عدد اعداد عددنویسی هندی عربی نظام العد هندی عربی

معنی کلمه عدد اعداد عددنویسی هندی عربی نظام العد هندی عربی

معنی واژه عدد اعداد عددنویسی هندی عربی نظام العد هندی عربی

معنیاعدادی را که امروزه در ایران اعداد انگلیسی می نامند در حقیقت تکامل یافته عدد هندو/ ایرانی است.
۱-۲-۳-۴-۵-۶-۷-۸-۹
1 2 3 4 5 6 7 8 9
محتویات
نگارش اعداد



Numerals sans
نگارش عدد به سبک امروزی از کی و چه وقت آغاز شد؟ عرب هامعتقدند که نگارش عدد اختراع عربی است توجیه آنها این است که خود غربی ها این اعداد را عربی می نامند پس باید در حوزه عربی اختراع شده باشد. اما امروزه با توجه به سندها و نوشته هایی که پیدا شده مشخص می شود قدیمی ترین سندهایی که برای نوشتن اعداد از شکل غیر از حروف و شبیه عددهای عربی/ فارسی استفاده شده در دیوانگاری هندی است در حالیکه قدیمی ترین ثبت عدد و رقم به همین شکل در زبان عربی به نوشته های خوارزمی 825م و بیرونی برمی گردد. با این وجود در جهان اسلام کاربرد عدد بسیار محدود و بیشتر در حوزه نویسندگان نجوم و زیج و اسطرلاب بکار می رفت. همه شواهد نشان می دهد که نگارش عدد و رقم به سبک امروزی از حوزه هند و ایران در متون عربی وارد شده و در قرن نهم و دهم میلادی به اروپا راه یافته است. [h[
==

خوارزمی


صفحه‌ای از کتاب جبر خوارزمی
روش نوشتن اعداد که در ایران به آن انگلیسی می گویند در واقع یک خط تکامل یافته در حوزه ایرانی است ولی بیخ و بن هندی دارد. طریقه نوشتن اعداد انگلیسی که امروز جهانی شده است را اروپائیان از طریقه نگارش اعداد توسط خوارزمی و ریاضی دانان ایرانی تقلید کردند. خوارزمی نیز آن را از خط دیوانگاری هندیان فرا گرفته بود و به زبان عربی وارد نمود. این خط در اندلس وارد حوزه اروپا و ایتالیا شدو سرانجام مورد پذیرش دستگاههای مذهبی و واتیکان قرار گرفت. در زبان عربی و فارسی تا قبل از آن اعداد را با حروف می نوشتند و علامت قراردادی ویژه برای اعداد نداشتند. در خط کوفی اثری از اعداد نیست. در خط کوفی نقطه وجود نداشت و در قران های قدیمی سوره ها اعداد ندارند و آنهایی که اعداد دارند اعداد با حروف نوشته شده اند. از این بابت اختلافات زیادی روی می داد. مثلا اختلاف دراینکه رحلت حضرت زهرا ۷۵ روز یا ۹۵ روز بعد از رحلت پیامبر بوده از اینجا ناشی می­شود که در آن زمان خط رایج خط کوفی بوده و سـعـن «سبعین» و «تسعین» شبیه هم نوشته می­شده است. لذا بعضی سبعین و بعضی تسعین خوانده­اند اگر خمسة و تسعین خوانده شود۹۵ روز است و اگر خمسة و سبعین خوانده شود ۷۵ روز است . Mathforum.org
نگارش اعداد(هندی/سانسکریت) حدود 500 قبل از میلاد اختراع شده است.


Iron plate with an order 6 magic square in Persian/ Arabic numbers from China, (1271-1368).
..خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ "/ref" بدون برچسب "ref"


اعدادهندی/ایرانی اسکی (استاندارد) (and یونی‌کد) at positions 48 to 57:
Binary Octal Decimal Hexadecimal Glyph
0011 0000 060 48 30 0
0011 0001 061 49 31 1
0011 0010 062 50 32 2
0011 0011 063 51 33 3
0011 0100 064 52 34 4
0011 0101 065 53 35 5
0011 0110 066 54 36 6
0011 0111 067 55 37 7
0011 1000 070 56 38 8
0011 1001 071 57 39 9
نگارخانه
















جستارهای وابسته

رقم
عددنویسی مصری
نگارش اعداد انگلیسی
منابع

↑ Hogendijk, Jan P. (1998). "al-Khwarzimi". Pythagoras 38 (2). ISSN 0033-4766.
↑ Ifrah, Georges. 1999. The Universal History of Numbers : From Prehistory to the Invention of the Computer, Wiley. ISBN 0-471-37568-3.
این یک نوشتار خُرد پیرامون ریاضیات است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نگارش اعداد انگلیسی موجود است.



منابع



در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نگارش اعداد انگلیسی موجود است.
Development of Hindu Arabic and Traditional Chinese Arithematics
History of Counting Systems and Numerals. Retrieved ۱۱ December ۲۰۰۵.
The Evolution of Numbers. ۱۶ April ۲۰۰۵.
OConnor، J. J. and Robertson، E. F. Indian numerals. November ۲۰۰۰.
History of the Numerals
Arabic numerals:
Hindu-Arabic numerals:
Numeral & Numbers history and curiosities:
Gerbert dAurillacs early use of Hindu-Arabic numerals at Convergence
نظام العد الهندی العربی هو نظام عد عشری ذو خانات ویتمثل فی الأرقام الهندیة ویستخدمها العرب الآن.
وترجع أصوله إلى القرن التاسع المیلادی. الرموز المستخدمة فی الترقیم تختلف عن نظام العد نفسه، حیث تنحدر هذه الأرقام من الأرقام البراهمیة وثم تفرقت على ثلاث أنماط للکتابة فی فترة العصور الوسطى وهی الأرقام العربیة الغربیة التی تستخدم فی المغرب العربی وأوربا، الأرقام العربیة الشرقیة التی تستخدم فی مصر وبلاد الشام، والأرقام الهندیة التی تستخدم فی الهند.
محتویات
1 ترمیز الخانات
2 الرموز
3 قائمة الأرقام المستخدمة فی الاستخدام المعاصر
4 انظر أیضاً
ترمیز الخانات

تم تصمیم نظام العد الهندی العربی کأساس لمعظم أنظمة العد العشریة ذات الخانات المستخدمة الیوم فی العالم. بالإضافة إلى تقدیم مفهوم الفاصلة العشریة وأیضاً الرمز الذی یستخدم فی عصرنا الحالی مکان الخط العلوی. وعلیه فإن نظام العد هذا یمکن من ترمیز أی رقم باستخدام 13 رمز فقط (عشرة أرقام، فاصلة عشریة، خط علوی، وإشارة الناقص لترمیز الأعداد السالبة).
الرموز

هناک العدید من الرموز التی تستخدم فی تمثیل الأعداد فی نظام العد الهندی العربی، جمیعها تنحدر من الأرقام البراهمیة.
الأرقام العربیة التی تستخدم مع الأبجدیة اللاتینیة، وهی معرفة بکلمة "European" فی الجدول فی الأسفل، وهذه الأرقام وصلت إلى أوروبا عن طریق الأندلس.
الأرقام العربیة الشرقیة وهی تستخدم مع الأبجدیة العربیة، وتم تطویرها فی العراق، کما تستخدم فی اللغات الفارسیة والأردو.
الأرقام الهندیة المستخدمة فی الهند.

کما فی الکثیر من أنظمة العد یتم التعبیر عن الأرقام 1، 2، 3 برموز العصا، 1 یمثل بخط واحد، 2 یمثل بخطین (حالیاً خطین متصلین)، 3 یمثل بثلاثة خطوط (حالیاً متصلة)، أما بعد الرقم 3 فتصبح الأشکال أکثر تعقیداً کما فی الأرقام الیابانیة والصینیة والأرقام الرومانیة.
قائمة الأرقام المستخدمة فی الاستخدام المعاصر

ملاحظة: من الممکن أن لا یتم عرض بعض الأرقام بشکل صحیح بسبب دعم نوع الخط.
العربیة 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
عربیة مشرقیة ٠ ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩
سندیة (فارسیة وأوردو) ٠ ١ ٢ ٣ ۴ ۵ ۶ ۷ ٨ ٩
دافانغاری (هندیة) ० १ २ ३ ४ ५ ६ ७ ८ ९
جوجاراتی ૦ ૧ ૨ ૩ ૪ ૫ ૬ ૭ ૮ ૯
جورموخی ੦ ੧ ੨ ੩ ੪ ੫ ੬ ੭ ੮ ੯
لیمبو ᥆ ᥇ ᥈ ᥉ ᥊ ᥋ ᥌ ᥍ ᥎ ᥏
بنغالی ০ ১ ২ ৩ ৪ ৫ ৬ ৭ ৮ ৯
أوریا ୦ ୧ ୨ ୩ ୪ ୫ ୬ ୭ ୮ ୯
تیلوغو ౦ ౧ ౨ ౩ ౪ ౫ ౬ ౭ ౮ ౯
کاننادا ೦ ೧ ೨ ೩ ೪ ೫ ೬ ೭ ೮ ೯
مالایالام ൦ ൧ ൨ ൩ ൪ ൫ ൬ ൭ ൮ ൯
تامیل (غرانتا) ೦ ௧ ௨ ௩ ௪ ௫ ௬ ௭ ௮ ௯
تیبیتان ༠ ༡ ༢ ༣ ༤ ༥ ༦ ༧ ༨ ༩
بورمیسی ၀ ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ ၆ ၇ ၈ ၉
تایلاندی ๐ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ ๙
خمیر ០ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩
لاو ໐ ໑ ໒ ໓ ໔ ໕ ໖ ໗ ໘ ໙
انظر أیضاً

أرقام عربیة
بوابة الریاضیات
رده‌ها: تاریخ علم دستگاه‌های شمارش ریاضیات ریاضیات پایه عددنویسه‌ها عددنویسی

قس عربی

نظام العد الهندی العربی هو نظام عد عشری ذو خانات ویتمثل فی الأرقام الهندیة ویستخدمها العرب الآن.
وترجع أصوله إلى القرن التاسع المیلادی. الرموز المستخدمة فی الترقیم تختلف عن نظام العد نفسه، حیث تنحدر هذه الأرقام من الأرقام البراهمیة وثم تفرقت على ثلاث أنماط للکتابة فی فترة العصور الوسطى وهی الأرقام العربیة الغربیة التی تستخدم فی المغرب العربی وأوربا، الأرقام العربیة الشرقیة التی تستخدم فی مصر وبلاد الشام، والأرقام الهندیة التی تستخدم فی الهند.
محتویات
1 ترمیز الخانات
2 الرموز
3 قائمة الأرقام المستخدمة فی الاستخدام المعاصر
4 انظر أیضاً
ترمیز الخانات

تم تصمیم نظام العد الهندی العربی کأساس لمعظم أنظمة العد العشریة ذات الخانات المستخدمة الیوم فی العالم. بالإضافة إلى تقدیم مفهوم الفاصلة العشریة وأیضاً الرمز الذی یستخدم فی عصرنا الحالی مکان الخط العلوی. وعلیه فإن نظام العد هذا یمکن من ترمیز أی رقم باستخدام 13 رمز فقط (عشرة أرقام، فاصلة عشریة، خط علوی، وإشارة الناقص لترمیز الأعداد السالبة).
الرموز

هناک العدید من الرموز التی تستخدم فی تمثیل الأعداد فی نظام العد الهندی العربی، جمیعها تنحدر من الأرقام البراهمیة.
الأرقام العربیة التی تستخدم مع الأبجدیة اللاتینیة، وهی معرفة بکلمة "European" فی الجدول فی الأسفل، وهذه الأرقام وصلت إلى أوروبا عن طریق الأندلس.
الأرقام العربیة الشرقیة وهی تستخدم مع الأبجدیة العربیة، وتم تطویرها فی العراق، کما تستخدم فی اللغات الفارسیة والأردو.
الأرقام الهندیة المستخدمة فی الهند.

کما فی الکثیر من أنظمة العد یتم التعبیر عن الأرقام 1، 2، 3 برموز العصا، 1 یمثل بخط واحد، 2 یمثل بخطین (حالیاً خطین متصلین)، 3 یمثل بثلاثة خطوط (حالیاً متصلة)، أما بعد الرقم 3 فتصبح الأشکال أکثر تعقیداً کما فی الأرقام الیابانیة والصینیة والأرقام الرومانیة.
قائمة الأرقام المستخدمة فی الاستخدام المعاصر

ملاحظة: من الممکن أن لا یتم عرض بعض الأرقام بشکل صحیح بسبب دعم نوع الخط.
العربیة 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
عربیة مشرقیة ٠ ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩
سندیة (فارسیة وأوردو) ٠ ١ ٢ ٣ ۴ ۵ ۶ ۷ ٨ ٩
دافانغاری (هندیة) ० १ २ ३ ४ ५ ६ ७ ८ ९
جوجاراتی ૦ ૧ ૨ ૩ ૪ ૫ ૬ ૭ ૮ ૯
جورموخی ੦ ੧ ੨ ੩ ੪ ੫ ੬ ੭ ੮ ੯
لیمبو ᥆ ᥇ ᥈ ᥉ ᥊ ᥋ ᥌ ᥍ ᥎ ᥏
بنغالی ০ ১ ২ ৩ ৪ ৫ ৬ ৭ ৮ ৯
أوریا ୦ ୧ ୨ ୩ ୪ ୫ ୬ ୭ ୮ ୯
تیلوغو ౦ ౧ ౨ ౩ ౪ ౫ ౬ ౭ ౮ ౯
کاننادا ೦ ೧ ೨ ೩ ೪ ೫ ೬ ೭ ೮ ೯
مالایالام ൦ ൧ ൨ ൩ ൪ ൫ ൬ ൭ ൮ ൯
تامیل (غرانتا) ೦ ௧ ௨ ௩ ௪ ௫ ௬ ௭ ௮ ௯
تیبیتان ༠ ༡ ༢ ༣ ༤ ༥ ༦ ༧ ༨ ༩
بورمیسی ၀ ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ ၆ ၇ ၈ ၉
تایلاندی ๐ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ ๙
خمیر ០ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩
لاو ໐ ໑ ໒ ໓ ໔ ໕ ໖ ໗ ໘ ໙
انظر أیضاً

أرقام عربیة
بوابة الریاضیات
تصنیفات: ترقیمریاضیات ابتدائیةنظام عد

قس انگلیسی

The Hindu–Arabic numeral system or Hindu numeral system is a positional decimal numeral system developed between the 1st and 5th centuries by Indian mathematicians. The system was adopted by Persian (Al-Khwarizmis c. 825 book On the Calculation with Hindu Numerals) and Arab mathematicians (Al-Kindis c. 830 volumes On the Use of the Indian Numerals) by the 9th century. It later spread to the western world by the High Middle Ages.
The system is based upon ten (originally nine) different glyphs. The symbols (glyphs) used to represent the system are in principle independent of the system itself. The glyphs in actual use are descended from Indian Brahmi numerals, and have split into various typographical variants since the Middle Ages.
These symbol sets can be divided into three main families: the Indian numerals used in India, the Eastern Arabic numerals used in Egypt and the Middle East and the West Arabic numerals used in the Maghreb and in Europe.
Contents
Etymology

The Hindu-Arabic numerals were invented in India and thus called "Hindu numerals" by Persian mathematician Khowarizmi. They were later called "Arabic" numerals by Europeans, because they were introduced in the West by Arabs of North Africa.
Positional notation

Main articles: Positional notation and 0 (number)
The Hindu numeral system is designed for positional notation in a decimal system. In a more developed form, positional notation also uses a decimal marker (at first a mark over the ones digit but now more usually a decimal point or a decimal comma which separates the ones place from the tenths place), and also a symbol for "these digits recur ad infinitum." In modern usage, this latter symbol is usually a vinculum (a horizontal line placed over the repeating digits). In this more developed form, the numeral system can symbolize any rational number using only 13 symbols (the ten digits, decimal marker, vinculum, and an optional prepended dash to indicate a negative number).
Despite the numeral system being described as the "Hindu–Arabic numeral system", the system was not jointly developed by Hindus (inhabitants of India) and Arabs. It had been developed by Indian mathematicians and in use extensively throughout India, before being adopted by the Persian mathematicians in India and passed on to the Arabs further west. The numeral system was transmitted to Europe in the Middle Ages. The use of Arabic numerals spread around the world through European trade, books and colonialism. Today they are the most common symbolic representation of numbers in the world.
Although generally found in text written with the Arabic abjad ("alphabet"), numbers written with these numerals also place the most-significant digit to the left, so they read from left to right. The requisite changes in reading direction are found in text that mixes left-to-right writing systems with right-to-left systems.
Tobias Dantzig, the father of George Dantzig, had this to say in Number:neededneeded
This long period of nearly five thousand years saw the rise and fall of many a civilization, each leaving behind it a heritage of literature, art, philosophy, and religion. But what was the net achievement in the field of reckoning, the earliest art practiced by man? An inflexible numeration so crude as to make progress well nigh impossible, and a calculating device so limited in scope that even elementary calculations called for the services of an expert Man used these devices for thousands of years without contributing a single important idea to the system Even when compared with the slow growth of ideas during the dark ages, the history of reckoning presents a peculiar picture of desolate stagnation. When viewed in this light, the achievements of the unknown Hindu, who some time in the first centuries of our era discovered the principle of position, assumes the importance of a world event.
Symbols

Various symbol sets are used to represent numbers in the Hindu–Arabic numeral, all of which evolved from the Brahmi numerals.
The symbols used to represent the system have split into various typographical variants since the Middle Ages, arranged in three main groups:
the widespread Western "Arabic numerals" used with the Latin, Cyrillic, and Greek alphabets in the table below labelled "European", descended from the "West Arabic numerals" which were developed in al-Andalus and the Maghreb (There are two typographic styles for rendering European numerals, known as lining figures and text figures).
the "Arabic–Indic" or "Eastern Arabic numerals" used with Arabic script, developed primarily in what is now Iraq. A variant of the Eastern Arabic numerals is used in Persian and Urdu. There is substantial variation in usage of glyphs for the Eastern Arabic-Indic digits, especially for the digits four, five, six, and seven.
the Indian numerals in use with scripts of the Brahmic family in India and Southeast Asia. Each of the roughly dozen major scripts of India has its own numeral glyphs (as one will note when perusing Unicode character charts). This table shows two examples:

Telugu also has its own numerical system, as shown below.
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
0 ౧ ౨ ౩ ౪ ౫ ౬ ౭ ౮ ౯
Bengali also has its own numerical system, as shown below.
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
০ ১ ২ ৩ ৪ ৫ ৬ ৭ ৮ ৯
As in many numbering systems, the numbers 1, 2, and 3 represent simple tally marks. 1 being a single line, 2 being two lines (now connected by a diagonal) and 3 being three lines (now connected by two vertical lines). After three, numbers tend to become more complex symbols (examples are the Chinese/Japanese numbers and Roman numerals). Theorists believe that this is because it becomes difficult to instantaneously count objects past three.
History

Main article: History of the Hindu–Arabic numeral system
Predecessors
The Brahmi numerals at the basis of the system predate the Common Era. They replaced the earlier Kharosthi numerals used since the 4th century BC. Brahmi and Kharosthi numerals were used alongside one another in the Maurya Empire period, both appearing on the 3rd century BC edicts of Ashoka.
Buddhist inscriptions from around 300 BC use the symbols that became 1, 4 and 6. One century later, their use of the symbols that became 2, 4, 6, 7 and 9 was recorded. These Brahmi numerals are the ancestors of the Hindu–Arabic glyphs 1 to 9, but they were not used as a positional system with a zero, and there were rather separate numerals for each of the tens (10, 20, 30, etc.).
The actual numeral system, including positional notation and use of zero, is in principle independent of the glyphs used, and significantly younger than the Brahmi numerals.
Development


The "Galley" method of division.
The place-value system is used in the Bakhshali Manuscript. Although date of the composition of the manuscript is uncertain, the language used in the manuscript indicates that it could not have been composed any later than 400. The development of the positional decimal system takes its origins in Indian mathematics during the Gupta period. Around 500, the astronomer Aryabhata uses the word kha ("emptiness") to mark "zero" in tabular arrangements of digits. The 7th century Brahmasphuta Siddhanta contains a comparatively advanced understanding of the mathematical role of zero. The Sanskrit translation of the lost 5th century Prakrit Jaina cosmological text Lokavibhaga may preserve an early instance of positional use of zero.
These Indian developments were taken up in Islamic mathematics in the 8th century, as recorded in al-Qiftis Chronology of the scholars (early 13th century).
The numeral system came to be known to both the Persian mathematician Khwarizmi, who wrote a book, On the Calculation with Hindu Numerals in about 825, and the Arab mathematician Al-Kindi, who wrote four volumes, On the Use of the Indian Numerals (کتاب فی استعمال العداد الهندی fī istimāl al-adād al-hindī) around 830. These earlier texts did not use the Hindu numerals. Kushyar ibn Labban who wrote Kitab fi usul hisab al-hind(Principles of Hindu Reckoning) is one of the oldest surviving manuscripts using the Hindu numerals. These books are principally responsible for the diffusion of the Indian system of numeration throughout the Islamic world and ultimately also to Europe .
The first dated and undisputed inscription showing the use of a symbol for zero appears on a stone inscription found at the Chaturbhuja Temple at Gwalior in India, dated 876.
In 10th century Islamic mathematics, the system was extended to include fractions, as recorded in a treatise by Syrian mathematician Abul-Hasan al-Uqlidisi in 952–953.
Adoption in Europe


The bottom row shows the numeral glyphs as they appear in type in German incunabula (Nicolaus Kesler, Basle, 1486)
Main article: Arabic numerals
In Christian Europe, the first mention and representation of Hindu-Arabic numerals (from one to nine, without zero), is in the Codex Vigilanus, an illuminated compilation of various historical documents from the Visigothic period in Spain, written in the year 976 by three monks of the Riojan monastery of San Martín de Albelda. Between 967 and 969, Gerbert of Aurillac discovered and studied Arab science in the Catalan abbeys. Later he obtained from these places the book De multiplicatione et divisione (On the multiplication and division). After having become pope Sylvester II in the year 999, he introduced a new model of abacus, the so called Abacus of Gerbert, by adopting tokens representing Hindu-Arab numerals, from one to nine.
Leonardo Fibonacci brought this system to Europe. His book Liber Abaci introduced Arabic numerals, the use of zero, and the decimal place system to the Latin world. The numeral system came to be called "Arabic" by the Europeans. It was used in European mathematics from the 12th century, and entered common use from the 15th century to replace Roman numerals. Robert Chester translated the Latin into English.needed
The familiar shape of the Western Arabic glyphs as now used with the Latin alphabet, (0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9) are the product of the late 15th to early 16th century, when they enter early typesetting. Muslim scientists used the Babylonian numeral system, and merchants used the Abjad numerals, a system similar to the Greek numeral system and the Hebrew numeral system. Similarly, Fibonaccis introduction of the system to Europe was restricted to learned circles. The credit of first establishing widespread understanding and usage of the decimal positional notation among the general population goes to Adam Ries, an author of the German Renaissance, whose 1522 Rechenung auff der linihen und federn was targeted at the apprentices of businessmen and craftsmen.














Adoption in East Asia
In China, Gautama Siddha introduced Indian numerals with zero in 718, but Chinese mathematicians did not find them useful, as they had already had the decimal positional counting rods.
In Chinese numerals, a circle (〇) is used to write zero in Suzhou numerals. Many historians think it was imported from Indian numerals by Gautama Siddha in 718, but some think it was created from the Chinese text space filler "□".
Chinese and Japanese finally adopted the Hindu–Arabic numerals in the 19th century, abandoning counting rods.
Spread of the Western Arabic variant


An Arab telephone keypad with both the Western "Arabic numerals" and the Arabic "Arabic–Indic numerals" variants.
The "Western Arabic" numerals as they were in common use in Europe since the Baroque period have secondarily found worldwide use together with the Latin alphabet, and even significantly beyond the contemporary spread of the Latin alphabet, intruding into the writing systems in regions where other variants of the Hindu–Arabic numerals had been in use, but also in conjunction with Chinese and Japanese writing (see Chinese numerals, Japanese numerals).
See also

Arabic numerals
Decimal
Positional notation
Numeral system
Notes

^ David Eugene Smith and Louis Charles Karpinski, The Hindu–Arabic Numerals, 1911
^ Colliers encyclopedia, with bibliography and index William Darrach Halsey, Emanuel Friedman - 1983. "When the Arabian empire was expanding and contact was made with India, the Hindu numeral system and the early algorithms were adopted by the Arabs"
^ Rowlett, Russ (2004-07-04), Roman and "Arabic" Numerals, University of North Carolina at Chapel Hill, retrieved 2009-06-22
^ Essays on ancient India By Raj Kumar - Discovery Publishing House, 2003.
^ Geometry By Roger Fenn, Springer, 2001
^ The Unicode Standard 5.0 – Electronic edition, Chapter 8 Middle Eastern Scripts
^ Language may shape human thought, NewScientist.com news service, Celeste Biever, 19:00 19 August 2004.
^ Flegg (2002), p. 6ff.
^ Pearce, Ian (May 2002). "The Bakhshali manuscript". The MacTutor History of Mathematics archive. Retrieved 2007-07-24.
^ Ifrah, G. The Universal History of Numbers: From prehistory to the invention of the computer. John Wiley and Sons Inc., 2000. Translated from the French by David Bellos, E.F. Harding, Sophie Wood and Ian Monk
^ al-Qiftis account does not pertain to the numerals explicitly, but to the reception of Indian astronomy:
... a person from India presented himself before the Caliph al-Mansur in the year 776 who was well versed in the siddhanta method of calculation related to the movement of the heavenly bodies, and having ways of calculating equations based on the half-chord the sine calculated in half-degrees ... Al-Mansur ordered this book to be translated into Arabic, and a work to be written, based on the translation, to give the Arabs a solid base for calculating the movements of the planets ... The book presented by the Indian scholar was probably the Brahmasphuta Siddhanta itself.
^ Martin Levey and Marvin Petruck, Principles of Hindu Reckonging, translation of Kushyar ibn Labban Kitab fi usul hisab al-hind, p3, University of Wisconsin Press, 1965
^ Bill Casselman (February 2007). "All for Nought". Feature Column. AMS.
^ Berggren, J. Lennart (2007). "Mathematics in Medieval Islam". The Mathematics of Egypt, Mesopotamia, China, India, and Islam: A Sourcebook. Princeton University Press. p. 518. ISBN 978-0-691-11485-9.
^ a b Qian, Baocong (1964), Zhongguo Shuxue Shi (The history of Chinese mathematics), Beijing: Kexue Chubanshe
^ Wáng, Qīngxiáng (1999), Sangi o koeta otoko (The man who exceeded counting rods), Tokyo: Tōyō Shoten, ISBN 4-88595-226-3
References

Flegg, Graham (2002). Numbers: Their History and Meaning. Courier Dover Publications. ISBN 0-486-42165-1.
The Arabic numeral system
Bibliography

Menninger, Karl W. (1969). Number Words and Number Symbols: A Cultural History of Numbers. MIT Press. ISBN 0-262-13040-8.
v t e
Types of writing systems
View page ratings
Rate this page
Whats this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Numeral systemsNumeralsElementary mathematics
انگلیسیhindi arabic numbers
عربیالأرقام العربية الهندية