برای نوشتن و استفاده از کلمه «شیخ حسن» در نگارش فارسی، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتن صحیح: کلمه «شیخ» به عنوان یک عنوان یا لقبی برای شخصیت‌ها استفاده می‌شود، بنابراین باید آن را با حروف بزرگ و به صورت جداگانه از اسم به کار برد. در اینجا «شیخ» و «حسن» هر دو باید با حروف بزرگ شروع شوند، مگر اینکه در وسط یک جمله نوشته شوند که در آن صورت تنها حرف اول کلمه اول با بزرگ نوشته می‌شود.

2. فاصله: بین «شیخ» و «حسن» باید یک فاصله قرار دهید، زیرا این دو کلمه مستقل از هم هستند.

3. نقش کلمات: «شیخ» عنوانی است که به معنای پیر یا استاد دینی است و معمولاً برای شخصیت‌های مذهبی و علمی استفاده می‌شود. «حسن» نام شخص است و می‌تواند به افراد مختلف اطلاق شود.

4. استفاده در جملات: هنگام استفاده از این ترکیب در جملات، باید به دقت به نحوه ساخت جمله توجه شود. برای مثال:

   • «شیخ حسن در درس‌های خود به مشکلات فقهی اشاره کرد.»
5. علامت‌گذاری: درصورتی که «شیخ حسن» بخشی از یک نقل قول یا جمله خاص باشد، می‌توانید از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول، نقطه یا دو نقطه به درستی استفاده کنید:
   • «ایشان در اولین سخنش گفت: "شیخ حسن همیشه به علم وتحصیل اهمیت می‌دهد."»

با رعایت این نکات، می‌توانید از اصطلاح «شیخ حسن» به درستی در متون فارسی استفاده کنید.