کلمه "آسیب‌پذیری" در زبان فارسی به معنای قابلیت آسیب‌پذیر بودن یا توانایی دچار آسیب شدن است. برای استفاده صحیح از این کلمه در جمله و نگارش، توجه به چند نکته، ضروری است:

1. نوشتن ترکیب: کلمه "آسیب‌پذیری" به شکل صحیح با کسرۀ "ـ" نوشته می‌شود که نشانه‌ی ترکیب "آسیب" و "پذیری" است.

2. معنی و کاربرد: این واژه معمولاً در مباحث روان‌شناسی، امنیت اطلاعات، محیط زیست و دیگر زمینه‌هایی که به تحلیل خطرات و نقاط ضعف مرتبط هستند، استفاده می‌شود.

3. واژه‌های هم‌خانواده: ممکن است اصطلاحات دیگری مانند "آسیب‌پذیر"، "آسیب"، و "پذیرش آسیب" نیز در متون به کار رود که مرتبط به مضمون آسیب‌پذیری هستند.

4. جملات مثال:

   • "آسیب‌پذیری جامعه در برابر بحران‌ها باید مورد توجه قرار گیرد."
   • "تحلیلی بر دیپلماسی و آسیب‌پذیری کشورها در برابر تهدیدات امنیتی."
5. نکات نگارشی:
   • در نگارش رسمی و علمی، بهتر است واژه‌ها به‌صورت کامل و با دقت نوشته شوند.
   • توجه به لحن و نحوه استفاده از این واژه در جملات به فهم بهتر محتوا کمک می‌کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "آسیب‌پذیری" به‌طور مؤثر و صحیح در نوشته‌های خود استفاده کنید.