جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
معنی: شهر شوش با ۵/۶ کیلومتر مربع مساحت در ۲۴ کیلومتری جنوب غربی دزفول و ۱۱۵ کیلومتری شمال غربی اهواز بین ۳۲ درجه و ۲ دقیقه عرض شمالی و۴۷ درجه و ۱ دقیقه طول شرقی نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد. بلندی شهر شوش از سطح دریا ۸۷ متر و فاصله هوایی تا تهران ۴۷۹ کیلومتر است. فاصله زمینی شوش تا تهران ۷۶۶ کیلومتر، تا اهواز ۱۱۵ کیلومتر، تا دزفول ۲۴ و تا اندیمشک ۳۸ کیلومتر است. حدود ۱۳۲۹ هـ. ش به مرکز بخش تبدیل شد. شهر باستانی شوش از مراکز تمدن قدیم، از معروفترین شهرهای دنیا، پایتخت چند هزار ساله مملکت عیلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است. حمزه اصفهانی شوش را چنین توصیف نموده: شوش به معنی شهر زیبا، باصفا، خوب و لطیف. در تورات و در قاموس موسی درباره شوش آمده‌است: شوشن یا شوشان در عبری زنبق بوده، در یونان سوسنای می‌گفتند و نامهای دیگرش «سوسا» «سوس» بوده، قسمت بزرگی از ولایت شوش و عیلام را هم «سوسیانا» یا «سوزیانا» می‌گفتند. شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل و زنبق و نرگس و اسپرغم به شمار می‌رود. شوش در قرون وسطی آباد و مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده‌است که در آن روزگار چندین شهر، آبادی و حومه داشته و در آن شهر قلعه‌ای محکم و قدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستونهای گرد وجود داشته‌اند. این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام، ترنج، انار و نیشکر معروف بوده‌است. آرامگاه دانیال نبی در شهر شوش واقع گردیده‌است. شوش در دوره اسلامی نیز مدتها از شهرهای پرجمعیت و پررونق بود، هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد شوش کم کم اهمیت خود را از دست داد. در طبقات پایین تر این شهر آثاری بدست آمده که باستان شناسان آنها را مربوط به ۸ هزار سال پیش می‌دانند. محتویات بزرگان شهر شوش
دانیال در باور ادیان ابراهیمی یکی از پیامبران بنی اسرائیل(قرن هفتم پیش از میلاد) است. دانیال به زبان عبری به معنای «خدا حاکم من است» می‌باشد. در سال ۶۵۵ پیش از میلاد وی را به دربار «نبوکد نصر» پادشاه بابل به اسارت بردند. وی در آنجا به علوم کلدانیان و زبان مقدس واقف گردید و در حکمت از آنان پیشی گرفت. اولین واقعه‌ای که سبب نفوذ دانیال نبی گردید تعبیر خواب نبوکد نصر بود. بدین گونه ادعای پیغمبری نمود و مورد توجه آن پادشاه قرار گرفت. وی به همراه عده‌ای از قوم یهود به ایران مهاجرت نمود ودر شوش ساکن شد ودر آنجا درگذشت.
نمای هوایی از شهر شوش که مرقد پیامبر دانیال و قلعه آپادانا در آن مشخص است، آرامگاه دانیال نبی در ساحل شرقی رودخانه شاوور و روبروی تپه ارگ قرار دارد. بنای زیارتگاه او شامل دو حیاط است. بر روی گنبد مخروطی – پله‌ای قرار دارد که نوع رایج گنبدهای منطقه‌است. دِعبِل خُزاعی (زاده ۱۴۸-درگذشته ۲۶۴ قمری) با نام کامل ابوعلی، دعبل بن علی بن رزین بن عثمان بن عبدالله بن بدیل بن ورقاء خزاعی کوفی، شاعر، ادیب و عالم شیعی که مدیحه‌سرا و ذاکر فضایل اهل بیت بود. تاریخ شوش
شهر باستانی شوش مرکز تمدن عیلام بوده که واقع در یکصد و پنجاه کیلومتری شرق رود دجله در استان خوزستان است. شوش یکی از قدیمیترین سکونتگاههای شناخته شدهٔ منطقه‌است، احتمالاً به سال ۴۰۰۰ پیش از میلاد پایه گذاری شده، با وجود اینکه نخستین آثار یک دهکدهٔ مسکونی در آن مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد هستند. شهر باستانی شوش روزگاری مرکز برخورد دو تمدن مهم بوده، که هریک به سهم خود در دیگری تأثیر داشته‌است، یکی تمدن میانرودان ودیگری تمدن عیلام. قرار گرفتن این منطقه در شمال خلیج فارس و نیز همسایگی با میانرودان در پیدایش این وضع ویژه تأثیر بسیاری داشته‌است.
بازار تره بار شوش دانیال، سال ۱۳۸۳ شوش در دوره هخامنشیان شکوه گذشته خویش را باز یافته و چهار راه شرق وغرب گردید. با توجه به اهمیت و موقعیت جغرافیایی و سیاسی خاص شوش بود که راههای بسیاری و به ویژه راه بزرگ موسوم به «راه شاهی» ارتباط این شهر را به نقاط گوناگون جهان برقرار کرد. راه شاهی که در دوره هخامنشیان و به دستور داریوش بزرگ ساخته شد، شهر شوش، پایتخت سیاسی دولت هخامنشیان را به پاسارگاد، تخت جمشید و دیگر شهرهای امپراتوری، از جمله شهر نامی سارد پایتخت کشور لیدیه پیوند می‌داد. می‌توان گفت اداره سرزمین پهناور ایران وحفظ امنیت آن و انتقال سریع یگان‌های نظامی و گسترش بازرگانی و ترابری و تسهیل در امر مسافرت از مهمترین عوامل ساخت و گسترش شبکه راه‌ها در این دوره بوده‌است. از سوی دیگر ایجاد راه‌ها و برقراری امنیت و تسهیل و بازرگانی، خود موجب پیوند و آشنایی ملت‌های گوناگون گردید که این امر مایه انتقال فرهنگ‌ها و باورهای گونه‌گون گردید و بسیاری از نظرات فلسفی و باورهای دینی از این راه میان ملتها مبادله شد. بر طبق تاریخ فتح الفتوح و همچنین تاریخ طبری، اعراب به هنگام فتح شهر شوش بیشتر از ۳۰ هزار نفر را به قتل رساندند و تعداد ۲۰ هزار گاو - اسب، زن و دختر را به غنیمت بردند این شهر تا قرن‌ها بعد از رونق افتاد. به سبب اخلاص مسلمانان شیعه و یهودیان ایران به حضرت دانیال، شوش یک دهکدهٔ مسکونی است. امروزه شهر شوش در شمال استان خوزستان از یادمان‌های تاریخی کهن؛ دیگر آن شکوه و اهمیت دیرین خود را دارا نیست. نامهایی مانند سوس - شوشا- سوسه - سویس و سویز که در بعضی مناطق شمال آفریقا وجود دارد نیز مرتبط با نام شهر شوش است مهاجران ایرانی و عرب که از این منطقه به شمال آفریقا مهاجرت کرده‌اند این نامها را در دوره اسلامی رایج نموده‌اند شهر شوش در دوره قبل از اسلام شهرت بین‌المللی داشته و به همان اندازه شهرت داشته که بابل، کلده، لیدی، نیل و...
محوطه آپادانا نوروز سال ۱۳۸۸ شوش یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان است. حفاریهای باستان شناسی نشان می‌دهد که این منطقه در ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد محل سکونت کشاورزان بوده. آنها از زندگی خود آثاری بر جای گذاشته‌اند که اکنون به صورت تپه‌های گوناگون باستانی کشف شده‌است. در ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد در این مکان مردم در قلعه زندگی می‌کردند و از ۴۰۰۰ سال پیش زندگی در شوش به صورت شهری در آمده‌است. این منطقه که بین رودهای کرخه و دز قرار دارد پایتخت سیاسی ایلامیها بوده‌است. قلعه ایلامیها روی تپه‌ای در مرکز شهر شوش واقع بوده که فرانسوی‌ها روی آن قلعه جدیدی احداث نموده‌اند. در کنار آن تپه شاهی قرار دارد که احتمالا به صورت زیگورات بوده‌است و در نزدیکی آن تپه صنعتگران قرار دارد. آشوربانیپال بین سالهای ۴۶۵-۴۶۰ قبل از میلاد شهر شوش را فتح کرد و آنرا مانند دیگر فتوحات آشوری‌ها با خاک یکسان کرد. داریوش اول هخامنشی آنجا را بازسازی نمود و کاخ آپادانای خود را در تپه شاهی برپا نمود. خشایارشا نیز در شوش زندگی می‌کرده‌است. در زمان اردشیر اول متاسفانه در اثر آتش سوزی بزرگی اکثر بناهای شوش از بین رفتند. بقایای این آثار باستانی در قرن بیستم از زیر خاک بیرون آمدند. قسمت عمده‌ای از آنها در اثر تسطیح دشت خوزستان برای اهداف کشاورزی از بین رفته‌است و جنگ هشت ساله ایران و عراق نیز خسارات زیادی به آثارباستانی وارد کرده‌است. حفاریهای غیر مجاز ساکنین دشت و حمله باستان شناسان غربی، باعث شده‌است قسمت عمده‌ای از این آثار از بین برود یا به موزه‌هایی همچون لوور برسد. شمال دشت خوزستان که محل ورود سه رود کارون کرخه و دز به این دشت رسوبی و حاصلخیز است محل مناسبی برای استقرار بشر اولیه بوده‌است، که به تازگی با تکثیر نباتات و اهلی کردن حیوانات آشنا شده بود. در ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد آنها با احداث آبراه‌ها و سدهایی مشکل آبرسانی را حل نمودند. باستان شناسانی همچون گیرشمن و ژان پرو بقایای ساختمانهای عظیمی را در تپه‌های شوش کشف کردند که نشان از اهمیت این تپه‌ها در منطقه می‌دهد. در کل دشت شوش تپه‌های فراوانی وجود دارد و نشان می‌دهد در پهنه عظیم این دشت اجتماعات فراوان پراکنده کشاورزی وجود داشته‌است که مرکز همه آنها در شوش بوده و همگی از نظر فرهنگ صنعت و نحوه زندگی با هم وحدت داشته‌اند.
مذهب در اوایل دوران اسلامی مقدسی می‌گوید: مردم شوش و توابعش حنبلی و جبّی، و نیمی از مردم اهواز شیعه اند، حنفی بسیار نیز آنجا هست. فقیهان و پیشوایان بزرگ دارند. مردم جندی شاپور و شوشتر حنفی و شافعی هستند و در رامهرمز همه رنگ یافت می‌شود. تپه‌های باستانی شوش
سنگ‌نگاره زن عیلامی و ندیمه از آثار به جا مانده از عیلامیان که پایتخت آنها شهر شوش بود. تپه جوی در شمال تپه جعفر آباد، تپه بند بال، بوهلان و تپه معروف آکروپل شوش از تپه‌های معروف پیش از تاریخ منطقه شوش هستند که آثار متعددی در آنها پیدا شده‌است و به دوره سوزیانا تعلق دارند و در این تپه‌ها آدمیان در روستاها ساکن شده‌اند و در این منطقه تپه‌های باستانی بسیاری دیده می‌شود و آنهایی که نام برده شدند معروف ترین هستند. شوش بخشی از کشور ایران است که اولین آثار شهر نشینی و تجارت در آن ظهور کرده‌است و انسان در نه هزار سال پ م در این منطقه کشاورزی می‌کرده‌است. در این منطقه پیشرفت خانه سازی و تشکیل خانواده همزمان با بین النهرین صورت گرفته‌است. از هزاره چهارم پ م از شوش کوزه‌های دراز باریک به دست آمده‌است. اوایل هزاره سوم پ م بر لوح‌های گلی خط تصویری نوشته شده‌است که کلید واژه آن هنوز رمز گشایی نشده‌اند. این لوحها برای مصارف تجاری ساخته شده‌است. در این دوره تاریخی ایلامیها در شوش قدرت گرفته‌اند. اقتصاد شهر شوش
حیات اقتصادی شهر شوش با احداث راه اصلی تهران – خرمشهر و راه آهن سراسری آغاز گردید. اهمیت تاریخی آن نیز موجبات توجه و جذب جهانگردان و مشتاقان زیارت بارگاه دانیال نبی را فراهم آورد به نحوی که با افزایش جمعیت این شهر در سال ۱۳۳۵ دارای شهرداری گردید و با احداث سد دز شبکه خطوط انتقال انرژی، سیستم آبیاری مدرن، ایجاد کشت و صنعت‌ها به خصوص هفت تپه و واحدهای صنعتی متعدد منطقه شمال خوزستان به خصوص ناحیه اطراف، شهر شوش شاهد تحول اقتصادی عظیمی است که جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد ملی و توسعه کشور بدست آورد. با فراهم شدن زمینه‌های مناسب سرمایه گذاری و توسعه فعالیت‌های جدید اقتصادی در منطقه بخش خدمات ویژه بازرگانی و مبادله کالا از یک سو، خدمات بانکی و اداری از سوی دیگر گسترش یافت به نحوی که بخش عظیمی از نیروی انسانی شاغل در منطقه را به خود جذب نمود. در شهر شوش نقش بخش خدمات و بازرگانی برجسته تر از سایر بخش‌ها است. کشاورزی
وجود اراضی مستعد کشاورزی، رودخانه‌های پرآب دائمی، سفره‌های آب‌های زیرزمینی سطح نسبتاًوسیع جنگل در حواشی رودخانه، سواحل و آب بندهای متعدد، مراتع و مراکز کشت و صنعت در شهرستان شوش سبب شده‌اند که فعالیت کشاورزی (زراعت، دامداری و صید ماهی) مهمترین فعالیت اقتصادی منطقه به شمار آید و بالاترین جمعیت فعال را به خود جذب نماید و در این میان بخش زراعت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است به طوری که ۸۵ درصد شاغلین بخش کشاورزی را به خود مشغول کرده‌است. در بررسی وضعیت دما و بارش شهرستان شوش مشخص شده که این منطقه حداقل در ۶ ماه از سال با کمبود بارش مواجه‌است و از آنجایی که سالانه سطح وسیعی از اراضی به زیر کشت زراعت‌هایی چون گندم، نیشکر، ذرت، برنج، چغندرقند و دیگر می‌رود بهره برداری و توزیع آب‌های سطحی منطقه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به طور کلی شیوه‌های آبیاری زمین‌های زراعی شهرستان به شرح زیر است: الف) اراضی زیر شبکه مدرن آبیاری دز: سطح بسیار وسیعی از اراضی شهرستان شوش زیر پوشش این سیستم آبیاری می‌باشد که از کانال‌های مدرن درجه ۱ و ۲ تشکیل شده‌است. کل زمین‌های زیر پوشش این شبکه ۳۸۹۹۴ هکتار می‌باشد که بالاترین رقم مربوط به دهستان حسین آباد است که رقم ۱۲۸۵۵ هکتار را به خود اختصاص داده‌است. ب) اراضی زیر ایستگاه پمپاژ چاه‌ها: بسیاری از اراضی غرب شهرستان شوش که در غرب رودخانه کرخه قرار دارند به وسیله چاه‌های عمیق و نیمه عمیق آبیاری می‌شوند و انتظار می‌رود با بهره برداری از سد کرخه و اجرای سیستم کانال کشی آن باعث رشد و توسعه کشاورزی و اقتصادی منطقه گردد. بیشتر محصولات کشت شده شامل گندم و ذرت می‌باشد ولی صیفی جات مرکبات و شالی کاری نیز در بعضی مناطق رواج دارد. کشت چغندر و نیشکر که از دیر باز در این منتطقه رواج داشته‌است به دلیل واردات بی رویه شکر و قند کشت چقندر بسیار کم و کشت نیشکر محدود به اراضی اطراف هفت تپه‌است. آب و هوا
هوای شوش گرم و خشک است. در مرکز این شهرستان بالاترین دما در تابستان بالای ۵۳ درجه سانتی گرد و کم ترین دمای ۱ درجه بالای صفر است آب و هوای این شهر متأثر از اثر پرفشار جنب حاره ای است که باعث می‌شود بعضی از ایام تابستان هوا شرجی باشد. از ۲۱۹ روستای این شهرستان فقط ۱۵۵ روستا آب دارند. از چهار هزار و ۱۵ روستای خوزستان یک هزار و ۱۱۸ روستا فاقد آب هستند و فقط ۳۰۲ روستا به وسیله تانکر آبرسانی می‌شوند. منابع طبیعی
وجود سه رود خانه کرخه، دز و شاوور شهرستان شوش را از نظر کشاورزی در استان خوزستان ویژه و ممتاز نموده‌است. وجود پوشش گیاهی اطراف رودخانه کرخه و دز امکان ایجاد بزرگترین اماکن تفریحی منطقه را به وجود آورده‌است. جاذبه‌های توریستی
از جاذبه‌های توریستی می‌توان به: قلعه شوش، حرم دانیال نبی، کاخ شاوور، ایوان کرخه، کاخ داریوش، چغازنبیل، محوطه تاریخی آپادانا اشاره نمود. مراسم ملی مذهبی
دید و بازدید عید فطر در خیابان میثاق شهر شوش عید فطر یکی از اعیاد مذهبی شوش و خوزستان است. بارها استان خوزستان برای عید فطر از امتیاز تعطیلی چند روزه برخوردار بوده‌است و دلیل این امر حضور مردم عرب در این استان است که عید فطر از اهمیت بالایی نزد آنها برخوردار است. براساس یک سنت دیرینه مردم خوزستان عید را در کنار اعضای خانواده، دوستان و دیگر مسلمانان با شکرگزاری به درگاه خداوند سپری کرده و یا پس از بازگشت از نماز افراد کوچک‌تر به خانه بزرگ‌ترهای خود می‌روند تا عید را به یکدیگر تبریک بگویند. این بازدیدها در محله‌ها به صورت دسته جمعی صورت می‌گیرد. در سال ۱۳۹۰ نیز بحث افزایش عید در خوزستان مطرح بود. در خوزستان، روز عید فطر، از اهمیت و جایگاه بسیار بالاتری در فرهنگ عمومی برخوردار است؛ بدین معنا که گرامی‌داشت عید فطر، با هنجارها، رفتارها، رسم‌ها و آداب و سنن بسیاری همراه است. مجموعه این آیین‌ها از حدود یک هفته (کمتر یا بیشتر) قبل از فرا رسیدن روز عید فطر آغاز و تا حداقل یک هفته پس از روز عید فطر ادامه می‌یابد. در این مناطق، عید فطر، مانند عید نوروز در یک بازه زمانی چند روزه گرامی داشته می‌شود. برای ملموس تر شدن این موضوع می‌توان این مثال را مطرح کرد که آیا می‌توان عید نوروز را تنها در یک روز محدود کرد؟ قطعا جواب منفی است چرا که این عید با آداب و رفتار و مراسم و سنن بسیاری همراه است که عمل به آنها به طور حتم بیش از یک روز تعطیلی می‌طلبد. درباره عید فطر نیز وضعیت همین گونه‌است. یعنی برخلاف پایتخت و مناطق مرکزی ایران که روز عید فطر هیچ تفاوتی با دیگر روزها ندارد در برخی مناطق، گرامی‌داشت عید فطر با آداب و سننی به حجم عید نوروزهمراه می‌شود. در بخش مهمی از مناطق ایران، مردم، قبل از رسیدن عید فطر، لباس نو می‌خرند، خانه تکانی می‌کنند و با خرید شیرینی و دیگر وسایل پذیرایی، برای استقبال از مهمانان عیدآماده می‌شوند. روند عیددیدنی شامل همه اعضای یک خانواده بزرگ یا فامیل مستقر در مناطق و شهرهای مختلف می‌شود. این عیددیدنی‌ها معمولا تا یک هفته طول می‌کشد و سفره‌های آجیل و شیرینی و شربت نیز در این مدت، به عنوان یک رسم پهن هستند. آداب و رسوم اقوام لر شوش آداب ازدواج: مردم لر که بخش بزرگی از ساکنان شهر شوش و روستاهای شمالی این شهرستان را تشکیل می‌دهند آداب و رسومی خاص خود دارند که با لرهای منطقه لرستان با وجود نزدیکی زبانی تا حدود زیادی متفاوت است. یکی از این مراسم، مربوط به عقد نکاح است. در سنت لرهای شوش رسمی بنام بلکه برون وجود دارد که خانواده پسر دستمالی از خانواده نوزاد متولد شده می‌گیرند که بلکه نام دارد و آنرا به عنوان نشان نزد خود نگاه می‌دارند. این رسم را بلکه بَرون می‌نامند. در رسم دیگری بنام خرج بَران که در لهجه محلی لری شوش قرج بُرون بیان می‌شود خانواده عروس و داماد در کنار هم میزان مهریه و شیربها را تعیین می‌کنند. بعد از آن مبلغی را به عنوان ته دستمالی از میزان خرج تعیین شده به داماد برمی‌گردانند که برای خود لباس مناسب تهیه کند. در گذشته گاهی مهریه عروس گلوله‌های نمک بود که به آن آرو نمکی می‌گفتند. تولد نوزادان: در میان لرهای ساکن شوش رسم است که اگر نوزاد پسر بود یکی از زنان کلاه پدر نوزاد را می‌رباید و اینگونه پدر می‌فهمد نوزادش پسر است و مژدگانی می‌دهد. اقوام سگوند شوش رسمی دارند که ناف نوزاد را پس از بریدن در پارچه‌ای نگهداری می‌کنند تا هروقت نوزاد بیمار شد آن را کوبیده و بهمراه شیر یا آب به او بخورانند. این رسوم امروزه تقریبا رو به فراموشی است. معماری و آثار تاریخی
دیدنی‌ها
چغازنبیل روستاها
نیس، روستایی در دهستان حسین آباد شهرستان شوش در استان خوزستان است.مدرک کارخانجات و شرکت‌ها
صنایع دستی
منبع
↑ مردم و عشایر عرب شوش حضور پرشوری در انتخابات دارند - Irna ↑ اطلس تاریخ ایران ↑ احسن التقاسیم، مقدسی، بخش دوم، ص ۶۲۰. ↑ اطلس تاریخ ایران ↑ روزنامه شرق، شماره ۱۵۹۸ به تاریخ ۱۸/۵/۹۱، صفحه ۱۳ (سرزمین)، نادره وائلی زاده ↑ تابناک ↑ همشهری ↑ عصر ایران ↑ عصر ایران ↑ «آداب و رسوم لرهاو بختیاری‌ها ی خوزستان» (فارسی). اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان. بازبینی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۱. ↑ «آداب و رسوم لرهاو بختیاری‌ها ی خوزستان» (فارسی). اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان. بازبینی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۱. پایگاه اطلاع رسانی رسمی شوش: www.shoush-city.com - www.shoushcity.net - www.online-dl.com - www.raykaweb.com -www.sevensusa.com پایگاه اینترنتی شهرداری شوش دانیال پایگاه اینترنتی شهر شوش
ن • ب • و استان خوزستان
ن • ب • و پایتخت‌های ایران
ن • ب • و مکان‌های مقدس اسلامی رده‌ها: شوش بناهای تاریخی ایران تاریخ ایران باستان شهرهای باستانی شهرهای راه ابریشم شهرهای هخامنشی مناطق عربی‌زبان در کشورهای غیرعربی‌زبان مناطق مسکونی ایران در گذشته
قس چکی
Súsy (persky شهر شوش, klínopisně , syrsky ܫܘܫ) bylo starověké město v Elamu a později významné centrum perské a parthské říše na území dnešního Íránu. Nachází se asi 240 km východně od řeky Tigris v íránské provincii Chúzistán. Kromě toho, že se jedná o význačnou archeologickou lokalitu, jde také o živé středisko šíitské komunity i komunity perských Židů. Obě zdejší skupiny spojuje prorok Daniel. Obsah 1 Dějiny 2 Šušan v biblických spisech 3 Související články 3.1 Externí odkazy 3.2 Reference Dějiny
Súsy byly založeny pravděpodobně kolem roku 4000 př. n. l., jedná se o jedno z nejstarších osídlených míst Íránu. První stopy osad se datují již do roku 7000 př. n. l. Nálezy pozůstatků civilizace s malovanou keramikou se datují do období kolem roku 5000 př. n. l. V minulosti byly Susy hlavním městem Elamu. Jejich jméno je také odvozeno z místního jazyka a zřejmě se původně vyslovovalo Susən. Susy byly napadeny v několika válečných taženích jak babylonskou říší, tak i říší asyrskou. Po dobytí Babylonem bylo jméno mylně spojováno se slovem semitského původu šušan, které znamená „lilie“.
Vyplenění Sus asyrským králem Aššurbanipalem v roce 647 př. n. l. Kamenná deska objevená v roce 1854 Henrym Austinem Layardem v Ninive ukazuje asyrského krále Aššurbanipala (668–627 př. n. l.) jako „mstitele“, přicházejícího pomstít Mezopotámce, kteří po staletí trpěli útoky Elamitů: „Dobyl jsem Šušan, slavné svaté město, příbytek Bohů, sídlo tajemství. Vstoupil jsem do jeho paláců a otevřel truhlice přeplněné stříbrem, zlatem a bohatstvím… Zničil jsem šušanský zikkurat. Rozdrtil jsem jeho zářící měděné rohy. Zadupal jsem chrámy Elamu do bezvýznamnosti, jejich bohy a bohyně jsem rozprášil do větru. Zničil jsem hrobky jejich starobylých i nedávných králů, vystavil jsem je slunci a odnesl jsem jejich kosti do země Aššur. Zničil jsem provincie Elamu a na jejich půdu jsem zasel sůl.“ Město nicméně zůstalo důležitým centrem v oblasti a zvláště za perských Achaimenovců zažilo od 6. století př. n. l. nový rozkvět (palác krále Dareia I.). Vedle Pasargad a Persepole patřilo k hlavním rezidencím perské říše. Svůj význam Súsy postupně ztrácely od dob Alexandra Velikého (336–323 př. n. l.), i když ještě parthští králové zde běžně trávili zimní měsíce (většinu roku sídlili v Ktésifóntu na Tigridu). Římský císař Traianus dobyl Susy v roce 116 n. l., ale byl brzy přinucen se stáhnout z důvodů propukajících nepokojů na jiných územích, jež kontroloval. Tento akt byl také nejvýchodnější expanzí římského impéria. Během své historie byly Susy nejméně dvakrát zcela zničeny. Poprvé je v roce 647 př. n. l. srovnal se zemí asyrský král Aššurbanipal, podruhé Arabové v roce 638 n. l., když dobývali državy perských Sásánovců. Nakonec roku 1218 bylo město definitivně zničeno při mongolské invazi. V následujících letech ho jeho obyvatelé postupně opustili. V současnosti je lokalita ohrožována ilegálními vykopávkami, vývozem odpadu a plánovaným autobusovým nádražím nad neprozkoumanými památkami. Šušan v biblických spisech
Šušan je zmiňován ve spisech hebrejské bible, zejména pak v knize Ester, ale také v knihách Nehemjáš a Daniel. Daniel i Nehemjáš žili v Šušanu v období babylónského zajetí Židů v 6. století př. n. l. Ester se zde stala královnou a zachránila tak Židy před genocidou. V oblasti se nachází hrobka, o níž se soudí, že patří Danielovi a je známá jako Šúš-Daniel. Hrobka je ozdobena nezvyklým kuželem z bílého kamene, který není ani pravidelný ani symetrický. Související články
Elam Chúzistán Roman Ghirshman Externí odkazy Obrázky Popis lokality Letecký pohled Reference ↑ Persians: Masters of Empire", s. 7-8. ISBN 0-8094-9104-4. ↑ Portály: Írán Kategorie: Starověká PersieStarověká městaZaniklá městaBiblická místa
قس انگلیسی
Susa (Persian: شوش Shush ; Greek: Σοῦσα ; Syriac: ܫܘܫ Shush; Old Persian Çūšā-; Biblical Hebrew שׁוּשָׁן Shushān) was an ancient city of the Elamite, Persian and Parthian empires of Iran. It is located in the lower Zagros Mountains about 250 km (160 mi) east of the Tigris River, between the Karkheh and Dez Rivers. The modern Iranian town of Shush is located at the site of ancient Susa. Shush is the administrative capital of the Shush County of Irans Khuzestan province. It had a population 64,960 in 2005. Contents History
Map showing the area of the Elamite Empire (in red) and the neighboring areas. The approximate Bronze Age extension of the Persian Gulf is shown. In historic literature, Susa appears in the very earliest Sumerian records, e.g. in Enmerkar and the Lord of Aratta it is described as one of the places obedient to Inanna, patron deity of Uruk. Susa is also mentioned in the Ketuvim of the Hebrew Bible by the name Shushan, mainly in Esther, but also once each in Nehemiah and Daniel. Both Daniel and Nehemiah lived in Susa during the Babylonian captivity of the 6th century BCE. Esther became queen there, and saved the Jews from genocide. A tomb presumed to be that of Daniel is located in the area, known as Shush-Daniel. The tomb is marked by an unusual white stone cone, which is neither regular nor symmetric. Many scholars believe it was at one point a Star of David. Susa is further mentioned in the Book of Jubilees (8:21 & 9:2) as one of the places within the inheritance of Shem and his eldest son Elam; and in 8:1, "Susan" is also named as the son (or daughter, in some translations) of Elam. Greek mythology attributed the founding of Susa to king Memnon of Aethiopia, a character from Homers Trojan War epic, the Iliad. Proto-Elamite In urban history, Susa is one of the oldest-known settlements of the region and the world, possibly founded about 4200 BCE. Archeologists have dated the first traces of an inhabited Neolithic village to c 7000 BCE. Evidence of a painted-pottery civilization has been dated to c 5000 BCE. Its name in Elamite was written variously Ŝuŝan, Ŝuŝun, etc. The origin of the word Susa is from the local city deity Inshushinak.
Pottery from Susa (number: II) Like its Chalcolithic neighbor Uruk, Susa began as a discrete settlement in the Susa I period (c 4000 BCE). These two settlements, called Acropolis (7 ha) and Apadana (6.3 ha) by archeologists, would later merge to form Susa proper (18 ha). The Apadana was enclosed by 6m thick walls of rammed earth. The founding of Susa corresponded with the abandonment of nearby villages. Potts suggests that the city may have been founded to try to reestablish the previously destroyed settlement at Chogha Mish. Susa was firmly within the Uruk cultural sphere during the Uruk period. An imitation of the entire state apparatus of Uruk, proto-writing, Cylinder seals with Sumerian motifs, and monumental architecture, is found at Susa. Susa may have been a colony of Uruk. As such, the periodization of Susa corresponds to Uruk; Early Middle and Late Susa II periods (3800–3100 BCE) correspond to Early, Middle, and Late Uruk periods. By the middle Susa II period, the city had grown to 25 ha. Susa III (3100–2900 BCE) corresponds with Uruk III period. Ambiguous reference to Elam (Cuneiform; shush أسكت، اسكت susa suse susa susa susa شدن
کلمه "شوش" به عنوان یک اسم خاص در زبان فارسی، به عنوان نام یک شهر تاریخی و باستانی در ایران شناخته می‌شود. در نوشتار و استفاده از این کلمه، برخی از قواعد و نکات نگارشی را می‌توان در نظر گرفت:
استفاده از حرف بزرگ: چون "شوش" نام یک مکان خاص است، باید با حرف بزرگ نوشته شود: "شوش".
استفاده در جملات: هنگامی که "شوش" در جملات استفاده می‌شود، معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول در جمله به کار می‌رود. برای مثال:
"شوش یکی از قدیمیترین شهرهای ایران است."
"من قصد دارم به شوش سفر کنم."
تنوع زبانی: در نوشته‌ها و متون رسمی یا دانشگاهی، در صورتی که به تاریخ یا جغرافیا اشاره می‌شود، می‌توان توضیحات بیشتری در مورد شوش و موقعیت یا اهمیت آن داد.
پاراگراف‌بندی: اگر متنی در مورد شوش نوشته می‌شود که شامل چند نکته یا اطلاعات مختلف است، بهتر است اطلاعات در پاراگراف‌های جداگانه ارائه شود تا خوانایی بهتر شود.
با رعایت این نکات، میتوانید از کلمه "شوش" به درستی و به صورت نگارشی مناسب استفاده کنید.
مثال برای واژه (هوش مصنوعی)
شوش یکی از قدیمیترین شهرهای باستانی ایران است که در استان خوزستان واقع شده است.
در شوش، آثار تاریخی زیادی از جمله تخت جمشید و کاخ‌های باستانی وجود دارد که گردشگران را به خود جذب می‌کند.
مردم شوش به فرهنگ و سنن غنی خود افتخار می‌کنند و هر ساله جشن‌های محلی برگزار می‌کنند.
