کلمه "فراگیری" به معنای "آموختن" یا "یادگیری" است و به لحاظ قواعد فارسی و نگارشی موارد زیر را می‌توان برای آن در نظر گرفت:

1. نحو: "فراگیری" به عنوان یک اسم مشتق از فعل "فراگرفتن" به کار می‌رود. در جملات، می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول و یا صفت استفاده شود.

   مثال:

   • فراگیری علم یکی از اهداف مهم هر دانشگاهی است.
   • او در فراگیری زبان انگلیسی بسیار کوشاست.

2. صرف و نحو: این کلمه در صرف فعل به صورت "فراگرفتن" و در زمان‌های مختلف به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • من فرا می‌گیرم (حال)
   • او فرا گرفت (گذشته)

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتار، باید به حروف بزرگ و کوچک توجه کرد. این کلمه معمولاً در وسط جمله با حروف کوچک نوشته می‌شود.
   • اگر "فراگیری" در ابتدای جمله بیاید، باید با حرف بزرگ نوشته شود.
   • استفاده از "فراگیری" در ترکیب‌های مختلف مانند "فراگیری دانش"، "فراگیری مهارت" و ... رایج است.

4. تطابق دستوری: در جملات، توجه کنید که "فراگیری" با سایر اجزاء جمله همخوانی داشته باشد. مثلاً:

   • نادرست: فراگیری دانش‌ها مهم است.
   • درست: فراگیری دانش مهم است.
5. انتخاب واژه: در نگارش‌های رسمی یا علمی، استفاده از "فراگیری" به عنوان یک واژه مناسب است، اما در زبان محاوره‌ای ممکن است از "یادگیری" بیشتر استفاده شود.

اگر سوال خاصی در مورد استفاده یا نگارش این کلمه دارید، لطفاً بیشتر بگویید!

1. فراگیری زبان‌های جدید به توسعه مهارت‌های ارتباطی شخص کمک می‌کند.
2. آموزش و پرورش به دنبال فراگیری مفاهیم علمی به بهترین نحو ممکن است.
3. فراگیری دانش در حوزه‌های مختلف می‌تواند فرصت‌های شغلی بیشتری را برای افراد فراهم کند.