کردستان عراق

معنی کلمه کردستان عراق

معنی واژه کردستان عراق

معنیحکومه‌تی هه‌رێمی کوردستان


پرچم نشان
سرود ملی: ای رقیب

پایتخت اربیل
زبان رسمی کردی
نوع حکومت دموکراتیک
نام حاکمان
رئیس اقلیم کردستان
نخست رئیس
مسعود بارزانی
کوسرت سول
مساحت
- مساحت ۴۰۶۴۳کیلومتر مربع
جمعیت
- تخمین جمعیت (۲۰۱۱) ۴۶۹۰۹۳۹
واحد پول دینار عراق






کردستان عراق (به کردی: هه‌رێمی کوردستان، Herêmî Kurdistan)، یک منطقهٔ خودمختار در بخش شمالی کشور عراق است. کردستان عراق از شرق با ایران از شمال با ترکیه و از غرب با سوریه هم‌مرز است. مرکز آن اربیل است.

محتویات
نام

نام کردستان از ترکیب دو واژه ی کرد و پسوند فارسی ستان گرفته شده‌است که روی‌هم‌رفته به معنی سرزمین کردها است. بنابر قانون اساسی عراق نام این منطقه (به زبان عربی: اقلیم کردستان) است.

تاریخچه

نوشتار اصلی: تاریخ کردها

منطقه امروزی کردستان عراق در دوران باستان بخش اصلی امپراتوری آشور را تشکیل می‌داد. آشور بانیپال در سال ۶۳۳ پ.م درگذشت. شاه ایرانی ماد در حمایت از بابل به آشور اعلان جنگ داد. هووخشتره در سال ۶۱۴ پ م از کوه‌های زاگرس گذشت و ضمن تسخیر آبادی‌های آشوری سر راه، شهر آشور پایتخت دولت آشور را در محاصره گرفت. پس از سقوط شهر آشور، نبوپلسر پادشاه بابل به دیدار هووخشتره آمد و در آنجا پیمان دوستی مادها و بابل تجدید شد. در سال ۶۱۳ پ م شاه آشور در نینوا بود و این شهر نیز در سال ۶۱۲ پ م تسخیر شد. نبوپلسر رهبر بابلی‌ها به همکاری با ماد روی آورد. در دوره‌های بعدی این منطقه بخشی از شاهنشاهی‌های هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی گشت.

در زمان ساسانیان منطقه امروزی عراق را ناحیه سورستان یا دل ایرانشهر می‌نامیدند و طبق تقسیمات کشوری ایران آن زمان، سورستان به دوازده استان و شصت تسو (شهرستان) بخش شده بود. بیشتر بخش خاوری منطقه امروزی کردستان عراق در استان شادپیروز قرار داشت. شمال غربی کردستان عراق استان بالا نام داشت. شهرهای بزرگ آن دوره در این منطقه، اربیل، گرمیان (کرکوک امروزی) و آشب (عمادیه امروزی) بودند.

همهٔ منطقهٔ امروزی کردنشین تا سال ۱۵۱۴ میلادی یکی از ایالات ایران بود. در جنگ چالدران که بین نیروهای شاه اسماعیل اول صفوی و سلطان سلیم اول عثمانی در سال ۱۵۱۴ میلادی انجام گرفت بر اثر شکست ایران، بخشی از این مناطق از ایران جدا شد و نصیب عثمانی گردید (کردستان عثمانی).

امپراتوری عثمانی سال‌ها چون ابرنیرویی بر گوشه‌ای از جهان دربرگیرندهٔ سرزمین‌های عربی، آسیای صغیر و بالکان، فرمان راندند تا اینکه با پایان جنگ جهانی اول و نابودی امپراتوری عثمانی متصرفات آن: (کردستان عثمانی)، سرزمین‌های عربی، آسیای صغیر و بالکان کم‌کم مستقل گردیدند.قرنها حکومت سلسلهٔ اردلان براین مناطق حکومت میکردند. کردستان عثمانی، در نقشهٔ جغرافیای امروزی در سه کشور ترکیه، عراق، و سوریه قرار می‌گیرد. این سه کشور پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی با توافق انگلستان، درسال ۱۹۲۳ تاسیس شدند.

اقلیم کردستان در سال ۱۹۷۰ و در پی پیمانی میان حکومت وقت عراق و رهبران کرد عراق تشکیل شد.

مردم و فرهنگ

عراق کشوری است با قومیت‌های گوناگون و ساکنان آن را عرب ۶۵٪ و کرد ۲۰٪، آسوری ۷٪، ترکمن ۳٪ و غیره ۵٪ تشکیل می‌دهند. کردها در کردستان عراق در نواحی شمال و شمال شرقی عراق زندگی می‌کنند و از لحاظ فرهنگی و زبانی و طرز پوشش با عرب‌ها متفاوتند. جامعه ۵٬۷ میلیونی کردها ۲۰٪ جمعیت عراق (با جمعیت ۲۸٬۹ میلیون) را می‌سازند.

اجزای فرهنگ کردستان عراق بیشتر سرشت ایرانی دارند و فرهنگ کردستان عراق بیشترین نزدیکی را با فرهنگ ایرانیان دارد ازجمله خویشاوندی زبانی و آداب و رسوم و جشن‌هایی مانند جشن ایرانی نوروز که جشن اصلی در منطقه کردستان عراق نیز به‌شمار می‌رود. البته در این منطقه اقوامی مانند آشوری‌ها، ارمنی‌ها، عرب‌ها، ایزدی‌ها، شبک‌ها و مندائی‌ها نیز ساکنند که ویژگی‌های جدای فرهنگی خود را نیز دارا می‌باشند.

جنبش زنان کرد در این منطقه فعالیتی مثبت و موفق‌تر از دیگر مناطق کردنشین داشته و با تمرکز بر مسایل خاص زنان همچون خشونت علیه زنان، خودسوزی، همسرآزاری (خشونت خانگی) و قتل ناموسی شکل گرفته‌ است و تحولات خوبی را در این منطقه پدید آورده‌ است. از فعالان این جنبش می‌توان به هوزان محمود اشاره کرد.

زبان فارسی و کردستان عراق
زبان ادبی کردستان عراق نیز تا سال ۱۹۲۰ فارسی و زبان اداری حکومتی آن ترکی عثمانی بود. زبان نوشتاری سورانی که با خط فارسی-عربی و با علاماتی اضافه‌شده نوشته می‌شود در سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ با بخشنامه‌ای توسط حکومت بریتانیا که بر منطقه مستقر شده‌بود و با قصد ایجاد چنددستگی در کشور عراق و منطقه ایجاد شد.

امروزه بسیاری از کردها در عراق و به خصوص اقشار تحصیل کرده با زبان فارسی آشنایی دارند یا توانایی سخن گفتن به فارسی را دارند که از آن جمله می‌توان جلال طالبانی رئیس‌جمهوری عراق را نام برد که از اقلیت کرد این کشور است. در دهه‌های اخیر علاقه به زبان فارسی به عنوان زبانی هم‌خانواده و نزدیک به زبان کردی در میان قشر تحصیل کرده کردستان عراق افزایش داشته‌است.

در جریان درگیری‌های بارزانی ها با حکومت عراق، ملا مصطفی بارزانی همراه با جمعی از بستگان و نزدیکانش، حدود ۴۰ هزار پیشمرگه و شمار عظیمی از کردان عراق که رقم آنها را تا ۳۰۰ هزار تن هم برآورد کرده‌اند به ایران پناهنده شدند و گروهی از آنان در اردوگاهی نزدیک کرج اقامت یافتند.

بازگشت پناهندگان کُرد از ایران که بسیاری از آنان زاده و بزرگ‌شدهٔ ایران هستند و به زبان فارسی صحبت می‌کنند باعث رواج آشنایی با این زبان در بسیاری از مناطق کردستان عراق شده‌است. ازجمله با تمرکز این بازگشتگان که زبان اول کودکان آن‌ها نیز اکثرا فارسی است در شهر بزرگ سوران در استان اربیل این شهر هم‌اینک تبدیل به شهری با اکثریت فارسی‌زبان شده‌ است و استفاده از زبان فارسی در ادارات و نهادهای دولتی این شهر رایج است.

پیش از سال ۱۹۹۱ زبان عربی تأثیر و نفوذ اساسی را در مطبوعات کردی عراق داشت بگونه‌ای که بیشتر منابع کردی سورانی را مطبوعات و انتشارات عربی تشکیل می‌دادند ولی از سال ۱۹۹۱ به این سو ارتباط میان ایران و کردستان عراق بسیار افزایش یافته و این باعث ایجاد تحولاتی در مطبوعات کردستان عراق شده‌است. هم‌اینک زبان فارسی نقش اصلی را به عنوان زبان فرهنگی ماخذ در منطقه شمال عراق به عهده گرفته‌است و بیشتر مطبوعات و نشریه‌های کردی در کردستان عراق برای مطالب خود بویژه در زمینه مسائل روشنفکری، فرهنگی و تاریخی از منابع فارسی استفاده می‌کنند.

در پی حضور زیاد بازرگانان ایرانی در کردستان عراق، در شهرهای مرزی این منطقه شماری از مغازه‌ها تابلوهای خود را به فارسی می‌نویسند. خواننده‌های موسیقی پاپ ایران ازجمله معین، داریوش، هایده، مهستی و شکیلا و نوازندگان و خوانندگان کرد ایرانی چون گروه کامکارها و شهرام ناظری در کردستان عراق از محبوب زیادی برخوردار هستند و شماری از این هنرمندان (هنرمندان زنده) برنامه‌های کنسرت متعددی در شهرهای کردستان عراق برگزار می‌کنند. و به طور کل در کردستان عراق فضای استقبال از زبان فارسی و نیز تولیدات فرهنگ ایران دیده می‌شود.

رشتهٔ زبان فارسی در دانشگاه صلاح‌الدین واقع در اربیل، از سال ۱۹۹۸ دایر شده‌است. در دانشگاه شهر کوی‌سنجق نیز زبان فارسی تدریس می‌شود. دانشگاه سلیمانیه نیز اقدامات برای راه‌اندازی کرسی زبان فارسی و ایران‌شناسی را در دست اجرا دارد.

سیاست



جلال طالبانی، رئیس جمهور کرد عراق
پس از جنگ کویت و عراق و وضع ممنوعیت پرواز عراق به بالای خط ۳۶ درجه در سال ۱۹۹۱ کردهای عراق عملاً توانستند حکومت خود را تأسیس نمایند و با حل اختلافات گروهی و قیام علیه رژیم حزب بعث عراق، حکومت منطقه را به عهده گرفتند. کردها این خیزش را «راپه‌رین» می‌نامند.

پس از سرنگونی رژیم حزب بعث عراق، کردها حکومت سرزمین کردستان در عراق را تشکیل دادند. از سال ۲۰۰۵ به بعد ریاست جمهوری ( جلال طالبانی ) و وزارت امور خارجه عراق ( هوشیار زیباری ) و فرمانده کل ارتش عراق ( ژنرال زیباری ) نیز توسط کردها اداره می‌گردد. جلال طالبانی رییس جمهور عراق و مسعود بارزانی صدر حزب دموکرات کردستان عراق و رهبر حکومت سرزمین کردستان است. از احزاب سیاسی کردستان که عضو پارلمان کردستان هستند می‌توان از پارتی دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان، حزب سوسیالیست کردستان و حزب کمونیست کردستان نام برد. دکتر نچیروان بارزانی نخست وزیر کردستان دارای مدرک لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه تهران و دکترای همین رشته از دانشگاه کمبریج است و نشان شوالیه جوان را نیز از طرف ملکه بریتانیا دریافت کرده است

جلال طالبانی رئیس جمهور عراق استقلال کردستان عراق از این کشور را «ناممکن» می‌داند و می‌گوید: «فرض کنیم که ما اعلام استقلال کردیم. عراق، ایران، سوریه و ترکیه نیازی ندارند که با ما جنگ کنند. اگر این کشورها مرزهایشان را ببندند و جلوی عبور و مرور ما را بگیرند، ما چگونه به زندگی ادامه دهیم؟»

همزمان با ناآرامی‌ها در کشورهای عربی که به بهار عرب شهرت یافت، کردستان عراق نیز شاهد اعتراضاتی علیه حکومت اقلیم کردستان عراق بود. در این ناآرامی‌ها شماری از شهروندان شهر سلیمانیه توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.

در ماه ژوئیه ۲۰۱۱ احزاب مخالف، مذاکرات با دولت را تحریم کردند و خواستار رفع توقیف کمک مالی دولت به احزاب مخالف و همچنین دستگیری مأمورانی شدند که به تظاهرکنندگان تیراندازی کرده بودند.

مقام‌های اقلیم کردستان می‌گویند که حکومت کردستان نوپا است و فرهنگ کاغذبازی و فساد مالی از رژیم گذشته به جای مانده‌است. اما مخالفان می‌گویند که آنان ۲۰ سال فرصت داشتند تا سیستم گذشته را عوض کنند.

جغرافیا

کردستان عراق منطقه‌ای کوهستانی است. بلندترین قله آن ۳۶۱۱ متر بلندا دارد. نام این کوه هلگورد (هه‌لگورد) می‌باشد.

شهرهای منطقه خودگردان کردستان عراق (بر روی دکمه «نمایش» کلیک نمایید:):


ن • ب • و
منطقه خودگردان کردستان عراق
اقتصاد

اقتصاد کردستان عراق مبتنی بر درآمدهای نفتی است، از محل درآمدهای نفتی ساخت و ساز زیادی در شهرهای کردستان عراق صورت گرفته‌است. منابع زیرزمینی گاز و فلزات و... هنوز دست نخورده‌است. تجارت آزاد که جزئی از سیاست کاری سیاستمداران کرد است. سیاستهای صلح جویانه و قدرت سازگاری این حکومت با نظام بین‌الملل دستاوردهای مثبتی در زمینه‌های اقتصادی برای این منطقه داشته‌است.

استان‌ها



نقشه سیاسی کردستان عراق
کردستان عراق بین شش استان تقسیم شده‌است که از این میان حکومت کردستان بر سه استان اربیل، سلیمانیه، دهوک و قسمت‌هایی از استان‌های نینوا و دیاله تسلط دارد. هچنین حکومت کردستان تقاضای پیوست استان استان گرمیان (کرکوک) و قسمت‌های بزرگ‌تری از استان‌های دیاله و نینوا (موصل) واستان صلاح الدین (صلاح الدین) را کرده‌است.

نیروهای مسلح

بیشتر نیروهای مسلح حکومت اقلیم کردستان را پیشمرگ‌ها تشکیل می‌دهند. پیشمرگ‌ها نیروهای مسلح کردی هستند که بر اساس سنت از جانب کردها به این نام نامیده شده‌اند. نیروهای پیشمرگ کردستان عراق در فرآیند سرنگونی رژیم بعث از جانب نیروهای هم‌پیمانان در سال ۲۰۰۳ در قسمت شمالی عراق نقش عمده‌ای داشتند.

پانویس

↑
↑ CIA - The World Factbook
↑ محمدی ملایری، محمد: فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد دوم: دل ایرانشهر، تهران، انتشارات توس ۱۳۷۵.
↑ ایران، دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰
↑ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. انتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
↑ و. نیکیتین - کرد و کردستان ترجمه محمد قاضی - نشر درایت ۱۳۶۳. ص ۴۲-۵۱،
↑ CIA - The World Factbook
↑ رویا طلوعی. «جنبش زنان کرد». به کوشش نوشین احمدی خراسانی و دیگران. در فصل زنان ۵. چاپ اول. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۴. ص.۱۹۶.
↑ پارسا، مانی، کردستان عراق و زبان فارسی، در: رادیو زمانه. انتشار: ۲۰ دی ۱۳۸۵. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ Edmonds, C. J. 1957. Kurds, Turks, and Arabs. London, New York: Oxford University Press. 25:83,84
↑ British Occupation and Mandate, 1918-1932، بازبینی، ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۸.
↑ ملک، حمدی، از دوره صفویه تا سقوط صدام؛ زبان فارسی در عراق در چه وضعیتی است؟. ۱۳ مه ۲۰۱۱. بازدید: مه ۲۰۱۱.
↑ همان.
↑ جمالی، رضا: سفرنامه عراق: قسمت اول: آرامش در اربیل. در رادیو زمانه. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ دانشنامه جهان اسلام: سرواژه بارزانی‌ها
↑ روزنامه رووبه‌ر: باڵەکی، دڵشاد: زمانی فارسی لەدامودەزگاکانی سۆران دەبێتە واقیع، بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حسن‌پور، امیر، صدای آمریکا: گفتوگۆیه‌ک له‌گه‌ڵ دکتۆر ئه‌میری حه‌سه‌نـپور سه‌باره‌ت به‌ گه‌شه‌پـێـکردنی زمانی کوردی، بازدید: مه ۲۰۱۱. هم‌چنین نگاه کنید به این پیوند.
↑ طاهری، فرح: نگاهی از درون به کردستان عراق. گفت‌وگوی شهروند با نورالدین ویسی روزنامه‌نگار آزاد از کردستان عراق. ۱۴ فروردین ۱۳۸۷. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حقیقی، فواد: هنرمندان ایرانی در کردستان عراق، اربیل جای دبی را خواهد گرفت؟ در: مجله لاوان. ۲۲ اوت ۲۰۱۰. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ ملاحظات استراتژیک کردستان عراق. در: باشگاه اندیشه. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حقیقی، فواد: هنرمندان ایرانی در کردستان عراق، اربیل جای دبی را خواهد گرفت؟ در: مجله لاوان. ۲۲ اوت ۲۰۱۰. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ کردستان امروز، بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
منابع

رویا طلوعی. «جنبش زنان کرد». به کوشش نوشین احمدی خراسانی و دیگران. در فصل زنان ۵. چاپ اول. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۴. ص.۱۹۶. ISBN 964-8564-27-2.
بخش تاریخ باستان: محمدی ملایری، محمد. فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد دوم: دل ایرانشهر. تهران: انتشارات توس، ۱۳۷۵.


جستارهای وابسته

فهرست شهرهای کردستان عراق
نگارخانه


جورج بوش و مسعود بارزانی در کاخ سفید، ۲۵ اکتبر ۲۰۰۵
پیوند به بیرون

نجات کردستان
وب‌گاه حکومت خودگردان کردستان
وب‌گاه کردستان، عراقی دیگر
وب‌گاه توسعه کردستان
دربارهٔ اقتصاد کردستان عراق (به فارسی)
نوشتارهای باشگاه اندیشه درباره کردستان عراق (به فارسی)
کرکوک، نفت و رقابت کردی - عربی
این یک نوشتار خُرد عراق است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کردستان عراق موجود است.
رده‌های صفحه: کردستان عراق پراکنش کردجغرافیای عراق زبان فارسی در عراق سرزمین‌های مورد مناقشه در آسیاسیاست در عراق هلال حاصلخیز
قس عربی
کردستان العراق أو إقلیم کردستان العراق (بالکردیة هه‌رێمی کوردستان) هی منطقة حکم ذاتی فی شمال العراق. تحدها إیران من الشرق وترکیا فی الشمال، وسوریا إلى الغرب وبقیة مناطق العراق إلى الجنوب. العاصمة الإقلیمیة محافظة أربیل، والمعروفة فی أربیل الکردیة. ویخضع رسمیا للمنطقة من قبل حکومة إقلیم کردستان. إنشاء إقلیم کردستان العراق یعود إلى الحکم الذاتی مارس 1970 اتفاق بین المعارضة الکردیة والحکومة العراقیة بعد سنوات من القتال العنیف. دمرت الحرب بین إیران والعراق خلال 1980s، وحملة الإبادة الجماعیة الانفال من الجیش العراقی وطبیعة السکان فی کردستان العراق. بعد انتفاضة عام 1991 للشعب العراقی ضد صدام حسین، واضطر الکثیر من الاکراد على الفرار من البلاد لیصبحوا لاجئین فی مناطق الحدود مع إیران وترکیا. وأنشئ فی شمال منطقة حظر الطیران بعد حرب الخلیج الأولى فی عام 1991 لتسهیل عودة اللاجئین الأکراد. کما واصلت الأکراد لمحاربة القوات الحکومیة والقوات العراقیة فی نهایة المطاف غادر کردستان فی أکتوبر 1991، وترک المنطقة لتعمل بشکل مستقل بحکم الواقع، إلا أن أیا من الحزبین الکردیین الرئیسیین فی أی وقت کان إعلان الاستقلال، ولا تزال کردستان العراق لعرض نفسها على أنها جزءا لا یتجزأ من العراق الموحد ولکن واحدة الذی یدیر شؤونه بنفسه. قاد غزو العراق عام 2003 والتغیرات السیاسیة اللاحقة للتصدیق على دستور جدید للعراق فی عام 2005. الدستور العراقی الجدید یحدد کردستان العراق ککیان اتحادی فی العراق، ویضع العربیة والکردیة کلغات رسمیة للعراق المشترکة. کردستان العراق إقلیم یتمتع بدیمقراطیة برلمانیة مع التجمع الإقلیمی الذی یتکون من 111 مقعدا. والرئیس الحالی هو مسعود البرزانی، الذی انتخب فی البدایة فی عام 2005 وأعید انتخابه فی عام 2009. المحافظات الثلاث دهوک وأربیل والسلیمانیة تضم حوالی 40،000 کیلومتر مربع (15،000 میل مربع) ولها یبلغ عدد سکانها حوالی 4 ملایین نسمة.


أربیل (هولیر) عاصمة إقلیم کردستان
محتویات
أصل الکلمة

کردستان الاسم یعنی حرفیا الأراضی من الأکراد. فی الدستور العراقی، ویشار إلیها باسم إقلیم کردستان. والاسم الکامل للحکومة هو "حکومة إقلیم کردستان" (abbrev: حکومة إقلیم کردستان). الأکراد أیضا أن أشیر إلى المنطقة کما Başûr Kurdistana (جنوب کردستان) أو Başûrî کردستان (کردستان الجنوبیة أو جنوب کردستان) فی اشارة الى موقعها الجغرافی فی کامل منطقة کردستان الکبرى. خلال ادارة حزب البعث فی 1970s و 1980s، وکان یسمى فی المنطقة "منطقة الحکم الذاتی الکردیة".
التاریخ

فترة ما قبل الإسلام
فی عصور ما قبل التاریخ وکانت هذه المنطقة موطنا لثقافة الإنسان البدائی مثل التی عثر علیها فی کهف Shanidar. وکانت المنطقة المضیفة للثقافة جارمو قبل المیلاد حوالی 7000. فی موقع أقرب العصر الحجری الحدیث فی بلاد آشور هو فی تل حسونة، مرکز ثقافة حسونة، حوالی عام قبل المیلاد 6000. کان یعیش فی المنطقة من قبل فرع الشمالی من الاکدیین، عرفت فیما بعد باسم الآشوریین، وأیضا إلى حد ما من قبل هورریانس. وکان یحکمها الإمبراطوریة الأکادیة من 2334 قبل المیلاد حتى 2154 قبل المیلاد. ویشهد ملوک آشور من القرن الثامن قبل المیلاد 23 وفقا لقائمة الملک الآشوری، ودول المدن الآشوریة مثل آشور وEkallatum بدأت تظهر فی المنطقة من منتصف القرن الثامن قبل المیلاد 21. قبل حکم الملک Ushpia حوالی 2030 قبل المیلاد، ومدینة آشور ویبدو انها کانت مرکزا إقلیمیا الإداریة الإمبراطوریة الأکادیة، تورط من قبل أقراص ،, خاضعة لسرجون الأکدی زمیل لهم وخلفائه.. کبیر بنیت المدن من قبل الآشوریین، بما فی ذلک آشور ونینوى وGuzana، Arrapkha، Imgur-إنلیل (Balawat)، المتخثر إنلیل وKalhu (Calah / نمرود). واحدة من المدن الآشوریة الرئیسیة فی المنطقة، ولوحظ اربیل (أربا، ILU)، عن عبادة المتمیزة من عشتار,، وسمیت المدینة "سیدة عشتار" من قبل السکان الآشوریین لها. الآشوریون حکمت المنطقة فی الفترة من القرن الثامن قبل المیلاد 21. کان یعرف المنطقة وآشور، وکان مرکز الإمبراطوریة الآشوریة المختلفة (لا سیما خلال الفترات 1813-1754 قبل المیلاد، 1385-1076 قبل المیلاد، والإمبراطوریة الآشوریة الجدد من 911-608 قبل المیلاد. بین 612 و 605 قبل المیلاد سقطت الإمبراطوریة الآشوریة، وأنه تم تمریرها إلى البابلیین الجدد، وأصبح فی وقت لاحق جزءا من المرزبان آثورا داخل الإمبراطوریة Achaemenian 539-332 قبل المیلاد، حیث کانت تعرف باسم آثورا، اسم الأخمینیة لآشور. وانخفض إلى منطقة ألکسندر حکمت بعد ذلک الأکبر فی 332 قبل المیلاد، والإمبراطوریة السلوقیة الیونانیة حتى منتصف القرن الثامن قبل المیلاد 2 (تم تغییر اسمها وسوریا، ومن فساد الیونانیة آشور)، عندما انخفض إلى میثریدتس أنا من بارثیا. وشبه مستقلة من المملکة الآشوریة وکان مرکز هزوانیون فی اربیل فی القرون المسیحیة الأولى. وفی وقت لاحق، وقد تأسست فی المنطقة من قبل الرومان فی اقلیم آشور الرومانی لکن استعادت فترة وجیزة من قبل الساسانیین الذین أسسوا المرزبان من Assuristan ( الساسانیة آشور) فی ذلک حتى الفتح العربی الإسلامی. وأصبحت المنطقة مرکزا للکنیسة المشرق الاشوریة والسریانیة ازدهار التقالید الأدبیة خلال فترة حکم الساسانیین.
العصر الإسلامی


حوالی کردیة مستقلة ممالک وإمارات الحکم الذاتی 1835.
وقد تم احتلال المنطقة من قبل العرب المسلمین فی القرن 7 منتصف حل آشور ککیان سیاسی جغرافی (على الرغم من الآشوریین البقاء فی المنطقة حتى یومنا هذا)، والمنطقة التی جزء من Rashiduns العربیة مسلم، الأمویین، وفی وقت لاحق والخلافة العباسیة، قبل أن تصبح جزءا من الترکیة المختلفة، والإمارات المغول. وبعد العثمانیین وصلوا الى السلطة فی المنطقة بدءا من القرن السادس عشر، فی المنطقة المعروفة الیوم باسم کردستان العراق أصبح الحاکمة سابقا فی ثلاث إمارات من بابان، بادینان وسوران. فی عام 1831، تم فرض الحکم العثمانی المباشر، والتی استمرت حتى الحرب العالمیة الأولى عندما تمت هزیمة العثمانیین من قبل البریطانیین، وبعد ذلک مع ازدیاد النفوذ فی المنطقة بعد الحرب العالمیة الأولى.
الثورات الکردیة تحت السیطرة البریطانیة
خلال الحرب العالمیة الأولى والبریطانیة والفرنسیة تنقسم غرب آسیا فی اتفاقیة سایکس بیکو. قاد معاهدة سیفر، التی تم التصدیق علیها فی معاهدة لوزان، إلى ظهور آسیا الغربیة الحدیثة، وجمهوریة ترکیا الحدیثة. وکان وماذا أصبح العراق: منحت عصبة الأمم ولایات فرنسا على سوریا ولبنان، ومنح ولایات المملکة المتحدة على فلسطین (فلسطین وشرق الأردن التی تکونت بعد ذلک اثنین من مناطق الحکم الذاتی). وأصبحت أجزاء من الامبراطوریة العثمانیة فی شبه الجزیرة العربیة أجزاء من ما هی علیه الیوم المملکة العربیة السعودیة والیمن.
بارزانی ثورة 1960-1970
مقال تفصیلی :الحرب الکردیة العراقیة الأولى
الحرب الثانیة الکردیة العراقیة واتفاق الجزائر
مقال تفصیلی :الحرب الکردیة العراقیة الثانیة


فی عام 1973، قدمت الولایات المتحدة اتفاقا سریا مع شاه إیران سرا لبدء تمویل المتمردین الأکراد ضد بغداد فی من خلال وکالة الاستخبارات المرکزیة، وبالتعاون مع الموساد، على حد سواء من شأنها أن تکون نشطة فی هذا البلد من خلال إطلاق الغزو العراقی وإلى الوقت الحاضر. وبحلول عام 1974، دفعت الحکومة العراقیة ردت مع هجوم جدید ضد الأکراد، ومنهم على مقربة من الحدود مع ایران. أبلغ العراق طهران أنها على استعداد لتلبیة المطالب الإیرانیة الأخرى فی مقابل وضع حد لمساعداتها للأکراد. مع وساطة من قبل هواری بومدین الجزائری الرئیس، وصلت إیران والعراق إلى تسویة شاملة مارس 1975 والمعروفة باسم حلف الجزائر العاصمة. غادر اتفاق حول لهم ولا قوة الأکراد وطهران بقطع الإمدادات إلى الحرکة الکردیة. توجه بارزانی إلى إیران مع العدید من أنصاره. استسلم آخرون بشکل جماعی والتمرد انتهى بعد بضعة أیام. کحکومة نتیجة العراقیة تبسط سیطرتها على المنطقة الشمالیة بعد 15 عاما، وبغیة تأمین نفوذها، بدأ برنامج التعریب من خلال نقل العرب إلى المناطق القریبة من حقول النفط فی کردستان، وخصوصا تلک التی حول کرکوک. القمعیة تنفیذ هذه التدابیر من قبل الحکومة ضد الاکراد بعد اتفاق الجزائر العاصمة ادى الى تجدد الاشتباکات بین الجیش العراقی والمتمردین الاکراد فی عام 1977. فی عامی 1978 و 1979، تم حرق 600 قریة کردیة إلى أسفل وحوالی 200،000 کردی تم ترحیلهم إلى مناطق أخرى من البلاد.
الحرب العراقیة الإیرانیة وحملة الأنفال
مقالات تفصیلیة :الحرب العراقیة الإیرانیة و حملة الأنفال
خلال الحرب بین العراق وایران، على الحکومة العراقیة تنفیذها مرة أخرى مضادة للسیاسات الکردیة وحرب أهلیة فی الواقع اندلعت. وأدان العراق على نطاق واسع من جانب المجتمع الدولی، ولکن لم یعاقب بجدیة لاتخاذ تدابیر قمعیة، بما فی ذلک استخدام الأسلحة الکیماویة ضد الأکراد،, مما أسفر عن آلاف القتلى. (انظر حلبجة هجوم بالغاز السام.)
تشکل حملة الأنفال ابادة جماعیة منظمة للشعب الکردی فی العراق. تم تنفیذ الموجة الأولى من الخطة فی عام 1982 عندما ألقی القبض على 8000 عائلة البارزانی وأعیدت رفاتهم إلى کردستان فی عام 2008. وبدأت الموجة الثانیة وأکثر شمولا وعلى نطاق واسع من 29 مارس 1987 حتى 23 أبریل الجاری، 1989، عندما قام الجیش العراقی بقیادة علی حسن المجید نفذت حملة ابادة جماعیة ضد الاکراد، والتی تتمیز بانتهاکات حقوق الإنسان التالیة: الاستخدام الواسع النطاق للأسلحة الکیمیائیة، وتدمیر بالجملة من بعض القرى 2000، وذبح حوالی 50،000 الأکراد فی المناطق الریفیة، من قبل أکثر التقدیرات تحفظا. دمرت بالکامل بلدة کردیة کبیرة من Dizeh قلعة (عدد سکانها 70،000) من قبل الجیش العراقی. الحملة شملت أیضا تعریب کرکوک، وهو برنامج لطرد الاکراد وجماعات عرقیة أخرى للخروج من المدینة الغنیة بالنفط واستبدالها مع المستوطنین العرب من وسط وجنوب العراق.
مذبحة للشعب الکردی العراقی من قبل منظمة مجاهدی خلق الإیرانیة
مقال تفصیلی :الانتفاضة الشعبانیة
فی 13 یولیو 2003، نشرت صحیفة نیویورک تایمز مقالا فی عام 1991 عندما استخدم صدام حسین مجاهدی خلق الإیرانیة (مجاهدی خلق مجاهدی خلق منظمة مجاهدی خلق أو مجاهدی خلق أو مجاهدی خلق) ودباباتها کما القوات مسبقا لسحق الشعب العراقی الکردی فی شمال والشعب العراقی الشیعة فی الجنوب، کما مریم رجوی ثم أمر قائد قوات جیش منظمة مجاهدی خلق الایرانیة:
"خذ الأکراد تحت الدبابات الخاص بک، وحفظ الرصاص للحصول على الحرس الثوری الإیرانی."
فی 14 دیسمبر 2006، نشرت مجلة تایم مقالا عن منظمة مجاهدی خلق الإیرانیة، وذکرت: "وبحلول منتصف 1980s، مجموعة (مجاهدی خلق) قد cozied تصل إلى صدام حسین، الذی قدم لهم الأموال ومجمع، معسکر اشرف شمال بغداد . واتهمت الحکومة الأمیرکیة مجموعة من مساعدة صدام حسین وضع العراقی بوحشیة الشعب الکردی فی 1990s فی وقت مبکر، وعلى شن هجمات عدیدة داخل ایران."
وبعد حرب الخلیج الفارسی


وکان من الحکم الذاتی الإقلیمی الذی أنشئ فی عام 1970 مع إنشاء منطقة الحکم الذاتی الکردیة فی أعقاب اتفاق لاتفاق الحکم الذاتی بین الحکومة العراقیة وقادة المجتمع الکردی العراقی. وأنشئت الجمعیة التشریعیة واربیل وأصبحت عاصمة للکیان الجدید الذی وضع فی شمال العراق، وتضم السلطات الکردیة فی أربیل ودهوک والسلیمانیة. حکم الحزب الواحد الذی هیمن على العراق یعنی مع ذلک أن البرلمان الجدید کان عنصرا العام لحکومة بغداد المرکزیة؛ تم تثبیت السلطة الکردیة من بغداد وکان قد افتتح عدم وجود نظام التعددیة الحزبیة فی کردستان العراق، وکما سکان هذه المحلیة لا یتمتعون بأی حریة خاصة دیمقراطی رفض فی بقیة أنحاء البلاد. وبدأت الأمور تتغیر بعد انتفاضة عام 1991 ضد صدام حسین عقب انتهاء حرب الخلیج الفارسی. أعطت الأمم المتحدة قرار مجلس الأمن 688 ولادة إلى ملاذ آمن بعد القلق الدولی من أجل سلامة اللاجئین الأکراد. أنشأت الحکومة الأمیرکیة والبریطانیة على منطقة حظر الطیران على جزء کبیر من شمال العراق (انظر عملیة توفیر الراحة)، إلا أنه استبعد السلیمانیة وکرکوک وغیرها من المناطق الکردیة مهمة مأهولة بالسکان. استمرت الاشتباکات الدامیة بین القوات العراقیة والقوات الکردیة، وبعد أن تم التوصل إلى توازن غیر مستقر وهشة للسلطة، والحکومة العراقیة انسحبت تماما موظفیها العسکریین وغیرهم من المنطقة فی تشرین الاول 1991 مما یسمح کردستان العراق لتعمل فی الواقع على نحو مستقل. وکانت المنطقة خاضعة لحکم الحزبین الکردیین الرئیسیین، الحزب الدیمقراطی الکردستانی والاتحاد الوطنی الکردستانی (بزعامة جلال طالبانی). المنطقة أیضا علمها الخاص ونشیدها الوطنی.
فی الوقت نفسه، فرض العراق حصارا اقتصادیا على المنطقة، والحد من انتاجها من النفط و[
قس ترک استانبولی
Kürdistan Bölgesel Yönetimi, Irakın kuzeyinde yer alan özerk bölge. Nüfusları tartışılan ve bölge yönetimince azınlık statüsü verilmiş olan Kürtler, Asuriler, Irak Türkmenleri ve Süryaniler bu bölgede yaşamaktadırlar.
Konu başlıkları
Tarihçe



Irak Kürdistanı ile Kürdistan Bölgesel Yönetimi
Irakın kuzeyinde bulunan bölge 11 Mart 1970te Saddam Hüseyin ve Mustafa Barzani arasında yapılan anlaşma üzerine kuruldu. Özerklik anlaşmasına göre Irakın kuzeyindeki üç il, yaklaşık 37 000 km²lik bir bölge, Erbilde kurulucak bir yerel parlamento tarafından yönetilecekti. Bunun yanı sıra Irak Meclisinde 5 bakan ve başbakanvekili Kürt olacaktı. Kürtçe ülke genelinde Arapçanın yanı sıra ikinci resmî dil olacaktı.
İran-Irak Savaşı sırasında bu bölge merkezi hükumetin kontrolünden çıkmış, İran saflarında Saddam Hüseyine karşı yer almıştı. Saddam Hüseyin savaştan önce anlaşmayı kaldırmış ve 1974te Kürt bakanları meclisten çıkarmıştı. Bu durum üzerine Barzaniler isyan etmişlerdi. Bu durum Irak için çıkan savaşı kötü etkiledi, çünkü Saddam Hüseyine karşı Kuzey, İran ile ittifak etmiştir.
Birinci Körfez Savaşı öncesi ve savaş sırasında Saddam Hüseyinden kaçan on binlerce Kürt, Türkiyeye sığındı. Türkiye tarafından kurulan kamplarda Kürt mültecilere sağlık, barınma ve giyim yardımları yapıldı. Saddam Hüseyin devrilip Kürt liderler yeni dönemde söz sahibi olana kadar yurt dışına Türk Pasaportu ile çıktılar.
Birinci Körfez Savaşından sonra çıkarılan uçuş yasağından dolayı bölge bugüne kadar Bağdatın yönetimi altında değildir. Bölge Kürdistan Parlementosunun kontrolü altındadır.
Mesut Barzani liderliğindeki Kürdistan Demokratik Partisi ile Celal Talabani liderliğindeki Kürdistan Yurtseverler Birliğinin arasında çıkan anlaşmazlıklardan dolayı Bölge ikiye bölünmüşse de, son yıllarda birleşme sürecine girilmiştir.
İller

Ana madde: Irakın illeri
Kürdistan Bölgesel Yönetimi, Irak Kürdistanının yedi il (Arapça: محافظة Muhafaza, Kürtçe: parêzge)inden üçü kontrol altına almaktadır.
Bölgesel Yönetiminin kontrol altındaki iller:
1. Süleymaniye (Slêmanî)
2. Erbil (Hewlêr)
3. Duhok (Duhok)
Ana madde: Kerkükün statüsü için referandum, 2008
Kısmen Bölgesel Yönetiminin talep ettiği iller:
4. Kerkük (Kerkük / Kerkûk) - (tamamı)
5. Diyala - Hanekin kazaları
6. Nineve - Akra, Nineva ve Şekhan kazaları
7. Selahaddin - Touz kazaları
Din

Bölge halkının çoğu Sunnidir ve Şafii mezhebindendir. Bölgede Katolik, Ortodoks, Süryani, Ermeni ve Keldani kiliselerine bağlı Hıristiyan azınlık ve sayıları on binlere ulaşan Yezidi ve Ehl-i Hak dini mensupları mevcuttur.


George W. Bush ve Mesud Barzani Beyaz Sarayda, 25 Ekim 2005






Seçim sonuçları

19 Mayıs 1992 seçimleri
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (1992)
Kürdistan Demokratik Partisi (KDP) %45,3
Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB) %43,8
Kürdistan İslami Hareketi (IMK) %5,1
Kürdistan Sosyalist Partisi (PASOK) %2,6
Irak Komünist Partisi (ICP) %1,0
Baraj %7´de olduğundan KDP 51 Koltuk, KYB 49 Koltuk mecliste hak etmiştir. KDP bir koltuk KYBye vermiştir. Böylece iki parti eşit düzeyde temsil hakkına sahip olmuştur. Türkmenler seçimlere katımama kararı aldılar. Geri kalan koltuklar azınlıklara göre dağıtılmıştır.
30 Ocak 2005 seçimleri
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (2005)
Kürdistan Demokratik Yurtsever İttifakı 104 Koltuk
Kürdistan İslami Cemiyeti 6 Koltuk
Kürdistan Emekçiler Partisi 1 Koltuk
25 Temmuz 2009 seçimleri

Parlamento seçimleri
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (2009)
Kürdistan Demokratik Yurtsever İttifakı %57.37
Özgürlük ve Toplumsal Adalet listesi %0.8
Gorran(Değişim) Parisi %23.72
Kürdistan İslam Hareketi %1.45
Hizmet ve Reform listesi %12.84
Rafidayin listesi %0.30
Kildani-Süryani-Aşuri ittifakı %0.56
Kürdistan Demokrat Türkmen Hareketi %0.98
Erbil Türkmen listesi %0.21
Türkmen Reform listesi %0.38
Aram Şahin Davut Bakoyan %0.22
Başkanlık seçimleri
Ana madde: Kürdistan başkanlık seçimleri (2009)
Mesut Barzani %69.60
Kemal Mirawdali %30
Diğerleri %0.4
Ulaşım

Bölgede Erbil ve Süleymaniye kentlerinde olmak üzere iki adet uluslararası havalimanı varır. Buradan Viyana, Frankfurt, Stockholm, Amsterdam, Dubai, Umman, Ankara ve İstanbula haftada 80den fazla doğrudan uçak seferleri düzenlenmektedir.
Eğitim

Ana madde: Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi üniversiteler listesi
Bölgede yer alan üniversiteler:
Enstitü Internet Adresi Kuruluş Tarihi Öğrenci Sayısı
Salahaddin Üniversitesi (SU) (2007)
Halepçe Üniversitesi
Süleymaniye Üniversitesi (US) (2006)
Duhok Üniversitesi www.uod.ac 1992 1,689 (2007)
Koya Üniversitesi (KU) www.koyauniversity.org 2003 (?) (2006)
Kürdistan Üniversitesi www.ukh.ac 2006 400 (2006)
Irak Amerikan Üniversitesi - Süleymaniye www.auis.org 2007 50 (2007)
Erbil Medikal Üniversitesi (HMU) www.hawlermu.org 2006 (?) (2006)
Business & Management Üniversitesi (BMU) www.bmu-me.net 2007 (?) (2007)
SABIS Üniversitesi www.sabisuniversity.net 2009 (?) (2009)
Cihan Üniversitesi www.cihanuniversity.org ? (?)
British Royal Üniversitesi www.broyalu.com ? (?)
Erbil Bilgi ve Teknoloji Üniversitesi(özel) hpust.com ? (?)
Işık Üniversitesi www.ishikuniversity.net ? (?)
Soran Üniversitesi www.soranu.com 2009 2200 (2011)
Newroz Üniversitesi www.nawrozuniversity.com ? (?)
Human Development Üniversitesi Facebook sayfası ? (?)
Ayrıca bakınız

Kürdistan (Irak)
Kuzey Irak
Kaynakça

^
^ Kurdistan Regional Government
^ François-Xavier Lovat, Kurdistan Land of God
^ Kürdistan Bölgesel Parlamentosu Resmi Web Sitesi
^ Kürdistan Bölgesel Yönetimi Resmi Web Sitesi
^ Bölgesel Yönetim Web Sitesi, Eğitim
Irak ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipediye katkıda bulunabilirsiniz..
Kategoriler: Irak taslaklarıKürdistan Bölgesel Yönetimi
قس انگلیسی
Iraqi Kurdistan or Kurdistan Region (Kurdish: هه‌رێمی کوردستان‎‎, Herêmî Kurdistan; Arabic: إقلیم کردستان العراق‎ Iqlīm Kurdistān al-‘Irāq) is an autonomous region of Iraq. It borders Iran to the east, Turkey to the north, Syria to the west and the rest of Iraq to the south. The regional capital is Arbil, known in Kurdish as Hewlêr. The region is officially governed by the Kurdistan Regional Government.
The establishment of the Kurdistan Region of Iraq dates back to the March 1970 autonomy agreement between the Kurdish opposition and the Iraqi government after years of heavy fighting. The Iran-Iraq war during the 1980s and the Anfal genocide campaign of the Iraqi army devastated the population and nature of Iraqi Kurdistan. Following the 1991 uprising of the Iraqi people against Saddam Hussein, many Kurds were forced to flee the country to become refugees in bordering regions of Iran and Turkey. A northern no-fly zone was established following the First Gulf War in 1991 to facilitate the return of Kurdish refugees. As Kurds continued to fight government troops, Iraqi forces finally left Kurdistan in October 1991, leaving the region to function de facto independently; however, neither of the two major Kurdish parties had at any time declared independence and Iraqi Kurdistan continues to view itself as an integral part of a united Iraq but one in which it administers its own affairs. The 2003 invasion of Iraq and the subsequent political changes led to the ratification of a new Constitution of Iraq in 2005. The new Iraqi constitution defines Iraqi Kurdistan as a federal entity of Iraq, and establishes Arabic and Kurdish as Iraqs joint official languages.
Iraqi Kurdistan is a parliamentary democracy with a regional assembly that consists of 111 seats. The current president is Masoud Barzani, who was initially elected in 2005 and re-elected in 2009. The three governorates of Duhok, Erbil and Sulaymaniyah comprise around 40,000 square kilometres (15,000 sq mi) and have a population of around 4 million.


Arbil (Hewlêr) capital of Kurdistan
Contents
1 Etymology
2 History
2.1 Pre-Islamic Period
2.2 Islamic Period
2.3 Kurdish revolts under British control
2.4 Barzani Revolt 1960–1970
2.5 Second Kurdish Iraqi War and Algiers agreement
2.6 Iran–Iraq War and Anfal Campaign
2.7 Massacre of Iraqi Kurdish People by PMOI
2.8 After the Persian Gulf War
2.9 After the 2003 US-led invasion
3 Politics
3.1 Elections
3.2 Foreign relations
4 Human Rights
4.1 Media
4.2 Violence against women
4.3 Religious tolerance in Kurdistan
4.4 Minority rights in Kurdistan
5 Economy
5.1 Infrastructure and transport
5.1.1 Mobility
6 Geography and climate
7 Administrative divisions
7.1 Cities
8 Demographics
8.1 Language
8.2 Religion
8.3 Immigration
9 Culture
9.1 Music
10 Military
11 Education
12 See also
13 References
14 External links
Etymology

The name Kurdistan literally means Land of the Kurds. In the Iraqi Constitution, it is referred to as Kurdistan Region. The full name of the government is "Kurdistan Regional Government" (abbrev: KRG). Kurds also refer to the region as Kurdistana Başûr (South Kurdistan) or Başûrî Kurdistan (Southern Kurdistan or South of Kurdistan) referring to its geographical location within the whole of the greater Kurdistan region. During the Baath Party administration in the 1970s and 1980s, the region was called the "Kurdish Autonomous Region".
History

Pre-Islamic Period
In prehistoric times the region was home to a Neanderthal culture such as has been found at the Shanidar Cave. The region was host to the Jarmo culture circa 7000 BC. The earliest neolithic site in Assyria is at Tell Hassuna, the centre of the Hassuna culture, circa 6000 BC. The region was inhabited by the northern branch of the Akkadians, later known as Assyrians, and also to some degree by Hurrians. It was ruled by the Akkadian Empire from 2334 BC until 2154 BC. Assyrian kings are attested from the 23rd century BC according to the Assyrian King List, and Assyrian city-states such as Ashur and Ekallatum started appearing in the region from the mid 21st century BC. Prior to the rule of king Ushpia circa 2030 BC, the city of Ashur appears to have been a regional administrative center of the Akkadian Empire, implicated by Nuzi tablets, subject to their fellow Akkadian Sargon and his successors. Large cities were built by the Assyrians, including Ashur, Nineveh, Guzana, Arrapkha, Imgur-Enlil (Balawat), Shubat-Enlil and Kalhu (Calah/Nimrud). One of the major Assyrian cities in the area, Arbil (Arba-Ilu), was noted for its distinctive cult of Ishtar, and the city was called "the Lady of Ishtar" by its Assyrian inhabitants. The Assyrians ruled the region from the 21st century BC. The region was known as Assyria, and was the center of various Assyrian empires (particularly during the periods 1813-1754 BC, 1385-1076 BC and the Neo Assyrian Empire of 911-608 BC. Between 612 and 605 BC the Assyrian empire fell, and it passed to the neo-Babylonians and later became part of the Athura Satrap within the Achaemenian Empire from 539 to 332 BC, where it was known as Athura, the Achaemenid name for Assyria. The region fell to Alexander The Great in 332 BC, and was thereafter ruled by the Greek Seleucid Empire until the mid 2nd century BC (and was renamed Syria, a Greek corruption of Assyria), when it fell to Mithridates I of Parthia. The Assyrian semi-independent kingdom of Adiabene was centred in Arbil in the first Christian centuries. Later, the region was incorporated by the Romans as the Roman Assyria province but shortly retaken by the Sassanids who established the Satrap of Assuristan (Sassanid Assyria) in it until the Arab Islamic conquest. The region became a center of the Assyrian Church of the East and a flourishing Syriac literary tradition during Sassanid rule.
Islamic Period


Kurdish Independent Kingdoms and Autonomous Principalities circa 1835.
The region was conquered by Arab Muslims in the mid 7th century AD, Assyria was dissolved as a geo-political entity (although Assyrians remain in the area to this day), and the area made part of the Muslim Arab Rashiduns, Umayyads, and later the Abbasid Caliphates, before becoming part of various Turkic, and Mongol emirates. And after the Ottomans gained power in the region starting from the sixteenth century, the area today known as Iraqi Kurdistan became formerly ruled by three principalities of Baban, Badinan and Soran. In 1831, direct Ottoman rule was imposed, which lasted until World War I when the Ottomans were defeated by the British; afterwards the influence increased in the region after the First World War.
During the 800s, an Uzbekistani Sunni scholar of Iraqi Kurdish origin called Muhammad al-Bukhari wrote Sahih al-Bukhari, which Sunni Muslims believe is the most authentic book of hadith.
Kurdish revolts under British control
During World War I the British and French divided Western Asia in the Sykes-Picot Agreement. The Treaty of Sèvres, which was ratified in the Treaty of Lausanne, led to the advent of modern Western Asia and the modern Republic of Turkey. The League of Nations granted France mandates over Syria and Lebanon and granted the United Kingdom mandates over Palestine (which then consisted of two autonomous regions: Palestine and Transjordan) and what was to become Iraq. Parts of the Ottoman Empire on the Arabian Peninsula became parts of what are today Saudi Arabia and Yemen.
On December 1, 1918, during a meeting in Sulaymaniyah with Colonel Arnold Wilson, the Acting Civil Commissioner for Mesopotamia, Kurdish leaders called for British support for a united and independent Kurdistan under British protection. Between 1919 and 1922, Shaikh Mahmud Barzanji, an influential Kurdish leader based in Sulaymaniyah, formed a Kurdish government and led two revolts against the British rule. It took the British authorities two years to put down his uprisings. The first revolt began on May 22, 1919 with the arrest of British officials in Sulaymaniyah and it quickly spread to Mosul and Arbil. The British employed aerial bombardments, artillery, ground attacks by Anglo-Indian troops and Assyrian Levies, and on one occasion, chemical gas, in an attempt to quell the uprising. Then the British exiled Mahmoud to India. In July 1920, 62 tribal leaders of the region called for the independence of Kurdistan under a British mandate. The objection of the British to Kurdish self-rule sprang from the fear that success of an independent Kurdish area would tempt the two Arab areas of Baghdad and Basra to follow suit, hence endangering the direct British control over all Mesopotamia. In 1922, Britain restored Shaikh Mahmoud to power, hoping that he would organize the Kurds to act as a buffer against the Turks, who had territorial claims over Mosul and Kirkuk. Shaikh Mahmoud declared a Kurdish Kingdom with himself as king, though later he agreed to limited autonomy within the new state of Iraq. In 1930, following the announcement of the admission of Iraq to the League of Nations, Shaikh Mahmoud started a third uprising which was suppressed with British air and ground forces.
By 1927, the Barzani clan had become vocal supporters of Kurdish rights in Iraq. In 1929, the Barzani demanded the formation of a Kurdish province in northern Iraq. Emboldened by these demands, in 1931 Kurdish notables petitioned the League of Nations to set up an independent Kurdish government. Under pressure from the Iraqi government and the British, the most influential leader of the clan, Mustafa Barzani was forced into exile in Iran in 1945. Later he moved to the Soviet Union after the collapse of the Republic of Mahabad in 1946.
Barzani Revolt 1960–1970
Iraq

This article is part of the series:
Politics and government of
Iraq
Constitution
Government
Legislature
Judiciary
Divisions
Elections
Foreign policy
Other countries • Atlas
Politics portal
view talk edit
Main article: First Kurdish Iraqi War
After the military coup by Abdul Karim Qasim in 1958, Mustafa Barzani was invited by Qasim to return from exile, where he was greeted with a heros welcome. As part of the deal arranged between Qasim and Barzani, Qasim had promised to give the Kurds regional autonomy in return for Barzanis support for his policies. Meanwhile, during 1959–1960, Barzani became the head of the Kurdistan Democratic Party (KDP), which was granted legal status in 1960. By early 1960, it became apparent that Qasim would not follow through with his promise of regional autonomy. As a result, the KDP began to agitate for regional autonomy. In the face of growing Kurdish dissent, as well as Barzanis personal power, Qasim began to incite the Barzanis historical enemies, the Baradost and Zebari tribes, which led to inter-tribal warfare throughout 1960 and early 1961. By February 1961, Barzani had successfully defeated the pro-government forces and consolidated his position as leader of the Kurds. At this point, Barzani ordered his forces to occupy and expel government officials from all Kurdish territory. This was not received well in Baghdad, and as a result, Qasim began to prepare for a military offensive against the north to return government control of the region. Meanwhile, in June 1961, the KDP issued a detailed ultimatum to Qasim outlining Kurdish grievances and demanded rectification. Qasim ignored the Kurdish demands and continued his planning for war. It was not until September 10, when an Iraqi army column was ambushed by a group of Kurds, that the Kurdish revolt truly began. In response to the attack, Qasim lashed out and ordered the Iraqi Air Force to indiscrimina
عربیالعراقي كردستان