کلمه "ضرس قاطع" در زبان فارسی ترکیبی است که به معنای دندان نیش، به‌ویژه در اصطلاحات فقهی و حقوقی به‌کار می‌رود. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این عبارت می‌پردازیم:

1. نوشتار صحیح: "ضرس قاطع" باید به همین صورت و به طور جداگانه نوشته شود. کلمه "ضرس" به معنای دندان و "قاطع" به معنای قطعی و تعیین‌کننده است.

2. استفاده در متن: در متون علمی و فقهی، زمانی که منظور دندان نیش است، می‌توانید از این اصطلاح استفاده کنید. مهم است که در متن خود، مفهوم و کاربرد آن را به وضوح توضیح دهید.

3. قواعد صرف و نحو: "ضرس" یک اسم و "قاطع" صفت است که به آن نسبت داده می‌شود. بنابراین، می‌توانید از آن در جملات به صورت زیر استفاده کنید:

   • "ضرس قاطع دندانی است که در عملکرد جویدن تأثیر زیادی دارد."
   • "در فقه، به ضرس قاطع اهمیت ویژه‌ای داده شده است."
4. علامت‌گذاری: در متون رسمی و نوشتاری، به‌ویژه در موارد فقهی، سعی کنید از علامت‌گذاری صحیح استفاده نمایید تا مفهوم به درستی منتقل شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "ضرس قاطع" در متون فارسی استفاده کنید.