در زبان فارسی، کلمه "قهوه" به طور کلی به معنای نوشیدنی ساخته شده از دانه‌های برشته شده و آسیاب شده قهوه است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با کلمه "قهوه" اشاره می‌شود:

۱. املای صحیح:

• کلمه "قهوه" به همین شکل نوشته می‌شود و املای آن در زبان فارسی ثابت است.

۲. قواعد جملات:

• تعیین اسم:

  • قهوه می‌تواند به عنوان یک اسم در جملات مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال: "من یک فنجان قهوه می‌نوشم."
• قید زمان و مکان:
  • می‌توان قهوه را با قیدهای زمان و مکان ترکیب کرد. مثلاً: "قهوه را صبح در کافه می‌نوشم."

۳. تنوع در استفاده:

• قهوه‌ی دمی: نوعی قهوه که با روش خاصی آماده می‌شود.
• قهوه ترک: نوع دیگری از قهوه که با روش دم‌کردن متفاوتی تهیه می‌گردد.
• قهوه بدون کافئین: قهوه‌ای که کافئین آن کاهش یافته یا حذف شده است.

۴. نگارش صحیح:

• در متن‌های رسمی و ادبی باید به نگارش صحیح و به کار بردن صحیح کلمات توجه شود. مثلاً: "ما قهوه‌های مختلف را امتحان کردیم."

۵. استفاده از علامت‌های نگارشی:

• در موقعیت‌هایی که نیاز به استفاده از ویرگول یا نقطه‌گذاری است، باید رعایت شود. مثلاً: "من قهوه را دوست دارم، اما چای را بیشتر می‌پسندم."

با رعایت این نکات، می‌توانید به نگارش دقیق و صحیح کلمه "قهوه" و جملاتی که در آن به کار می‌رود، کمک کنید.

1. صبح‌ها همیشه با یک فنجان قهوه داغ شروع می‌کنم تا روزم را با انرژی بیشتری ادامه دهم.
2. قهوه‌ی تازه دم کرده، بهترین همراه برای یک کتاب خوب در یک روز بارانی است.
3. در سفر به ایتالیا، از قهوه‌های مخصوص آنجا لذت بردم و طعم بی‌نظیرشان مرا شگفت‌زده کرد.