده می‌شود که فردی را توصیف می‌کنید که از آزادی‌های فردی و اجتماعی حمایت می‌کند یا روحیه‌ای آزادی‌خواه دارد.

5. قواعد املایی: حفظ املای صحیح کلمات و رعایت اصول نوشتاری باعث می‌شود پیام به خوبی و به درستی منتقل شود.

با رعایت این نکات می‌توان از واژه "آزاد منش" به طور صحیح استفاده کرد.