کلمه "کمیاب" در زبان فارسی به معنی نادر یا کم‌یاب است و در کاربردهای مختلف می‌تواند معانی خاصی داشته باشد. در اینجا برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با استفاده از این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. جایگاه کلمه در جمله:

   • "کمیاب" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند پیش از اسم یا بعد از آن بیاید. به عنوان مثال:
     • "این کتاب کمیاب است." (پس از اسم)
     • "این کمیاب‌ترین کتاب در بازار است." (قبل از اسم)

2. تطابق با اسم:

   • در صورتی که "کمیاب" به یک اسم مؤنث یا مذکر متصل شود، نیازی به تغییر شکل ندارد.
   • مثال: "کمیاب‌ترین نوع جواهرات" و "کمیاب‌ترین نوع کتاب‌ها".

3. استفاده در زبان رسمی و غیررسمی:

   • این کلمه در زبان رسمی و ادبی به خوبی جا می‌افتد و می‌توان در متون علمی، ادبی و روزمره از آن استفاده کرد.

4. ترکیب‌های مختلف:

   • "کمیاب" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و معانی جدیدی را به وجود آورد.
   • مثال: "کالاهای کمیاب" یا "موارد کمیاب".

5. استفاده در توصیف موارد خاص:

   • برای توصیف اشیاء، موجودات یا پدیده‌های نادر می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال:
     • "این گونه گیاهی کمیاب است."
6. توجه به جملات مثبت و منفی:
   • در جملات منفی، می‌توانید از این کلمه استفاده کنید تا تأکید بر نادر بودن یک چیز باشد:
     • "هیچ کدام از این کتاب‌ها کمیاب نیستند."

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مؤثر از کلمه "کمیاب" در زبان فارسی و نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. این نوع گل در ایران بسیار کمیاب است و تنها در برخی مناطق کوهستانی یافت می‌شود.
2. به دلیل شرایط آب و هوایی نامساعد، این گونه جانوری به سرعت در حال کمیاب شدن است.
3. برخی از کتاب‌های قدیمی و نایاب در بازارهای تهران به عنوان نسخه‌های کمیاب شناخته می‌شوند.