در زبان فارسی، کلمه "شیعه علوی" به عنوان یک اصطلاح خاص استفاده می‌شود و در نوشتار و گفتار به چند نکته نگارشی و قواعدی توجه باید داشت:

1. نقطه‌گذاری: اگر "شیعه علوی" در وسط جمله بیاید، باید از قواعد نقطه‌گذاری پیروی کرد. به عنوان مثال: "شیعه علوی در تاریخ اسلام نقش مهمی داشته‌اند."

2. حروف بزرگ: در نوشتار رسمی، به ویژه زمانی که به عنوان یک عنوان یا نام خاص از آن استفاده می‌شود، معمولاً هر دو کلمه با حرف بزرگ شروع می‌شوند: "شیعه علوی".

3. ترکیب‌ها: به دلیل اینکه "شیعه" و "علوی" هر دو با هم معنای خاصی دارند، معمولاً به عنوان یک ساختار ترکیبی در نظر گرفته می‌شوند و باید با هم نوشته شوند.

4. جایگاه در جملات: "شیعه علوی" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا حتی قید در جمله قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • "شیعه علوی در تاریخ اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است." (فاعل)
   • "او یک شیعه علوی است." (مفعول)
5. نحوه ادای کلمات: در مکالمات و متون شفاهی، باید توجه داشت که تلفظ صحیح کلمات حفظ شود.

در نهایت، به خاطر داشته باشید که استفاده صحیح از این واژه‌ها و رعایت قواعد نگارشی به درک بهتر و شفاف‌تر مطالب کمک می‌کند.