کلمه «قابل تسری» به معنی قابل گسترش و تعمیم است. در زبان فارسی، این عبارت به معنای این است که یک مفهوم، قانون یا نتیجه خاص می‌تواند به موارد مشابه دیگری نیز تعمیم داده شود. برای نگارش و استفاده صحیح از این عبارت، می‌توان به چند نکته توجه کرد:

1. استفاده در متن: در متن‌های رسمی، مثل مقالات علمی یا قانونی، می‌توان از این عبارت برای بیان این که یک نتیجه یا اصل می‌تواند به موارد دیگر سرایت کند، استفاده کرد.

2. نحوه نوشته: عبارت «قابل تسری» باید به صورت درست و بهینه در متن نوشته شود و از جملات پیچیده و غیرضروری پرهیز شود.

3. جنس و شمار: واژه «قابل» به عنوان یک صفت، معمولاً به همراه اسم‌هایی به کار می‌رود که به معنی توانایی یا امکان‌پذیری هستند. در این مورد، اسم «تسری» به صورت خاص استفاده می‌شود و تغییر جنس و شمار نمی‌دهد.

4. جایگاه کلمه: این عبارت می‌تواند در جمله کارکردهای مختلفی داشته باشد، مثلاً به عنوان وصف یا قید.

5. توجه به ساختار: در جملات می‌توان به شکل‌های مختلفی از این عبارت استفاده کرد، مثلاً:
   • «این قانون قابل تسری به دیگر موارد مشابه است.»
   • «تصمیمات باید قابل تسری باشند.»

با رعایت این نکات، می‌توان به عنوان یک قاعده زبانی، از «قابل تسری» به شکل بهینه و صحیح در متون مختلف استفاده کرد.